Хадис: ,На овој свет биди како да си странец или случаен минувач.‘“

عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عُمَرَ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُمَا قَالَ: أَخَذَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ بِمَنْكِبِي، فَقَالَ:
«كُنْ فِي الدُّنْيَا كَأَنَّكَ غَرِيبٌ أَوْ عَابِرُ سَبِيلٍ»، وَكَانَ ابْنُ عُمَرَ، يَقُولُ: إِذَا أَمْسَيْتَ فَلاَ تَنْتَظِرِ الصَّبَاحَ، وَإِذَا أَصْبَحْتَ فَلاَ تَنْتَظِرِ المَسَاءَ، وَخُذْ مِنْ صِحَّتِكَ لِمَرَضِكَ، وَمِنْ حَيَاتِكَ لِمَوْتِكَ.
[صحيح] - [رواه البخاري] - [صحيح البخاري: 6416]

Од Абдулах бин Омер, радијаллаху анхума, се пренесувадека рекол: „Аллаховиот Пратеник, салаллаху алејхи ве селем, ме фати за рамото и ми рече:
,На овој свет биди како да си странец или случаен минувач.‘“ А Ибн Омер велеше: „Ако ја дочекаш ноќта, не чекај го утрото, а ако се разбудиш наутро, не чекај ја ноќта. Искористи го здравјето пред да дојде болеста, а животот пред да дојде смртта.“
[صحيح] - [رواه البخاري] - [صحيح البخاري - 6416]

Објаснување

Ибн Омер, радијаллаху анху, спомнал дека Пратеникот, алејхи селам, го фатил за рамото – што е зглоб над надлактицата – и му рекол: Биди на овој свет како странец, кој дошол во земја каде што тој нема дом за да се засолни, ниту жители за да се позабави со нив, тука нема семејство, деца и роднини, кои се причина тој да биде зафатен со нив, а не со Создателот, напротив, биди повеќе од еден странец кој поминува по патот барајќи ја својата татковина. Бидејќи странецот може да живее во туѓа земја и да има престојувалиште таму, за разлика од патникот кој има намера да замине од земјата, неговата работа е да продолжи и да не застанува, за да стигне до својата земја. Како што на патникот не му треба повеќе од она што ќе го доведе на дестинацијата на своето патување, исто така и на верникот во овој свет не му треба повеќе од она што ќе го доведе до целта.
Ибн Омер работеше според овој совет и велеше: Ако се разбудите наутро, не чекајте ја ноќта, а ако ја дочекате ноќта, не чекајте го утрото, и сметајте се за умрени, затоа што животот е менување на состојбата на здравје и болест; Затоа, побрзај со дела на покорност во деновите на здравјето пред да настапи болеста. Искористи ги добрите дела во период на здравјето пред да те спречи болеста, и искористи го својот живот на овој свет и собери го на него она што ќе ти користи после твојата смрт.

من فوائد الحديث

1. Ставање на раката на учителот на рамото на ученикот кога го подучува за да му го обврне вниманието и да биде поблизок со него.
2. Иницијација на советување и упатување кон тој што не побарал такво нешто.
3. Пратеникот, алејхи селам, добро поучувал давајќи убедливи примери, како што се зборовите: „Биди на овој свет како да си странец или патник.“
4. Луѓето се разликуваат во нивното патување кон задгробниот живот. Патникот е на поголемо ниво на аскетизам од странецот.
5. Појаснување дека надежта во долгиот живот е кратка, и дека треба да се подготвиме за смрт.
6. Хадисот не укажува на откажување од егзистенцијата и забрана на световните задоволства; туку упатува на скромноста, да се воздржиме и да ги намалиме уживањата.
7. Треба да се побрза со добрите дела пред да ја изгубиме можноста да ги направиме, заради болест или смрт.
8. Доблеста на Абдулах бин Омер, радијаллаху анхума, кој беше под влијание на овој хадис на Аллаховиот Пратеник, алејхи селам.
9. Татковината на верниците е Џенетот, а тој е туѓинец на овој свет, тој патува кон Ахиретот, затоа неговото срце не е приврзано за ништо од местото кое не е негово, туку неговото срце е врзано за неговата татковина во која тој ќе се врати, а неговиот престој на овој свет е за да ги исполни своите потреби и да се подготви за враќање во татковината.