Ҳадис: Ҳар ки ба ин кори мо (шариати исломӣ) чизи наве дохил кунад, ки аз он нест, он амр мардуд аст
عَنْ أُمِّ المُؤْمِنِينَ أُمِّ عَبْدِ اللَّهِ عَائِشَةَ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهَا، قَالَتْ: قَالَ: رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّم:
«مَنْ أَحْدَثَ فِي أَمْرِنَا هَذَا مَا لَيْسَ مِنْهُ فَهُوَ رَدٌّ».
وَفِي رِوَايَةٍ لِمُسْلِمٍ: «مَنْ عَمِلَ عَمَلًا لَيْسَ عَلَيْهِ أَمْرُنَا فَهُوَ رَدٌّ».
[صحيح] - [رواه البخاري ومسلم] - [الأربعون النووية: 5]
المزيــد ...
Аз модари муъминон Умми Абдуллоҳ Оиша (разияллоҳу анҳо) ривоят аст, ки гуфт: Паёмбари Худо (Саллаллоҳу алайҳи ва саллам) фармуданд:
"Ҳар ки ба ин кори мо (шариати исломӣ) чизи наве дохил кунад, ки аз он нест, он амр мардуд аст".
[صحيح] - [رواه البخاري ومسلم] - [الأربعون النووية - 5]
Паёмбар (Салому дуруди Аллоҳ бар ӯ бод) мефармояд, ки ҳар касе дар дин кори наве ихтироъ кунад ё коре анҷом диҳад, ки аз Қуръон ва Суннат далеле надошта бошад, он кор ба соҳибаш рад карда мешавад ва назди Аллоҳ пазируфта намешавад.
Аз фоидаҳои ҳадис
- Ибодат бар асоси он чизе аст, ки дар Қуръону Суннат омадааст. Бинобар ин, Аллоҳ Таъолоро ибодат намекунем магар бар асоси шариат, на бар асоси бидъат ва навсохтаҳо.
- Дин бар асоси раъй (назар ва фикр) ва неку пиндоштан нест, балки бар пайравӣ аз Паёмбар (Салому дуруди Аллоҳ бар ӯ бод) аст.
- Ин ҳадис далолат бар комил будани дин (Ислом) мекунад.
- Бидъат ҳар чизи навсохтае аст, ки ба дин ворид шудааст ва дар замони Паёмбар (Салому дуруди Аллоҳ бар ӯ бод) ва асҳобаш вуҷуд надошт, чи эътиқод бошад ё сухан, ё амал.
- Ин ҳадис яке аз аслҳои дини Ислом аст ва монанди тарозуест барои амалҳо. Ҳамон тавр ки ҳар амале ба хотири Аллоҳ набошад, пазируфта намешавад ва анҷомдиҳандааш савобе намегирад, инчунин ҳар амале, ки бар асоси раҳнамоии Паёмбар (Салому дуруди Аллоҳ бар ӯ бод) набошад, ба анҷомдиҳандааш бозгардонида мешавад ва аз ӯ пазируфта намешавад.
- Ин ҳадис қоидае аст барои рад кардани бидъатҳои падидомада ва мункароти рӯйдода.
- Навовариҳое, ки аз он наҳйи шудааст, корҳое ҳастанд, ки ба дин марбут ҳастанд на ба корҳои дунё.