Hadithi: Nuk ka ditë ku veprat e mira janë më të dashura për Allahun sesa këto dhjetë ditë (të dhul hixhes)

عن عبدالله بن عباس رضي الله عنهما أن النبي صلى الله عليه وسلم قال: «ما من أيام العمل الصالح فيها أحب إلى الله من هذه الأيام» يعني أيام العشر. قالوا: يا رسول الله، ولا الجهاد في سبيل الله؟ قال: «ولا الجهاد في سبيل الله، إلا رجل خرج بنفسه وماله، فلم يَرْجِعْ من ذلك بشيء»
[صحيح] - [رواه البخاري، وهذا لفظ أبي داود وغيره]

Abdullah ibn Abasi (Allahu qoftë i kënaqur me të!) tregon se Profeti ﷺ ka thënë: "Nuk ka ditë ku veprat e mira janë më të dashura për Allahun sesa këto dhjetë ditë (të dhul hixhes).” Të pranishmit e pyetën: "c2">“As xhihadi në rrugën e Allahut, o i Dërguari i Allahut?!” Profeti ﷺ ua ktheu: "As xhihadi në rrugën e Allahut, përveç një burri i cili del me veten dhe pasurinë e tij dhe nuk kthehet me asnjërën.”
Ky hadith është sahih. - E shënon Buhariu.

Shpjegimi

"Nuk ka ditë ku veprat e mira janë më të dashura për Allahun sesa këto dhjetë ditë", pra, dhjetëditëshi i parë i dhul hixhes. Të pranishmit e pyetën: "c2">“As xhihadi në rrugën e Allahut, o i Dërguari i Allahut?!” Profeti ﷺ ua ktheu: "As xhihadi në rrugën e Allahut, përveç një burri i cili del me veten dhe pasurinë e tij dhe nuk kthehet me asnjërën.” Fjala e Profetit ﷺ: "veprat e mira" përfshin namazin, sadakanë, agjërimin, dhikrin, tekbirin (thënien Allahu ekber), leximin e Kuranit, respektimin e prindërve, mbajtjen e lidhjeve farefisnore, mirëbërësinë ndaj krijesave, fqinjësinë e mirë dhe vepra të tjera të mira. Është sunet agjërimi i dhjetë ditëve të para të dhul hixhes, sepse kjo llogaritet prej veprave të mira, në mënyrë të përgjithshme. Vetëkuptohet, përjashtim bën dita e dhjetë, sepse është dita e parë e Bajramit, pra, agjërimi i saj është i ndaluar. Ky hadith është argument për vlerën e veprave të mira në dhjetëditëshin e parë të muajit dhul hixhe. Po ashtu është argument se xhihadi është një nga veprat më të mira dhe për këtë arsye sahabët kanë thënë: "As xhihadi në rrugën e Allahut?" Gjithashtu është argument për vlerën e kësaj gjendjeje të rrallë: që një person të dalë si luftëtar në rrugën e Allahut me veten dhe pasurinë e tij. Me pasurinë e tij do të thotë: me armën dhe mjetin e tij. Kësisoj, ai vritet, ku armiku ia merr armën dhe merr mjetin e tij. Ky person e ka dhënë veten dhe pasurinë e tij në rrugën e Allahut, kështu që ai është prej luftëtarëve më të mirë. Kjo vepër është më e mirë sesa vepra e mirë gjatë dhjetë ditëve të dhul hixhes. E, nëse kjo vepër ndodh gjatë dhjetë ditëve (të dhul hixhes), vlera e saj shumëfishohet.