หะดีษ: ขออัลลอฮ์ทรงให้ผู้ใดที่ได้ยินสิ่งใดจากเราและได้นำมันไปเผยแพร่ตามที่เขาได้ยินนั้น มีความรุ่งเรืองงดงาม เพราะบางทีผู้ที่ถ่ายทอดอาจเข้าใจได้ดียิ่งกว่าผู้ที่ได้ยินเอง

عَنْ عَبْدِ اللهِ بْنِ مَسْعُودٍ رضي الله عنه قَالَ: سَمِعْتُ النَّبِيَّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ يَقُولُ:
«نَضَّرَ اللَّهُ امْرَأً سَمِعَ مِنَّا شَيْئًا فَبَلَّغَهُ كَمَا سَمِعَ، فَرُبَّ مُبَلِّغٍ أَوْعَى مِنْ سَامِعٍ».
[صحيح] - [رواه الترمذي وابن ماجه وأحمد] - [سنن الترمذي: 2657]

จากอับดุลลอฮ์ บิน มัสอูด เราะฎิยัลลอฮุอันฮุ กล่าวว่า : ฉันได้ยินท่านเราะซูลุลลอฮ์ ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะสัลลัม กล่าวว่า :
ขออัลลอฮ์ทรงให้ผู้ใดที่ได้ยินสิ่งใดจากเราและได้นำมันไปเผยแพร่ตามที่เขาได้ยินนั้น มีความรุ่งเรืองงดงาม เพราะบางทีผู้ที่ถ่ายทอดอาจเข้าใจได้ดียิ่งกว่าผู้ที่ได้ยินเอง
[เศาะฮีห์] - - [สุนันอัตติรมิซีย์ - 2657]

คำอธิบาย​

ท่านนบี ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะสัลลัม ได้วิงวอนขอให้อัลลอฮ์ประทานความงดงาม ความสุข และความดีงามในโลกนี้ และขอให้อัลลอฮ์นำพาเขาไปสู่ความงดงามและความสุขในสวนสวรรค์ในวันอาคิเราะฮ์ สำหรับผู้ที่ได้ยินหะดีษของท่านและจดจำมันไว้จนสามารถเผยแพร่ต่อผู้อื่นได้ เพราะบางครั้งผู้ที่ได้รับการถ่ายทอดหะดีษอาจมีความเข้าใจลึกซึ้งกว่า มีวิจารณญาณ และสามารถวินิจฉัยหลักคำสอนได้ดีกว่าผู้ถ่ายทอดหะดีษ ดังนั้น ผู้ถ่ายทอดอาจมีความชำนาญในการจดจำและถ่ายทอด ส่วนผู้ที่ได้รับการถ่ายทอดอาจมีความชำนาญในด้านความเข้าใจและการวินิจฉัย.

บทเรียนที่ได้รับจากฮะดีษ

1. ส่งเสริมให้ท่องจำซุนนะฮ์ของท่านศาสดาและถ่ายทอดให้กับผู้คน
2. ชี้แจงถึงคุณูปการและความประเสริฐของบรรดานักหะดีษ และเกียรติอันสูงส่งของการแสวงหาหะดีษ
3. ความประเสริฐของบรรดานักปราชญ์ ผู้ที่มีความเชียวชาญในด้านการถอดความและการทำความเข้าใจได้ดี
4. ความประเสริฐของบรรดาสาวก เราะฎิยัลลอฮุอันฮุม ก็คือพวกเขาคือผู้ที่ได้ยินฮะดีษของศาสนทูตแห่งอัลลอฮ์ ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะสัลลัม และถ่ายทอดมันให้กับพวกเรา
5. อัลมุนาวี : ได้ชี้แจงว่า ผู้รายงานหะดีษนั้น การทำความเข้าใจไม่ใช่เงื่อนไขของเขา แต่เงื่อนไขของเขาคือ การจดจำ (หะฟัซ) ส่วนหน้าที่ของนักนิติศาสตร์คือการ ทำความเข้าใจ และ ไตร่ตรองพิจารณา (ตะฟัฮุมและตะดับบุร)
6. อิบนุ อุยัยนะฮ์ กล่าวว่า: ไม่มีผู้ใดที่แสวงหาหะดีษ เว้นแต่ว่าในใบหน้าของเขาจะปรากฏความเปล่งปลั่งและความสดใส อันเนื่องมาจากหะดีษนี้
7. **"การจดจำ (الحِفْظ) ในมุมมองของนักหะดีษแบ่งออกเป็นสองประเภท: 1.การท่องจำให้ขึ้นใจ (حِفْظ قَلْب وصَدْر) 2.การจดจำผ่านการบันทึกในหนังสือและบรรทัด (حِفظ كتاب وسَطْر)
8. และทั้งสองประเภทนี้ถูกรวมอยู่ในคำวิงวอน (ดุอาอ์) ที่กล่าวถึงในหะดีษ"
9. ความเข้าใจของผู้คนแตกต่างกันออกไป บางทีผู้ที่ถ่ายทอดอาจมีความเข้าใจมากกว่าผู้ฟัง และอาจมีบุคคลที่ถือหลักนิติศาสตร์ที่ไม่ใช่นักกฎหมาย