হাদীছ: মুনাফিকসকলৰ ওপৰত আটাইতকৈ কঠিন চালাত হৈছে, ইশ্বা আৰু ফজৰৰ চালাত। সিহঁতে যদি এই দুই চালাতৰ ফজিলত সম্পর্কে জানিলেহেঁতেন তেনেহ’লে চুঁচৰি হ’লেও তাত উপস্থিত হ’লহেঁতেন। মোৰ এনেকুৱা লাগে যে, মই চালাত আদায় কৰাৰ আদেশ দিওঁ ফলত ইকামত দিয়া হওক, আৰু ইয়াৰ পিছত কাৰোবাক নামাজ পঢ়াবলৈ নিৰ্দেশ দিওঁ যেন তেওঁ মানুহকলৈ চালাত আদায় কৰে। আৰু মই এনেকুৱা কিছুমান মানুহক লগত লৈ যাম যিসকলৰ লগত থাকিব খৰিৰ বোজা, সেইসকল লোকৰ ঘৰলৈ যাম যিসকলে চালাতত উপস্থিত হোৱা নাই, ফলত সেই খৰিৰে সিহঁতৰ ঘৰত জুই লগাই দিম।

عن أبي هريرة رضي الله عنه عن النبي صلى الله عليه وسلم قال: «أَثقَل الصَّلاةِ على المُنَافِقِين: صَلاَة العِشَاء، وصَلاَة الفَجر، وَلَو يَعلَمُون مَا فِيها لَأَتَوهُمَا وَلَو حَبْوُا، وَلَقَد هَمَمتُ أًن آمُرَ بِالصَّلاَةِ فَتُقَام، ثُمَّ آمُر رجلاً فيصلي بالنَّاس، ثُمَّ أَنطَلِق مَعِي بِرِجَال معهُم حُزَمٌ مِن حَطَب إلى قَومٍ لاَ يَشهَدُون الصَّلاَة، فَأُحَرِّقَ عَلَيهِم بُيُوتَهُم بالنَّار».
[صحيح] - [متفق عليه]

আবু হুৰাইৰাহ ৰাদ্বিয়াল্লাহু আনহুৰ পৰা বৰ্ণিত, ৰাছুলুল্লাহ চাল্লাল্লাহু আলাইহি অছাল্লামে কৈছেঃ "c2">“মুনাফিকসকলৰ ওপৰত আটাইতকৈ কঠিন চালাত হৈছে, ইশ্বা আৰু ফজৰৰ চালাত। সিহঁতে যদি এই দুই চালাতৰ ফজিলত সম্পর্কে জানিলেহেঁতেন তেনেহ’লে চুঁচৰি হ’লেও তাত উপস্থিত হ’লহেঁতেন। মোৰ এনেকুৱা লাগে যে, মই চালাত আদায় কৰাৰ আদেশ দিওঁ ফলত ইকামত দিয়া হওক, আৰু ইয়াৰ পিছত কাৰোবাক নামাজ পঢ়াবলৈ নিৰ্দেশ দিওঁ যেন তেওঁ মানুহকলৈ চালাত আদায় কৰে। আৰু মই এনেকুৱা কিছুমান মানুহক লগত লৈ যাম যিসকলৰ লগত থাকিব খৰিৰ বোজা, সেইসকল লোকৰ ঘৰলৈ যাম যিসকলে চালাতত উপস্থিত হোৱা নাই, ফলত সেই খৰিৰে সিহঁতৰ ঘৰত জুই লগাই দিম।” ছহীহ - মুত্তাফাকুন ‘আলাইহি (বুখাৰী আৰু মুছলিম)।
ছহীহ - মুত্তাফাক্ব আলাইহ

ব্যাখ্যা

মুনাফিকসকলে মানুহক দেখুৱাবলৈ ইবাদত কৰিছিল। সিহঁতে খুব কমেই আল্লাহক স্মৰণ কৰিছিল। যেনেকৈ আল্লাহে সিহঁতৰ বিষয়ে সংবাদ দিছে। বিশেষকৈ সিহঁতৰ অলসতা ইশ্বা আৰু ফজৰৰ চালাতত প্ৰকাশ পাইছিল। কাৰণ, এই দুটা চালাত অন্ধকাৰত আদায় কৰাৰ কাৰণে চালাত আদায়কাৰী মানুহসকলে সিহঁতক দেখা পোৱা নাছিল। এই দুটা চালাত বিশ্ৰাম গ্ৰহণ কৰাৰ সময়ত আৰু টোপনি লোৱাৰ সময়ত হোৱাৰ বাবে কেৱল যিসকলে আল্লাহৰ প্ৰতি ঈমান লাভ কৰিছিল আৰু আখিৰাতৰ ছোৱাব কামনা কৰিছিল তেওঁলোকৰ বাহিৰে আন কোনেও জামা‘আতৰ সৈতে আদায় কৰিবলৈ তৎপৰ নাছিল। সেইকাৰণেই মুনাফিকসকলক দেখা যায় সিহঁতে এই দুটা চালাতত বিশেষকৈ লুকাভাকো খেলে। কাৰণ মুনাফিকসকলৰ ওপৰত এই দুটা চালাত অতি কষ্টকৰ আৰু কঠিন। কিন্তু সিহঁতে যদি জানিলেহেঁতেন যে, এই দুটা চালাত জামাতৰ সৈতে মছজিদত আদায় কৰিলে কিমান ছোৱাব আৰু বিনিময় আছে, তেন্তে সিহঁতে শিশুসকলৰ দৰে চুঁচৰি হ’লেও মছজিদত উপস্থিত হ’লহেঁতেন। ৰাছুলুল্লাহ চাল্লাল্লাহু আলাইহি অছাল্লামে শপত কৰি কৈছে যে, যিসকলে চালাতত উপস্থিত নহয় আৰু জামাতৰ সৈতে চালাত আদায় কৰাৰ পৰা অলসতা কৰে তেখেতে সিহঁতক শাস্তি দিয়াৰ প্ৰতিজ্ঞা কৰিছে। আৰু সেইটো তেখেতে এনেকৈ বাস্তৱায়ন কৰিব বিচাৰে যে, তেখেতে চালাতৰ ঘোষণা দিব, ফলত ইকামত দিয়া হ’ব আৰু তেখেতে কোনোবা এজনক তেখেতৰ ঠাইত ইমামতি কৰিবলৈ নিৰ্দেশ দিব। ইয়াৰ পিছত তেখেত কিছুমান এনেকুৱা লোককলৈ ওলাই যাব যিসকলৰ লগত থাকিব খৰিৰ বোজা। তেওঁলোকক লগত লৈ তেখেত সেইসকল লোকৰ ঘৰত উপস্থিত হ’ব যিসকলে চালাতত উপস্থিত হোৱা নাই, আৰু তেখেতে সিহঁতৰ ঘৰ-দুৱাৰ অগ্নি সংযোগ কৰি জ্বলাই দিব। সিহঁতে চালাতত উপস্থিত নহৈ যিমান ডাঙৰ অন্যায় কৰিছে সেই মহা অপৰাধ প্ৰমাণ কৰাটোৱেই ইয়াৰ উদ্দেশ্য। যদি ঘৰৰ ভিতৰত নাৰী আৰু নির্দোষ শিশু নাথাকিলহেঁতেন, যিসকলৰ কোনো গুনাহ নাই (তেন্তে তেখেত সিহঁতৰ ঘৰ-দুৱাৰ জ্বলাই দিলেহেঁতেন)। অন্য বৰ্ণনাত এই কথা উল্লেখ আছে।