بروز رسانی: زمانی که سجده نمودی، کف دستانت را بر زمین بگذار و آرنج هایت را از زمین بالا نگه دار.

عن البَرَاء بن عَازب رضي الله عنهما مرفوعًا: «إذا سَجَدت فضَع كفَّيك وارْفَع مِرْفَقَيْك».
[صحيح] - [رواه مسلم]

از براء بن عازب رضی الله عنهما روایت است که رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمودند: «إِذَا سَجَدْتَ، فَضَعْ كَفَّيْكَ وَارْفَعْ مِرْفَقَيْكَ»: «زمانی که سجده نمودی، کف دستانت را بر زمین بگذار و آرنج هایت را از زمین بالا نگه دار».
[صحیح است] - [به روایت مسلم]

شرح

حدیث مذکور به این معناست که هرگاه سجده نمودی، کف دستانت را بر زمین بگذار و دو ساعد خود را از زمین بالا و از پهلوها دور نگه دار. چون این حالت به تواضع نزدیک تر است و از حالت تنبلی و مشابهت با حیوانات دورتر می باشد. کسی که دستانش را در حالت سجده بر زمین فرش می کند، هیئتی همچون حیوانات وحشی به خود می گیرد و این وضعیت سبک شمردن نماز و عدم عنایت لازم به آن را نشان می دهد؛ و در حدیث میمونه رضی الله عنها در صحیح مسلم وارد شده که: وقتی رسول الله صلی الله علیه وسلم به سجده می رفت چنان دست ها را از پهلوها دور نگه می داشت که اگر بزغاله ای قصد عبور داشت، می توانست عبور کند».