عَنْ عَبْدِ اللهِ بْنِ مَسْعُودٍ رضي الله عنه قَالَ: سَمِعْتُ النَّبِيَّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ يَقُولُ:
«نَضَّرَ اللَّهُ امْرَأً سَمِعَ مِنَّا شَيْئًا فَبَلَّغَهُ كَمَا سَمِعَ، فَرُبَّ مُبَلِّغٍ أَوْعَى مِنْ سَامِعٍ».
[صحيح] - [رواه الترمذي وابن ماجه وأحمد] - [سنن الترمذي: 2657]
المزيــد ...
ਅਬਦੁੱਲਾਹ ਬਿਨ ਮਸਊਦ ਰਜ਼ੀਅੱਲਾਹੁ ਅਨਹੁ ਤੋਂ ਰਿਵਾਇਤ ਹੈ, ਉਹ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ: ਮੈਂ ਰਸੂਲੁੱਲਾਹ ਸੱਲੱਲਾਹੁ ਅਲੈਹਿ ਵੱਸੱਲਮ ਨੂੰ ਸੁਣਿਆ ਕਹਿੰਦੇ ਹੋਏ:
"ਅੱਲਾਹ ਉਸ ਸ਼ਖ਼ਸ ਨੂੰ ਤਰੋਤਾਜ਼ਾ ਰਖੇ ਜੋ ਸਾਡੀ ਵੱਲੋਂ ਕੋਈ ਗੱਲ ਸੁਣੇ ਤੇ ਉਸਨੂੰ ਓਹੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਅੱਗੇ ਪਹੁੰਚਾਏ ਜਿਵੇਂ ਉਸਨੇ ਸੁਣੀ। ਕਈ ਵਾਰੀ ਸੁਣਨ ਵਾਲੇ ਤੋਂ ਵਧ ਕੇ ਸਮਝਣ ਵਾਲਾ ਉਹ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਜਿਸ ਤਕ ਗੱਲ ਪਹੁੰਚਾਈ ਜਾਂਦੀ ਹੈ।"
[صحيح] - [رواه الترمذي وابن ماجه وأحمد] - [سنن الترمذي - 2657]
ਨਬੀ ਕਰੀਮ ਸੱਲੱਲਾਹੁ ਅਲੈਹਿ ਵੱਸੱਲਮ ਨੇ ਦੁਆ ਕੀਤੀ ਕਿ ਜਿਸ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਹਦੀਸ ਸੁਣੀ, ਉਸ ਨੂੰ ਯਾਦ ਰੱਖਿਆ ਤੇ ਹੋਰਾਂ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚਾਇਆ — ਅੱਲਾਹ ਉਸ ਨੂੰ ਦੁਨੀਆ ਵਿੱਚ ਰੌਣਕ, ਖ਼ੁਸ਼ੀ ਅਤੇ ਖੂਬਸੂਰਤੀ ਬਖ਼ਸ਼ੇ ਅਤੇ ਆਖ਼ਰਤ ਵਿੱਚ ਜੰਨਤ ਦੀ ਰੌਣਕ ਤੇ ਨੇਮਤਾਂ ਨਾਲ ਨਵਾਜ਼ੇ। ਕਈ ਵਾਰ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ ਕਿ ਜਿਸ ਵਿਅਕਤੀ ਤੱਕ ਹਦੀਸ ਪਹੁੰਚਾਈ ਗਈ ਹੋਵੇ, ਉਹ ਅਸਲ ਰਾਵੀ ਨਾਲੋਂ ਵਧੇਰੇ ਸਮਝਦਾਰ, ਫਿਕਰ ਵਾਲਾ ਤੇ ਅਰਥ ਕੱਢਣ ਦੀ ਕਾਬਲੀਅਤ ਰੱਖਣ ਵਾਲਾ ਹੋਵੇ। ਪਹਿਲਾ ਵਿਅਕਤੀ ਯਾਦ ਰੱਖਣ ਅਤੇ ਸਹੀ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ ਆਗੇ ਪਹੁੰਚਾਉਣ ਵਿੱਚ ਮਹਾਰਤ ਰੱਖਦਾ ਹੈ, ਜਦਕਿ ਦੂਜਾ ਵਿਅਕਤੀ ਸਮਝਣ ਅਤੇ ਅਰਥ ਲੱਭਣ ਵਿੱਚ ਨਿਪੁੰਨ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।