حديث: لا إِلهَ إِلاَّ اللَّه، ويْلٌ لِلْعربِ مِنْ شَرٍّ قَدِ اقْترب، فُتحَ الْيَوْمَ مِن ردْمِ يَأْجُوجَ وَمأْجوجَ مِثْلُ هذِهِ

عَنْ زَيْنَبَ بِنْتِ جَحْشٍ رَضِيَ اللَّهُ عَنْها أَنَّ النَّبِيَّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ دَخَلَ عَلَيْهَا فَزِعًا يَقُولُ:
«لاَ إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ، وَيْلٌ لِلْعَرَبِ مِنْ شَرٍّ قَدِ اقْتَرَبَ، فُتِحَ اليَوْمَ مِنْ رَدْمِ يَأْجُوجَ وَمَأْجُوجَ مِثْلُ هَذِهِ» وَحَلَّقَ بِإِصْبَعِهِ الإِبْهَامِ وَالَّتِي تَلِيهَا، قَالَتْ زَيْنَبُ بِنْتُ جَحْشٍ فَقُلْتُ يَا رَسُولَ اللَّهِ: أَنَهْلِكُ وَفِينَا الصَّالِحُونَ؟ قَالَ: «نَعَمْ إِذَا كَثُرَ الخَبَثُ».
[صحيح] - [متفق عليه] - [صحيح البخاري: 3346]

این ترجمه نیاز به بررسی و تدقیق بیشتر دارد.

از زینب بنت جحش رضی الله عنها روایت است که رسول الله صلی الله علیه وسلم هراسان بر او وارد شده و فرمودند:
«لا إِلهَ إِلاَّ اللَّه، ويْلٌ لِلْعربِ مِنْ شَرٍّ قَدِ اقْترب، فُتحَ الْيَوْمَ مِن ردْمِ يَأْجُوجَ وَمأْجوجَ مِثْلُ هذِهِ»، وای بر عرب از شری که نزديک شده است، امروز اين اندازه از سد يأجوج و مأجوج باز شد»، و در حالی که انگشت شست و سبابه اش را به صورت حلقه درآورده بود، زینب بنت جحش گفت، گفتم: ای رسول الله، آيا در حالی که افراد نيکوکار در ميان ما هستند، نابود می شويم؟ فرمود: «نعم، إِذَا كَثُرَ الخَبَثُ»: «بلی؛ اگر فسق و فجور (گناهان و بدی ها) زياد شود».
[صحیح] - [متفق علیه] - [صحیح بخاری - 3346]

توضیح

پیامبر صلی الله علیه وسلم هراسان و ترسان بر زینب بنت جحش رضی الله عنه وارد شده و فرمودند: لا اله الا الله، اشاره به وقوع امر بدی، نجاتی از آن نیست مگر با توسل به الله متعال، سپس او صلی الله علیه وسلم فرمودند: وای بر اعرب از شری که در حال وقوع است، امروز سد یأجوج و مأجوج که همان سدی است که ذوالقرنین ساخته است به این اندازه باز شد، و انگشت شست و سبابه خویش را به شکل حلقه درآورد، زینب بنت جحش رضی الله عنها فرمودند: چگونه ما نابود می شویم در حالی که افراد نيکوکار در ميان ما هستند؟ پیامبر اکرم صلی الله علیه وسلم به وی فرمودند: اگر بدی ها از قبیل فسق، فجور، گناهان، زنا، شراب و غیره زیاد شود، نابودی همه را فرا می گیرد.

از فوائد حدیث

1. هراس و وحشت، دل مؤمن را از یاد الله متعال منحرف نمی کند؛ زیرا با یاد الله دلها آرامش می یابد.
2. تشویق به انکار کردن گناه و جلوگیری از وقوع آن.
3. نابودی عمومی به دلیل کثرت گناهان و گسترش آن و عدم انکار آن اتفاق می افتد، هر چند افراد صالح زیاد باشند.
4. مصیبت ها همه مردم را فرا میگیرد، چه صالحان باشند و چه مفسدان، مگر آنان بر اساس نیت شان برانگیخته می شوند.
5. او عرب را بشکل خاص یاد کرد و گفت: "وَيْلٌ لِلْعَرَبِ مِنْ شَرٍّ قَدِ اقْتَرَبَ"، وای بر عرب از شرّی که نزدیک شده است؛ چون در آن زمان اکثریت کسانی که اسلام آورده بودند عرب بودند.