Hadis: “Nema dana u kojima je dobro djelo Allahu draže od ovih...”

عن عبدالله بن عباس رضي الله عنهما أن النبي صلى الله عليه وسلم قال: «ما من أيام العمل الصالح فيها أحب إلى الله من هذه الأيام» يعني أيام العشر. قالوا: يا رسول الله، ولا الجهاد في سبيل الله؟ قال: «ولا الجهاد في سبيل الله، إلا رجل خرج بنفسه وماله، فلم يَرْجِعْ من ذلك بشيء»
[صحيح] - [رواه البخاري، وهذا لفظ أبي داود وغيره]

Abdullah b. Abbas, radijallahu anhuma, prenosi da je Allahov Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, rekao: "c2">“Nema dana u kojima je dobro djelo Allahu draže od ovih dana”, tj. u prvih deset dana mjeseca zul-hidžeta. Ashabi upitaše: "c2">“Allahov Poslaniče, zar ni džihad na Allahovom putu?” Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, reče: "c2">“Čak ni džihad na Allahovom putu, izuzev da čovjek ode u džihad noseći sa sobom svoj imetak, pa u njemu izgubi i život i imetak.”
Vjerodostojan - Hadis bilježi imam Buhari

Objašnjenje

Riječima: "c2">“Nema dana u kojima je dobro djelo Allahu draže od ovih dana”, a pod spomenutim danima misli se na prvih deset dana mjeseca zul-hidžeta. Tada ashabi upitaše: "c2">“Allahov Poslaniče, zar ni džihad na Allahovom putu?”, a on reče: "c2">“Čak ni džihad na Allahovom putu, izuzev da čovjek ode u džihad noseći sa sobom svoj imetak, pa u njemu izgubi i imetak i život.” Riječi "c2">“dobro djelo” odnose se na namaz, zekat, milostinju, post, zikr, donošenje tekbira, učenje Kur’ana, dobročinstvo prema roditeljima, održavanje rodbinskih veza, dobročinstvo prema Božijim stvorenjima, dobročinstvo prema komšijama i sva ostala djela koja se smatraju dobročinstvom. Post prvih deset dana zul-hidžeta je sunnet jer i to ulazi u općenitost izraza "c2">“dobro djelo”, naravno, osim desetog dana jer je zabranjeno da se posti na dan Bajrama. U ovom hadisu nalazi se dokaz o vrijednosti činjenja dobrih djela u prvih deset dana zul-hidžeta, kao i dokaz da je džihad najvrednije djelo, pa su zbog toga ashabi i pitali: "c2">“Zar ni džihad na Allahovom putu?” Ovdje se posebno ukazuje na vrijednost odlaska u džihad, kada čovjek odlazi lično noseći sa sobom svoj imetak, tj. sa svojim oružjem i jahalicom, pa bude ubijen a njegov imetak zaplijeni neprijatelj. Ovakav primjer, kada čovjek žrtvuje sebe i svoj imetak na Božijem putu, najvrednije je djelo mudžahida i ovo je čak vrednije od dobrih djela u prvih deset dana zul-hidžeta, a kada bi čovjek otišao u džihad i u ovim danima izgubio i svoj život i imetak, to bi se smatralo još vrednijim.