Ҳадис: Истода намоз бигзор, агар наметавонӣ нишаста ва агар наметавонӣ ба паҳлу
عن عمران بن حصين رضي الله عنه قال: كَانَتْ بِي بَوَاسِيرُ، فَسَأَلْتُ النَّبِيَّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ عَنِ الصَّلَاةِ، فَقَالَ:
«صَلِّ قَائِمًا، فَإِنْ لَمْ تَسْتَطِعْ فَقَاعِدًا، فَإِنْ لَمْ تَسْتَطِعْ فَعَلَى جَنْبٍ».
[صحيح] - [رواه البخاري] - [صحيح البخاري: 1117]
المزيــد ...
Аз Имрон ибни Ҳусайн (Худованд аз ӯ розӣ бод) ривоят аст, ки гуфт: Ман бавосир доштам ва аз Паёмбар (Салому дуруди Аллоҳ бар ӯ бод) дар бораи намоз пурсидам ва Паёмбари Худо фармуд:
"Истода намоз бигзор, агар наметавонӣ нишаста ва агар наметавонӣ ба паҳлу".
[صحيح] - [رواه البخاري] - [Саҳеҳ Бухорӣ - 1117]
Паёмбар (Салому дуруди Аллоҳ бар ӯ бод) баён намудаанд, ки асос дар намоз истода хондан аст, магар дар ҳолати нотавонӣ, ки нишаста намоз мехонад ва агар тавони онро ҳам надошта бошад пас ба паҳлу намозро адо кунад.
Аз фоидаҳои ҳадис
- То замоне ки ақли инсон собит аст намоз аз ӯ соқит намегардад, ӯ мувофиқи тавон, яъне агар тавони истодан дар ӯ набошад нишаста ва агар тавони онро ҳам надошта бошад ба паҳлу намози худро мегузорад.
- Аз лутф ва осониҳои Ислом ин аст, ки банда ба ҳар гуна, ки тавони адои ибодатро дорад анҷом медиҳад.