عن أبي هريرة رضي الله عنه عن النبي صلى الله عليه وسلم قال: «أَثقَل الصَّلاةِ على المُنَافِقِين: صَلاَة العِشَاء، وصَلاَة الفَجر، وَلَو يَعلَمُون مَا فِيها لَأَتَوهُمَا وَلَو حَبْوُا، وَلَقَد هَمَمتُ أًن آمُرَ بِالصَّلاَةِ فَتُقَام، ثُمَّ آمُر رجلاً فيصلي بالنَّاس، ثُمَّ أَنطَلِق مَعِي بِرِجَال معهُم حُزَمٌ مِن حَطَب إلى قَومٍ لاَ يَشهَدُون الصَّلاَة، فَأُحَرِّقَ عَلَيهِم بُيُوتَهُم بالنَّار».
[صحيح] - [متفق عليه]
المزيــد ...

Ebu Hurejra (Allahu qoftë i kënaqur me të!) tregon se Profeti ﷺ ka thënë: "Namazi më i rëndë për hipokritët është namazi i jacisë dhe i sabahut. Sikur ta dinin se çfarë (shpërblimi) ka në to, do të vinin, qoftë dhe zvarrë. Më ka shkuar mendja të urdhëroj (myezinin) ta thërrasë ikametin për namaz, pastaj të lë dikë që t'ua falë njerëzve namazin e unë të shkoj me disa burra, që me vete të marrin turra drush, e t'ua mësyjmë atyre që nuk vijnë për namaz e t'ua fus zjarrin shtëpive të tyre."
Ky hadith është sahih. - Muttefek alejhi.

Shpjegimi

Hipokritët i bënin veprat sa për t'i parë njerëzit dhe nuk e përmendnin Allahun veçse pak, siç lajmëroi Allahu i Lartësuar për ta (në Kuran). Dembelizmi i tyre shfaqet në namazin e jacisë dhe në namazin e sabahut, sepse këto dy namaze janë në kohë të errët dhe njerëzit që falen nuk i shohin, meqë shumicën e hipokritëve i gjejmë duke qenë të shkujdesur ndaj këtyre dy namazeve që ndodhin në kohën e pushimit dhe kënaqësisë së gjumit. Andaj, nuk ka fuqi për t'i kryer ato me xhemat, veçse ai të cilin e stimulon motivi i besimit në Allahun e Lartësuar, duke shpresuar shpërblimin në botën tjetër. Meqenëse çështja është siç u përmend, këto dy namaze ishin më të vështira dhe më të rënda për hipokritët, e, sikur ta dinin se çfarë shpërblimi kanë nëse do t'i falnin me xhemat në xhami, atëherë do të vinin për t'i falur, qoftë dhe zvarrë, siç zvarritet fëmija këmbadoras. Profeti ﷺ u betua se e kishte menduar që t'i ndëshkonte ata që nuk merrnin pjesë dhe ishin dembelë për të kryer këto dy namaze me xhematin. Kështu, të urdhërojë (myezinin) ta thërrasë ikametin për namaz me xhemat e pastaj të lërë dikë që t'ua falë njerëzve namazin në vend të tij, e më pas të shkojë me disa burra, që me vete të marrin turra drush, e t'ua mësyjmë atyre që nuk vijnë për namaz e t'ua fusë zjarrin shtëpive të tyre, për shkak të veprimit të tyre të rëndë që e bënë, meqë nuk morën pjesë në namazin me xhemat, sikur të mos kishin qenë gratë dhe djemtë e pafajshëm në shtëpi, të cilët nuk kanë faj, siç thuhet në disa rrugë të tjera të transmetimit të hadithit.

Përkthimi: Anglisht Frëngjisht Spanjisht Turqisht Urdu Indonezisht Boshnjakisht Rusisht Bangalisht Kinezisht Persisht Indisht Vietnamisht Sinhalisht Ujgurisht Kurdisht Hausaisht Portugalisht Melejalemisht Gjuha telugu Sevahilisht Tamilisht Burmisht Tajlandisht Gjermanisht Japonisht Gjuha Pashto Asamisht Suedisht Emherisht الهولندية الغوجاراتية الدرية
Shfaq përkthimet

Mësime nga hadithi

  1. Namazi me xhemat është farz ajn (obligim idividual) për burrat moshërritur.
  2. Mënjanimi i dëmsjellësve ka përparësi kundrejt përfitimit të së mirave, sepse Profetin ﷺ nuk e ndaloi që t'i dënojë në këtë formë, veçse frika në mos dënon ndokënd që nuk e meriton atë.
  3. Nëse dëmi mënjanohet me qortimin më të lehtë, mjaftohet me të, kundrejt dënimit më të madh, bazuar në atë se Profeti ﷺ i dha përparësi kërcënimit kundrejt ndëshkimit.
  4. Të gjitha namazet janë të rënda për hipokritët, por më të rënda janë namazi i jacisë dhe i sabahut.
  5. Hipokritët me adhurimin e tyre synonin syfaqësinë dhe famën, sepse ata merrnin pjesë në namaz kur i shihnin njerëzit.
  6. Vlera e namazit të jacisë dhe të sabahut.
  7. Shpërblimi i madh për faljen e namazit të jacisë dhe të sabahut me xhemat, madje ato meritojnë të shkojmë t'i falim, qoftë dhe zvarrë.
  8. Fakti se është i vështirë namazi i sabahut dhe i jacisë nënkupton të falen me xhemat. Kështu tregon konteksti (i hadithit), sepse janë të vështira për shkak të shtytësit të rëndë për të mos marrë pjesë në to (si gjumi etj.).
  9. Nëse imamit i del ndonjë punë, cakton dikë ta zëvendësojë, që t'ua falë njerëzve namazin.
  10. Ndëshkimi i kriminelëve befas