عَنْ أَبِي سَعِيدٍ الْخُدْرِيِّ قَالَ: خَرَجَ مُعَاوِيَةُ عَلَى حَلْقَةٍ فِي الْمَسْجِدِ، فَقَالَ: مَا أَجْلَسَكُمْ؟ قَالُوا: جَلَسْنَا نَذْكُرُ اللهَ، قَالَ آللَّهِ مَا أَجْلَسَكُمْ إِلَّا ذَاكَ؟ قَالُوا: وَاللهِ مَا أَجْلَسَنَا إِلَّا ذَاكَ، قَالَ: أَمَا إِنِّي لَمْ أَسْتَحْلِفْكُمْ تُهْمَةً لَكُمْ، وَمَا كَانَ أَحَدٌ بِمَنْزِلَتِي مِنْ رَسُولِ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ أَقَلَّ عَنْهُ حَدِيثًا مِنِّي:
وَإِنَّ رَسُولَ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ خَرَجَ عَلَى حَلْقَةٍ مِنْ أَصْحَابِهِ، فَقَالَ: «مَا أَجْلَسَكُمْ؟» قَالُوا: جَلَسْنَا نَذْكُرُ اللهَ وَنَحْمَدُهُ عَلَى مَا هَدَانَا لِلْإِسْلَامِ، وَمَنَّ بِهِ عَلَيْنَا، قَالَ: «آللَّهِ مَا أَجْلَسَكُمْ إِلَّا ذَاكَ؟» قَالُوا: وَاللهِ مَا أَجْلَسَنَا إِلَّا ذَاكَ، قَالَ: «أَمَا إِنِّي لَمْ أَسْتَحْلِفْكُمْ تُهْمَةً لَكُمْ، وَلَكِنَّهُ أَتَانِي جِبْرِيلُ فَأَخْبَرَنِي أَنَّ اللهَ عَزَّ وَجَلَّ يُبَاهِي بِكُمُ الْمَلَائِكَةَ».
[صحيح] - [رواه مسلم] - [صحيح مسلم: 2701]
المزيــد ...
Ebu Seid Hudriu (Allahu qoftë i kënaqur me të!) tregon: “Një ditë, Muavija doli në xhami. Aty ai pa një grup njerëzish të tubuar dhe i pyeti: - Përse jeni ulur kështu? - Jemi ulur që të përmendim Allahun, - u përgjigjën ata. - Betohuni për Allahun se vetëm për këtë jeni ulur? - u tha Muavija. - Betohemi për Allahun se nuk jemi ulur për asgjë tjetër pos kësaj. Atëherë, Muavija u tha: “Nuk ju kërkova të betoheni se po ju akuzoj. Madje nuk mendoj se dikush aq i afërt sa unë me të Dërguarin e Allahut të ketë transmetuar më pak hadithe se unë.
E megjithatë (mbaj mend që) një ditë, i Dërguari i Allahut ﷺ pa një grup sahabësh të tubuar dhe i pyeti: - "Përse jeni ulur kështu?" - Jemi ulur të përmendim Allahun e ta falënderojmë që na ka udhëzuar në Islam dhe na ka begatuar me të, - u përgjigjën ata. - "Betohuni për Allahun se vetëm për këtë jeni ulur!" - i tha Profeti ﷺ. - Betohemi për Allahun se nuk jemi ulur për asgjë tjetër pos kësaj-thanë ata. Atëherë i Dërguari i Allahut ﷺ u tha: “Nuk ju kërkova të betoheni se ju akuzoj, por Xhibrili më erdhi dhe më tregoi se Allahu i Madhërishëm po krenohet me ju përpara melekëve.”
[Ky hadith është sahih] - [E shënon Muslimi] - [Sahihu i Muslimit - 2701]
Muavija ibn Ebu Sufjani (Allahu qoftë i kënaqur me të!) doli në xhami, ku pa një grup njerëzish të tubuar dhe i pyeti për çfarë arsye ishin mbledhur. Ata iu përgjigjën: "Për të përmendur Allahun." Ai (Allahu qoftë i kënaqur me të!) u kërkoi të betoheshin nëse vërtet nuk synonin gjë tjetër me këtë tubim përveç përmendjes së Allahut. Dhe ata u betuan. Pastaj u tha: "Nuk ju kërkova të betoheni për arsye se ju akuzoja ose dyshoja në sinqeritetin tuaj." Më pas ai u tregoi për pozitën e tij në raport me Profetin ﷺ dhe se shumë njerëz nuk ishin aq të afërt me të sikur ai, sepse Umu Habibe gruaja e Profetit ﷺ ishte motra e tij, dhe se ai ishte ndër shkruajtësit e shpalljes e përkundër kësaj, transmetonte pak hadithe. Kështu, ai u tha atyre se Profeti ﷺ një ditë doli nga shtëpia e tij dhe i gjeti të ulur në xhami duke e përmendur Allahun dhe duke e lavdëruar Atë për udhëzimin në Islam dhe për begatinë e Islamit që ua dha. Profeti ﷺ i pyeti dhe i kërkoi të bënin be në të njëjtën mënyrë siç bëri Muavia (Allahu qoftë i kënaqur me të!) me shokët e tij. Pastaj Profeti ﷺ u tregoi atyre për arsyen e pyetjes së tij dhe përse i kërkoi të bënin be; arsyeja e kësaj ishte se meleku Xhibril (alejhi selam) vajti tek ai dhe i tha se Allahu i Lartmadhëruar mburret dhe krenohet me ju para melekëve, ua përmend vlerën tuaj, ua tregon punën tuaj të mirë dhe ju lavdëron para tyre.