हदीस: मलाई तिम्रो बारेमा मेरो पछि सबभन्दा धेरै डर यही छ कि तिम्रो लागि यो संसारको चमकधमक र शोभा खोलिनेछ।

عَنْ أَبٍي سَعِيدٍ الخُدْرِيَّ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ:
أَنَّ النَّبِيَّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ جَلَسَ ذَاتَ يَوْمٍ عَلَى المِنْبَرِ وَجَلَسْنَا حَوْلَهُ، فَقَالَ: «إِنِّي مِمَّا أَخَافُ عَلَيْكُمْ مِنْ بَعْدِي، مَا يُفْتَحُ عَلَيْكُمْ مِنْ زَهْرَةِ الدُّنْيَا وَزِينَتِهَا» فَقَالَ رَجُلٌ: يَا رَسُولَ اللَّهِ، أَوَيَأْتِي الخَيْرُ بِالشَّرِّ؟ فَسَكَتَ النَّبِيُّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ، فَقِيلَ لَهُ: مَا شَأْنُكَ؟ تُكَلِّمُ النَّبِيَّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ وَلاَ يُكَلِّمُكَ؟ فَرَأَيْنَا أَنَّهُ يُنْزَلُ عَلَيْهِ؟ قَالَ: فَمَسَحَ عَنْهُ الرُّحَضَاءَ، فَقَالَ: «أَيْنَ السَّائِلُ؟» وَكَأَنَّهُ حَمِدَهُ، فَقَالَ: «إِنَّهُ لاَ يَأْتِي الخَيْرُ بِالشَّرِّ، وَإِنَّ مِمَّا يُنْبِتُ الرَّبِيعُ يَقْتُلُ أَوْ يُلِمُّ، إِلَّا آكِلَةَ الخَضْرَاءِ، أَكَلَتْ حَتَّى إِذَا امْتَدَّتْ خَاصِرَتَاهَا اسْتَقْبَلَتْ عَيْنَ الشَّمْسِ، فَثَلَطَتْ وَبَالَتْ، وَرَتَعَتْ، وَإِنَّ هَذَا المَالَ خَضِرَةٌ حُلْوَةٌ، فَنِعْمَ صَاحِبُ المُسْلِمِ مَا أَعْطَى مِنْهُ المِسْكِينَ وَاليَتِيمَ وَابْنَ السَّبِيلِ - أَوْ كَمَا قَالَ النَّبِيُّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ - وَإِنَّهُ مَنْ يَأْخُذُهُ بِغَيْرِ حَقِّهِ، كَالَّذِي يَأْكُلُ وَلاَ يَشْبَعُ، وَيَكُونُ شَهِيدًا عَلَيْهِ يَوْمَ القِيَامَةِ».
[صحيح] - [متفق عليه] - [صحيح البخاري: 1465]

अबू-सईद अल्-खुदरी (रजियल्लाहु अन्हु) ले बयान गरेका छन्,
एक दिन नबी (सल्लल्लाहु अलैहि वसल्लम) मिम्बरमा बसेका थिए र हामी उहाँको चारैतिर बसेका थियौं। उहाँले भन्नुभयो: "मलाई तिम्रो बारेमा मेरो पछि सबभन्दा धेरै डर यही छ कि तिम्रो लागि यो संसारको चमकधमक र शोभा खोलिनेछ।"। एक व्यक्तिले सोध्यो: "हे अल्लाहका रसूल! के भलाइले कहिल्यै बुराई ल्याउँछ?" नबी (सल्लल्लाहु अलैहि वसल्लम) केही बेर मौन रहनुभयो। मानिसहरूले भने: "तिमीले नबी (सल्लल्लाहु अलैहि वसल्लम) लाई प्रश्न गर्यौ, तर उहाँले जवाफ दिनुभएन?" हामीले अनुमान गर्यौं कि उहाँमाथि वह्य (प्रकाशना) अवतरित भइरहेको थियो। त्यसपछि उहाँले आफ्नो अनुहारको पसिना पुछ्नुभयो र भन्नुभयो: "प्रश्न सोध्ने व्यक्ति कहाँ छ?" उहाँले सोध्ने व्यक्तिको प्रशंसा गर्नुभयो र भन्नुभयो: "भलाइले कहिल्यै बुराई ल्याउँदैन। तर वसन्तमा उम्रने हरियालीले केही जनावरहरूलाई मारी दिन्छ वा उनीहरूलाई कठिनाईमा पार्छ, सिवाय ती जनावरका जसले मात्र आवश्यक मात्रामा खाने गर्दछन्। तिनीहरूले खान्छन्, जबसम्म उनीहरूको पेट भरिँदैन, अनि आराम गर्छन्।" उहाँले थप्नुभयो: "यो धन पनि हरियाली र मिठो चीज हो। यो मुसलमानका लागि राम्रो हुन्छ, यदि उसले यसबाट गरिब, टुहुरा र यात्रुहरूको हक दिन्छ। तर जो यसलाई अन्यायपूर्ण रूपमा लिन्छ, ऊ त्यस व्यक्तिजस्तै हुन्छ, जसले खान्छ तर कहिल्यै तृप्त हुँदैन। यो धन कियामतको दिन उसविरुद्ध प्रमाण हुनेछ।"
[सही] - [मुत्तफकुन अलैहि] - [सही बुखारी - 1465]

