حديث: إِذَا سَجَدْتَ، فَضَعْ كَفَّيْكَ وَارْفَعْ مِرْفَقَيْكَ». «زمانی که سجده نمودی، کف دستانت را بر زمین بگذار و بازوهایت را از زمین بالا نگه دار

عَنِ الْبَرَاءِ رضي الله عنه قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ:
«إِذَا سَجَدْتَ، فَضَعْ كَفَّيْكَ وَارْفَعْ مِرْفَقَيْكَ».
[صحيح] - [رواه مسلم] - [صحيح مسلم: 494]

این ترجمه نیاز به بررسی و تدقیق بیشتر دارد.

از براء رضی الله عنه روایت است که گفت: رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمودند:
«إِذَا سَجَدْتَ، فَضَعْ كَفَّيْكَ وَارْفَعْ مِرْفَقَيْكَ». «زمانی که سجده نمودی، کف دستانت را بر زمین بگذار و بازوهایت را از زمین بالا نگه دار».
[صحیح] - [مسلم روایت کرده] - [صحیح مسلم - 494]

توضیح

رسول الله صلی الله علیه وسلم وضعیت دستتان ار هنگام سجده در نماز بیان نمود، این که کف دستان را بر زمین در حال باهم قرار دادن انگشتان به سمت قبله گذاشته شود، و دو ساعد از زمین بالا و از پهلوها دور نگه داشته شود، بگونۀ که زمین را لمس نکند.

از فوائد حدیث

1. برای نماز گذار واجب است که کف هردو دستتان خود را روی زمین بگذارد، و هر دو کف از جمله اعضای هفتگانۀ سجده اند.
2. استحباب بالا نمودن هر دو بازو از زمین، و کراهیت فرش کردن آنها مانند فرش کردن بازوها توسط حیوان درنده.
3. مشروعیت اظهار نشاط، قوت و علاقمندی در عبادت.
4. هرگاه نماز گذار بالای تمام اعضای سجده اعتماد نماید، هر عضو حقش را از عبادت می گیرد.