Хадис: „Аллах нека го осветли лицето на оној што ќе чуе нешто од нас, па тоа го пренесе онака како што го слушнал. Можеби оној кому му го пренел – подобро ќе го разбере од оној што го чул.“

عَنْ عَبْدِ اللهِ بْنِ مَسْعُودٍ رضي الله عنه قَالَ: سَمِعْتُ النَّبِيَّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ يَقُولُ:
«نَضَّرَ اللَّهُ امْرَأً سَمِعَ مِنَّا شَيْئًا فَبَلَّغَهُ كَمَا سَمِعَ، فَرُبَّ مُبَلِّغٍ أَوْعَى مِنْ سَامِعٍ».
[صحيح] - [رواه الترمذي وابن ماجه وأحمد] - [سنن الترمذي: 2657]

Од Абдулах ибн Месуд, Аллах нека е задоволен со него, се пренесува дека рекол: Го слушнав Веровесникот, салаллаху алејхи ве селем, како вели:
„Аллах нека го осветли лицето на оној што ќе чуе нешто од нас, па тоа го пренесе онака како што го слушнал. Можеби оној кому му го пренел – подобро ќе го разбере од оној што го чул.“
[صحيح] - [رواه الترمذي وابن ماجه وأحمد] - [سنن الترمذي - 2657]

Објаснување

Божјиот пратеник, салаллаху алејхи ве селем, упатил дова Аллах да му дарува убавина, благослов и светлина во овој свет, и да го доведе до светлината и насладите на Џенетот во Ахиретот – секому што ќе слушне хадис од него, ќе го запамети и ќе го пренесе како што го слушнал. Можеби оној кому му се пренесува хадисот ќе биде повнимателен, подлабок во разбирањето и поспособен за извлекување поука од него, отколку оној што го пренел. Првиот е вешт во помнење и пренесување, а вториот – во сфаќање и извлекување заклучоци.

من فوائد الحديث

1. Поттик на учење и пренесување на Сунетот на Божјиот пратеник, салаллаху алејхи ве селем.
2. Укажување на вредноста на оние што се занимаваат со хадисот и честитоста на таа наука.
3. Вредноста на учените – оние што се способни за разбирање и извлекување на шеријатски заклучоци.
4. Вредноста на асхабите, Аллах нека е задоволен со нив, затоа што тие ги слушале хадисите од Божјиот пратеник, салаллаху алејхи ве селем, а потоа ни ги пренеле нам.
5. Ел-Мунави рекол: „Со ова се укажува дека разбирањето на прописот не е услов за пренесувачот на хадисот; неговата обврска е да го запамети. А на фекихот (исламскиот правник) му припаѓа разбирањето и продлабоченото размислување.“
6. Ибн Ујејне рекол: „Нема човек што се занимава со хадисот, а на неговото лице да не се забележува светлината на хадисот.“
7. Кај мухадисите постојат два вида паметење:
8. паметење во срцето и градите (напамет), и паметење преку пишување и пренесување од книга. Обата вида се опфатени со довата спомната во хадисот.
9. Разбирањето кај луѓето е различно, може оној кому му е пренесен хадисот да биде подосетлив и подлабок во разбирањето од оној што го чул, и може пренесувачот на фикхското знаење сам по себе да не биде феких.