بروز رسانی: هرگاه پیامبر ـ صلی الله علیه وسلم ـ از قضای حاجت خارج می‌شد، می‌فرمود: «غُفرانَك»: «پروردگارا بخشش تو را خواهانم

عَنْ عَائِشَةَ أُمِّ المؤْمنينَ رَضيَ اللهُ عنها:
أَنَّ النَّبِيَّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ كَانَ إِذَا خَرَجَ مِنَ الغَائِطِ قَالَ: «غُفْرَانَكَ».
[صحيح] - [رواه أبو داود والترمذي وابن ماجه وأحمد] - [سنن أبي داود: 30]

از ام المؤمنین عایشه ـ رضی الله عنها ـ روایت است که:
هرگاه پیامبر ـ صلی الله علیه وسلم ـ از قضای حاجت خارج می‌شد، می‌فرمود: «غُفرانَك»: «پروردگارا بخشش تو را خواهانم».
[صحیح است] - - [سنن أبي داود - 30]

شرح

هرگاه پیامبر ـ صلی الله علیه وسلم ـ از محل قضای حاجت بیرون می‌آمد این دعا را می‌خواند: «غفرانك» یعنی ای الله مغفرت تو را خواهانم.

از نکات این حدیث

1. مستحب بودن گفتن «غُفرانَك» پس از خروج از محل قضای حاجت.
2. درخواست آمرزش پیامبر ـ صلی الله علیه وسلم ـ در همهٔ احوال از پروردگارش.
3. دربارهٔ سبب طلب مغفرت پس از قضای حاجت گفته شده که: این برای کوتاهی در شکر نعمت‌های پرشمار پروردگار است از جمله آسانی خروج ناپاکی‌ها از بدن؛ و همچنین درخواست مغفرت برای آنکه در وقت قضای حاجت نتوانسته‌ای ذکر الله را به جا بیاوری.