حديث: نَضَّرَ اللهُ امْرَأً سَمِعَ مِنَّا شَيْئاً، فَبَلَّغَهُ كَمَا سَمِعَهُ، فَرُبَّ مُبَلَّغٍ أوْعَى مِنْ سَامِعٍ». «الله متعال اخلاق کسی را که چيزی از ما بشنود و آن را همان گونه که شنيده - به ديگران - برساند، خوب و نیک بگرداند؛ چه بسا کسی که - حديث - به او می رسد، آن را بهتر از شنونده اش دريابد

عَنْ عَبْدِ اللهِ بْنِ مَسْعُودٍ رضي الله عنه قَالَ: سَمِعْتُ النَّبِيَّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ يَقُولُ:
«نَضَّرَ اللَّهُ امْرَأً سَمِعَ مِنَّا شَيْئًا فَبَلَّغَهُ كَمَا سَمِعَ، فَرُبَّ مُبَلِّغٍ أَوْعَى مِنْ سَامِعٍ».
[صحيح] - [رواه الترمذي وابن ماجه وأحمد] - [سنن الترمذي: 2657]

این ترجمه نیاز به بررسی و تدقیق بیشتر دارد.

از عبدالله ابن مسعود رضی الله عنه روایت است که می گوید: از رسول الله صلی الله علیه وسلم شنیدم که فرمود:
«نَضَّرَ اللهُ امْرَأً سَمِعَ مِنَّا شَيْئاً، فَبَلَّغَهُ كَمَا سَمِعَهُ، فَرُبَّ مُبَلَّغٍ أوْعَى مِنْ سَامِعٍ». «الله متعال اخلاق کسی را که چيزی از ما بشنود و آن را همان گونه که شنيده - به ديگران - برساند، خوب و نیک بگرداند؛ چه بسا کسی که - حديث - به او می رسد، آن را بهتر از شنونده اش دريابد».
[صحیح] - [ترمذی و ابن ماجه و احمد روایت کرده] - [سنن ترمذی - 2657]

توضیح

در این حدیث رسول الله صلی الله علیه وسلم برای کسی که حدیثی از احادیث نبوی را می شنود و حفظ می کند و آن را چنانکه شنیده، بدون افزایش و کم و کاست ابلاغ می کند، دعا می کند که الله متعال در روز قیامت صورت او را نیک و زیبا بگرداند؛ سپس علت این مساله را ذکر می کند، اینکه: «چه بسا کسی که - حديث - به او می رسد، آن را بهتر از شنونده اش دريابد». چون گاهی پیش می آید کسی که به او ابلاغ شده، فقیه تر و داناتر و عامل تر از کسی باشد که آن را شنیده و ادایش کرده است، در این صورت شخص اول در حفظ و نقل حدیث مهارت دارد و شخص دوم در فهم و استنباط مهارت دارد.

از فوائد حدیث

1. تشویق به حفظ سنت نبوی، و تبلیغ آن برای مردم.
2. بیان فضیلت اهل حدیث، و شرف طلبیدن آن.
3. فضیلت علمای که اهل استنباط و فهم هستند.
4. فضیلت صحابه رضوان الله علیهم، زیرا آنان حدیث را از رسول الله صلی الله علیه وسلم شنیده و برای ما ابلاغ نموده اند.
5. المناوی می گوید: حدیث بیان می دارد که از شرط های روایت حدیث تفقه نیست، بلکه شرط آن حفظ است، و برای فقیه است که باید تفهم و تدبر داشته باشد.
6. ابن عیینة می گوید: هیچ کسی نیست که حدیث را طلب نماید مگر این که چهره اش با طراوت (حسی و یا معنوی) می شود.
7. حفظ نزد محدثین دو نوع است: حفظ قلب و سینه، و حفظ کتاب و سطر، و دعای که در حدیث است شامل هردو نوع می شود.
8. فهم های مردم با هم متفاوت است، چه بسا کسی که - حديث - به او می رسد، آن را بهتر از شنونده اش دريابد، و چه بسا حمل کنندۀ فقه، فقیه نباشد.