بروز رسانی: رسول الله صلی الله علیه وسلم از کنار دو قبر می گذشتند که فرمودند: «أَمَا إِنَّهُمَا لَيُعَذَّبَانِ، وَمَا يُعَذَّبَانِ فِي كَبِيرٍ، أَمَّا أَحَدُهُمَا: فَكَانَ لاَ يَسْتَتِرُ مِنْ البَوْل، وَأَمَّا الآخَرُ: فَكَانَ يَمْشِي بِالنَّمِيمَةِ»: «آن دو عذاب می شوند به خاطر گناهی كه آن را بزرگ نمی دانستند؛ یکی از آنها به دلیل عدم پرهیز از ادرار و دیگری به سبب سخن چینی عذاب می شود».

عن عبد الله بن عباس رضي الله عنهما قال: مر النبي صلى الله عليه وسلم بقبرين، فقال: «إنهما ليُعذَّبان، وما يُعذَّبان في كبير؛ أما أحدهما: فكان لا يستتر من البول، وأما الآخر: فكان يمشي بالنميمة».
[صحيح] - [متفق عليه]

از عبدالله بن عباس رضی الله عنهما روایت است که می گوید: رسول الله صلی الله علیه وسلم از کنار دو قبر گذشت که فرمود: «أَمَا إِنَّهُمَا لَيُعَذَّبَانِ، وَمَا يُعَذَّبَانِ فِي كَبِيرٍ، أَمَّا أَحَدُهُمَا: فَكَانَ لاَ يَسْتَتِرُ مِنْ البَوْل، وَأَمَّا الآخَرُ: فَكَانَ يَمْشِي بِالنَّمِيمَةِ»: «آن دو عذاب می شوند به خاطر گناهی كه آن را بزرگ نمی دانستند؛ یکی از آنها به دلیل عدم پرهیز از ادرار و دیگری به سبب سخن چینی عذاب می شود».
[صحیح است] - [متفق علیه]

شرح

رسول الله صلی الله علیه وسلم به همراه تنی چند از صحابه از کنار دو قبر می گذرد که الله متعال پیامبرش را از وضعیت آنها آگاه می کند که در حال عذاب هستند؛ و رسول الله در این مورد به اصحابش خبر می دهد تا هشداری باشد برای امتش؛ هریک از صاحبان این دو قبر به سبب گناهانی عذاب می شدند که ترک نمودن و دوری از آنها برای کسانی که الله متعال به آنها توفیق دهد، آسان است. یکی از آنها به هنگام قضای حاجت از برخورد ادرار به بدنش پرهیز نمی کرد و بدن و لباسش آغشته به نجاست می شد؛ و دیگری بین مردم سخن چینی می کرد و باعث عداوت و دشمنی میان آنها می شد؛ به ویژه در بین دوستان و خویشاوندان؛ نزد کسی می رفت و سخن دیگری را نقل می کرد و نزد دیگری می رفت و سخن آن یکی را نقل می کرد؛ و به این ترتیب سبب قطع ارتباط و خصومت و دشمنی بین آنها می شد؛ این درحالی است که پیام اسلام ایجاد محبت و الفت میان مردم و خاتمه دادن به اختلافات و کشمکش ها و درگیری ها می باشد. اما پیامبر بزرگوار و مهربان صلی الله علیه وسلم دلش به حال آنها سوخت و شاخه ی نخل خیسی را برداشت و آن را به دو قسمت تقسیم کرد و هر قسمت را در قبری کاشت؛ چون صحابه در مورد این عمل عجیب از رسول الله صلی الله علیه وسلم سوال نمودند، فرمود: «لعل الله يخفف عنهما بشفاعتي ما هما فيه في العذاب، ما لم تيبس هاتان الجريدتان»: «امید است تا زمانی که این دو شاخه خشک نشده اند، الله متعال به شفاعت من عذابی را که در آن هستند، تخفیف دهد». یعنی تا مدت زمانی که این دو شاخه نخل تَر هستند؛ ناگفته نماند که این عمل مخصوص رسول الله صلی الله علیه وسلم بوده است.