حديث: وقتی رسول الله صلی الله علیه وسلم از تشناب خارج می شدند، می فرمودند: «غُفْرَانَكَ». «پروردگارا مرا بیامرز

عَنْ عَائِشَةَ أُمِّ المؤْمنينَ رَضيَ اللهُ عنها:
أَنَّ النَّبِيَّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ كَانَ إِذَا خَرَجَ مِنَ الغَائِطِ قَالَ: «غُفْرَانَكَ».
[صحيح] - [رواه أبو داود والترمذي وابن ماجه وأحمد] - [سنن أبي داود: 30]

این ترجمه نیاز به بررسی و تدقیق بیشتر دارد.

از مادر مومنان عائشه رضی الله عنها روایت است که فرمودند:
وقتی رسول الله صلی الله علیه وسلم از تشناب خارج می شدند، می فرمودند: «غُفْرَانَكَ». «پروردگارا مرا بیامرز».
[صحیح] - [ابو داود و ترمذی و ابن ماجه و احمد روایت کرده] - [سنن ابو داود - 30]

توضیح

رسول الله صلی الله علیه وسلم هنگام خروج از قضای حاجت، می فرمودند: «غفرانك»؛ یعنی: از الله درخواست مغفرت و آمرزش می کردند.

از فوائد حدیث

1. استحباب گفتن: "غُفرانَك" پس از بیرون آمدن از محل قضای حاجت.
2. طلب آمرزش پیامبر صلی الله علیه وسلم از پروردگارش در همه حالت ها.
3. در مورد علت استغفار بعد از رفع حاجت چنین گفته شده: از تقصیر سپاسگزاری از نعمت های زیادی الله متعال منجمله بیرون شدن چیزی اذیت کننده، و از تو طلب آمرزش می کنم که هنگام رفع حاجت از یاد و ذکر تو مشغول شدم.