हदीस: म मेरो पछि तपाईंहरूलाई आउने सबैभन्दा ठूलो डर के हो भने संसारको फूल र सुन्दरताको द्वार तपाईंहरूको लागि खुल्नेछ

عَنْ أَبٍي سَعِيدٍ الخُدْرِيَّ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ:
أَنَّ النَّبِيَّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ جَلَسَ ذَاتَ يَوْمٍ عَلَى المِنْبَرِ وَجَلَسْنَا حَوْلَهُ، فَقَالَ: «إِنِّي مِمَّا أَخَافُ عَلَيْكُمْ مِنْ بَعْدِي، مَا يُفْتَحُ عَلَيْكُمْ مِنْ زَهْرَةِ الدُّنْيَا وَزِينَتِهَا» فَقَالَ رَجُلٌ: يَا رَسُولَ اللَّهِ، أَوَيَأْتِي الخَيْرُ بِالشَّرِّ؟ فَسَكَتَ النَّبِيُّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ، فَقِيلَ لَهُ: مَا شَأْنُكَ؟ تُكَلِّمُ النَّبِيَّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ وَلاَ يُكَلِّمُكَ؟ فَرَأَيْنَا أَنَّهُ يُنْزَلُ عَلَيْهِ؟ قَالَ: فَمَسَحَ عَنْهُ الرُّحَضَاءَ، فَقَالَ: «أَيْنَ السَّائِلُ؟» وَكَأَنَّهُ حَمِدَهُ، فَقَالَ: «إِنَّهُ لاَ يَأْتِي الخَيْرُ بِالشَّرِّ، وَإِنَّ مِمَّا يُنْبِتُ الرَّبِيعُ يَقْتُلُ أَوْ يُلِمُّ، إِلَّا آكِلَةَ الخَضْرَاءِ، أَكَلَتْ حَتَّى إِذَا امْتَدَّتْ خَاصِرَتَاهَا اسْتَقْبَلَتْ عَيْنَ الشَّمْسِ، فَثَلَطَتْ وَبَالَتْ، وَرَتَعَتْ، وَإِنَّ هَذَا المَالَ خَضِرَةٌ حُلْوَةٌ، فَنِعْمَ صَاحِبُ المُسْلِمِ مَا أَعْطَى مِنْهُ المِسْكِينَ وَاليَتِيمَ وَابْنَ السَّبِيلِ - أَوْ كَمَا قَالَ النَّبِيُّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ - وَإِنَّهُ مَنْ يَأْخُذُهُ بِغَيْرِ حَقِّهِ، كَالَّذِي يَأْكُلُ وَلاَ يَشْبَعُ، وَيَكُونُ شَهِيدًا عَلَيْهِ يَوْمَ القِيَامَةِ».
[صحيح] - [متفق عليه] - [صحيح البخاري: 1465]

अबू-सईद अल्-खुदरी रजियल्लाहु अन्हु ले बयान गरेका छन्,
एक दिन नबी सल्लल्लाहु अलैहि वसल्लम मिम्बरमा बसेका थिए र हामी उहाँको चारैतिर बसेका थियौं। उहाँले भन्नुभयो: «म मेरो पछि तपाईंहरूलाई आउने सबैभन्दा ठूलो डर के हो भने संसारको फूल र सुन्दरताको द्वार तपाईंहरूको लागि खुल्नेछ»। एकजना सहाबाले भने: ए अल्लाहका संदेष्टा, के राम्रो कुरासंगै खरा कुराहरू आउने छन्? र उसलाई भनियो: तपाईं के गर्दै हुनुहुन्छ? तपाईं नबी सल्लल्लाहु अलैहि वसल्लमसँग कुरा गर्दै हुनुहुन्छ र उहाँ तपाईंलाई जवाफ दिनुहुन्न? हामीले देख्यौं कि उहाँमाथि केही अवतरण भइरहेको छ। त्यसपछि उहाँले आफ्नो पसीना पुछ्नुभयो र भन्नुभयो: सोध्ने व्यक्ति कहाँ छन्? र उहाँलाई जस्तो लाग्यो कि उहाँले सोध्ने व्यक्तिको प्रशंसा गर्नुभएको छ। उहाँले भन्नु भयो: भलाई कहिल्यै बुराईसँग आउँदैन। वास्तवमा, जो घास वसन्त ऋतुमा उब्जिन्छ, त्यसले प्रायः जानको मृत्यु ल्याउँछ वा विनाशको नजिक पुर्याउँछ। सिवाय त्यो जनावरको जसले घास खाउँछ, र जब यसको पेट पूर्ण रूपमा भरिन्छ, तब यो सूर्यतर्फ मुख गरेर जुगाली गर्न थाल्छ, त्यसपछि यो मल र पिसाब गर्छ र फेरि घास खान थाल्छ। निस्सन्देह यो धन हरियो र मीठो छ। एक मुसलमानको लागि त्यो धन धेरै राम्रो हुन्छ, जुन उसले गरिब, अनाथ र यात्रीलाई दिएको हो। - यसै प्रकारको कुरा अल्लाहका नबी सल्लल्लाहु अलैहि व सल्लमले भनेका थिए।- तर जसले यसलाई अवैध तरिकाले लिन्छ, त्यो त्यस व्यक्तिको जस्तो हुन्छ जसले खायो भने पनि सन्तुष्ट हुँदैन। र यस्तो धन प्रलयको दिन उसको विरुद्ध गवाही दिनेछ» ।
[सही] - [मुत्तफकुन अलैहि] - [सही बुखारी - 1465]

व्याख्या

एक दिन नबी सल्लल्लाहु अलैहि वसल्लम मञ्चमाथि (मिम्बर) बस्नुभयो र आफ्ना साथीसँग कुरा गर्दै भन्नुभयो:
मैले तपाईंहरूको बारेमा सबैभन्दा बढी डर र चिन्ता यो छ कि मेरो पछि तपाईंहरूलाई पृथ्वीका आशीर्वाद, संसारको शोभा, र यसको रमणीयताको साथै यसमा रहेका विभिन्न प्रकारका सामान, लुगा र बालीहरू खुल्नेछन्, जसलाई मानिसहरूले यसको सुन्दरतालाई लिएर गर्व गर्छन्तर त्यसको अस्तित्व छोटो हुन्छ।
एक व्यक्तिले भन्यो: यो संसारको शोभा त अल्लाहको वरदान हो, के यो वरदान फेरि अभिशाप र सजायमा बदलिन सक्छ?
मानिसहरूले सोध्ने व्यक्तिलाई दोष दिए, किनभने तिनीहरूले नबी सल्लल्लाहु अलैहि वसल्लमलाई मौन देखे अनि सोचे कि यसले उहाँलाई रिस उठायो।
त्यसपछि स्पष्ट भयो कि उहाँ सल्लल्लाहु अलैहि वसल्लम माथि वह्य अवतरित हुँदै थियो। त्यसपछि उहाँले आफ्नो निधारबाट पसिना पुछ्न थाल्नुभयो र भन्नुभयो: सोध्ने व्यक्ति कहाँ छ?
उनले भने: म यहाँ छु।