व्याख्या

एक दिन नबी सल्लल्लाहु अलैहि वसल्लम मिम्बरमाथि बस्नुभयो र आफ्ना साथीहरूसँग कुरा गर्दै भन्नुभयो:
मैले तिमीहरूको बारेमा सबैभन्दा बढी डर र चिन्ता यो छ कि मेरो पछि तिमीहरूलाई पृथ्वीका खरखजाना, संसारको शोभा, र यसको रमणीयताको साथै यसमा रहेका विभिन्न प्रकारका सामान, लुगा र बालीहरू खुल्नेछन्, जसलाई मानिसहरूले यसको सुन्दरतालाई लिएर गर्व गर्छन तर त्यसको अस्तित्व छोटो हुन्छ।
एक व्यक्तिले भने: यो संसारको शोभा त अल्लाहको वरदान हो, के यो वरदान फेरि अभिशाप र सजायमा बदलिन सक्छ?
मानिसहरूले सोध्ने व्यक्तिलाई दोष दिए, किनभने तिनीहरूले नबी (सल्लल्लाहु अलैहि वसल्लम)लाई मौन देखे अनि सोचे कि यसले उहाँलाई रिस उठायो।
त्यसपछि स्पष्ट भयो कि उहाँ (सल्लल्लाहु अलैहि वसल्लम) माथि वह्य अवतरित हुँदै थियो। त्यसपछि उहाँले आफ्नो निधारबाट पसिना पुछ्न थाल्नुभयो र भन्नुभयो: सोध्ने व्यक्ति कहाँ छ?
उनले भने: म यहाँ छु।
नबी (सल्लल्लाहु अलैहि वसल्लम)ले अल्लाहको प्रशंसा गर्नुभयो र त्यसपछि भन्नुभयो: वास्तविक भलाईले सधैं भलाई मात्र ल्याउँछ। तर यो संसारको यो सुन्दरता वास्तविक भलाई होइन, किनभने यसले मानिसलाई फितना, प्रतिस्पर्धा, र परलोकप्रति पूर्ण ध्यान दिनबाट विचलित गराउँछ। त्यसपछि उहाँले यसलाई उदाहरणद्वारा स्पष्ट गर्नुभयो। वसन्त ऋतुको हरियो वनस्पति र बाली पशुहरूको लागि अत्यन्त आकर्षक हुन्छ, तर अत्यधिक खानेले यस कारण पेटको रोग लाग्न सक्छ, जसले गर्दा मृत्यु हुन सक्छ वा मृत्युको नजिक पुर्याउन सक्छ। तर हरियो बाली खाने जनावर यसबाट बच्न सक्छ, किनभने यसले आफ्नो पेटभरि खान्छ, त्यसपछि फर्किन्छ, आफ्नो शरीरबाट मल निकाल्छ वा पिसाब गर्छ। त्यसपछि आफ्नो पेटमा भएको घाँसलाई माथि ल्याएर चपाउँछ र फेरि निल्छ, अनि फेरि खान थाल्छ।
यो धन हरियो र मीठो बालीजस्तै हो, जुन अत्यधिक भएपछि मानिसलाई नष्ट गर्छ वा लगभग नष्ट गराउँछ। तर यदि यो सीमित मात्रामा लिइयो भने, जतिले आवश्यकतालाई पूरा गर्छ र हलाल माध्यमबाट प्राप्त हुन्छ, भने यसले हानि गर्दैन। यो मुसलमानको लागि उत्कृष्ट वरदान हो, विशेष गरी जब यसबाट गरिब, अनाथ र यात्रुहरूलाई दिइन्छ। जसले यसलाई उचित अधिकारका साथ लिन्छ, उसको धनमा बरकत हुन्छ। तर जसले यसलाई अनुचित तरिकाले लिन्छ, त्यो त्यस्तो व्यक्तिसँग तुलनीय हुन्छ जसले खाए पनि सन्तुष्ट हुँदैन। यस्तो धन प्रलयको दिनमा उसको विरुद्ध गवाही दिनेछ।