عَنْ أَنَسِ بْنِ مَالِكٍ رَضِيَ اللهُ عَنْهُ:
أَنَّ النَّبِيَّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ افْتَقَدَ ثَابِتَ بْنَ قَيْسٍ، فَقَالَ رَجُلٌ: يَا رَسُولَ اللهِ، أَنَا أَعْلَمُ لَكَ عِلْمَهُ، فَأَتَاهُ فَوَجَدَهُ جَالِسًا فِي بَيْتِهِ، مُنَكِّسًا رَأْسَهُ، فَقَالَ: مَا شَأْنُكَ؟ فَقَالَ شَرٌّ، كَانَ يَرْفَعُ صَوْتَهُ فَوْقَ صَوْتِ النَّبِيِّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ، فَقَدْ حَبِطَ عَمَلُهُ، وَهُوَ مِنْ أَهْلِ النَّارِ، فَأَتَى الرَّجُلُ فَأَخْبَرَهُ أَنَّهُ قَالَ كَذَا وَكَذَا، فَرَجَعَ الْمَرَّةَ الْآخِرَةَ بِبِشَارَةٍ عَظِيمَةٍ، فَقَالَ: «اذْهَبْ إِلَيْهِ فَقُلْ لَهُ: إِنَّكَ لَسْتَ مِنْ أَهْلِ النَّارِ، وَلَكِنْ مِنْ أَهْلِ الْجَنَّةِ».
[صحيح] - [متفق عليه] - [صحيح البخاري: 3613]
المزيــد ...
از انس بن مالک رضی الله عنه راویت است که گفت:
پیامبر صلی الله علیه وسلم ثابت بن قیس را نیافت، مردی گفت: یا رسول الله من از او برایت خبر میآورم، پس نزد او رفت و دید که در خانهاش نشسته و سرش را زیر انداخته، پس از او پرسید: تو را چه شده؟ گفت: شر، او صدایش را بر صدای پیامبر صلی الله علیه وسلم بلند نموده و در نتیجه عملش از بین رفته است، و از اهل دوزخ است. پس آن مرد آمد و [به پیامبر] گفت که وی چنین و چنان گفته است، پس بار آخر با بشارت بزرگی به نزد او بازگشت [زیرا پیامبر صلی الله علیه وسلم] فرمود: « به نزد او بازگرد و بگو که تو از اهل دوزخ نیستی بلکه از اهل بهشت هستی».
[صحیح] - [متفق علیه] - [صحیح بخاری - 3613]
پیامبر صلی الله علیه وسلم ثابت بن قیس رضی الله عنه را نیافت و دربارهٔ ایشان پرسید. مردی گفت: من خبرش و سبب غیابش را برای شما میآورم. پس به نزد او رفت و دید در خانهاش سر خود را زیر انداخته و غمگین است. پرسید که تو را چه شده است؟ ثابت شری را که گرفتارش شده بود به او گفت؛ زیرا او صدایش را از صداى پیامبر صلی الله علیه وسلم بالاتر میبرد، و الله متعال کسی را که چنین کند تهدید کرده که عملش را باطل میکند، و او از اهل دوزخ است!
آن مرد به نزد پیامبر صلی الله علیه وسلم آمد و این را به ایشان گفت، پیامبر صلی الله علیه وسلم او را امر کرد که به نزد ثابت برگردد و او را بشارت دهد که از اهل دوزخ نیست بلکه از اهل بهشت است، زیرا آفرینش او چنین بود که صدایش ذاتا بلند بود و ایشان خطیب پیامبر صلی الله علیه وسلم و خطیب انصار بود.