ჰადისი: არ დაგაფიცეთ იმიტომ, რომ ეჭვი შემქონდეს თქვენში, არამედ ჯიბრილმა ჩემთან მოვიდა და მაცნობა, რომ დიდებული და უზენაესი ალლაჰი ამაყობს თქვენით ანგელოზების წინაშე

عَنْ أَبِي سَعِيدٍ الْخُدْرِيِّ قَالَ: خَرَجَ مُعَاوِيَةُ عَلَى حَلْقَةٍ فِي الْمَسْجِدِ، فَقَالَ: مَا أَجْلَسَكُمْ؟ قَالُوا: جَلَسْنَا نَذْكُرُ اللهَ، قَالَ آللَّهِ مَا أَجْلَسَكُمْ إِلَّا ذَاكَ؟ قَالُوا: وَاللهِ مَا أَجْلَسَنَا إِلَّا ذَاكَ، قَالَ: أَمَا إِنِّي لَمْ أَسْتَحْلِفْكُمْ تُهْمَةً لَكُمْ، وَمَا كَانَ أَحَدٌ بِمَنْزِلَتِي مِنْ رَسُولِ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ أَقَلَّ عَنْهُ حَدِيثًا مِنِّي:
وَإِنَّ رَسُولَ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ خَرَجَ عَلَى حَلْقَةٍ مِنْ أَصْحَابِهِ، فَقَالَ: «مَا أَجْلَسَكُمْ؟» قَالُوا: جَلَسْنَا نَذْكُرُ اللهَ وَنَحْمَدُهُ عَلَى مَا هَدَانَا لِلْإِسْلَامِ، وَمَنَّ بِهِ عَلَيْنَا، قَالَ: «آللَّهِ مَا أَجْلَسَكُمْ إِلَّا ذَاكَ؟» قَالُوا: وَاللهِ مَا أَجْلَسَنَا إِلَّا ذَاكَ، قَالَ: «أَمَا إِنِّي لَمْ أَسْتَحْلِفْكُمْ تُهْمَةً لَكُمْ، وَلَكِنَّهُ أَتَانِي جِبْرِيلُ فَأَخْبَرَنِي أَنَّ اللهَ عَزَّ وَجَلَّ يُبَاهِي بِكُمُ الْمَلَائِكَةَ».
[صحيح] - [رواه مسلم] - [صحيح مسلم: 2701]

აბუ სა'იდ ალ-ხუდრი გადმოსცემს, რომ ერთხელ მუ'ავიამ მეჩეთში ერთ ჯგუფს მიაგნო, რომლებიც შეკრებილნი იყვნენ. ჰკითხა მათ: "რატომ სხედხართ აქ?" მათ უპასუხეს: "ჩვენ ვზივართ და ალლაჰს ვახსენებთ". მუ'ავიამ ჰკითხა: "ალლაჰის სახელით გეკითხებით, მართლა მხოლოდ ამის გამო სხედახართ?" მათ უპასუხეს: "ვფიცავთ ალლაჰს, მხოლოდ ამის გამო დავჯექით". მაშინ მუ'ავიამ თქვა: "ნამდვილად, მე გთხოვეთ ფიცის დადება არა იმიტომ, რომ რაღაცაში გედავებოდით... არავინ, ვინც მოციქული (ალლაჰის ლოცვა და მშვიდობა მას) გვერდით იმყოფებოდა მსგავს მდგომარეობაში, არ გადმოსცემს მისგან იმდენად ცოტა ჰადისს, როგორც მე [და მიუხედავად ამისა]...
ალლაჰის შუამავალი (ალლაჰის ლოცვა და მშვიდობა მას) ერთხელ მიუახლოვდა თავის საჰაბათა ჯგუფს, რომლებიც შეკრებილნი იყვნენ და ჰკითხა მათ: «რატომ სხედხართ აქ?» მათ უპასუხეს: "ვზივართ, რომ ალლაჰი გავიხსენოთ და ვმადლობდეთ მას, რომ სწორ გზაზე დაგვაყენა და ისლამი გვიბოძა". მოციქულმა ჰკითხა: «ალლაჰის სახელით დაიფიცეთ, მართლა მხოლოდ ამისთვის სხედხართ?» მათ უპასუხეს: "ვფიცავთ ალლაჰს, მხოლოდ ამისთვის დავჯექით", მაშინ მოციქულმა უთხრა: «არ დაგაფიცეთ იმიტომ, რომ ეჭვი შემქონდეს თქვენში, არამედ ჯიბრილმა ჩემთან მოვიდა და მაცნობა, რომ დიდებული და უზენაესი ალლაჰი ამაყობს თქვენით ანგელოზების წინაშე».
[სანდო (საჰიჰ)] - [გადმოსცა მუსლიმმა] - [საჰიჰ მუსლიმ - 2701]

განმარტება

მუ'ავია იბნ აბუ სუფიანმა (ალლაჰი იყოს მისით კმაყოფილი) ერთხელ მეჩეთში ერთი ჯგუფი დაინახა, რომლებიც შეკრებილნი იყვნენ წრედ. მან ჰკითხა მათ: "რისთვის ხართ შეკრებილნი?" მათ უპასუხეს: ალლაჰს ვახსენებთ, მუ'ავიამ (ალლაჰი იყო მისით კმაყოფილი) დააფიცა ისინი, რომ მათი დაჯდომისა და შეკრების ერთადერთი მიზანი ალლაჰის ხსენება იყო, და დაუფიცეს მას, შემდეგ მუ'ავიამ უთხრა: "არ დაგაფიცეთ იმიტომ, რომ ეჭვი მქონოდა ან თქვენი გულწრფელობა დამეყენებია კითხვის ნიშნის ქვეშ. ამის შემდეგ მან ისაუბრა თავის მჭიდრო კავშირზე ალლაჰის მოციქულთან (ალლაჰის ლოცვა და მშვიდობა მას) და აღნიშნა, რომ არავინ იყო მისი მსგავსი სიახლოვით: მისი და, უმმ ჰაბიბა (ალლაჰი იყოს მისით კმაყოფილი), ალლაჰის შუამავლის (ალლაჰის ლოცვა და მშვიდობა მას) ცოლი იყო, ხოლო თავად მუ'ავია გამოცხადების ჩამწერი. მიუხედავად ამისა, მუ'ავია ცოტას გადმოსცემდა ჰადისებს, მუ'ავიამ (ალლაჰი იყოს მისით კმაყოფილი) მათ უამბო, რომ ერთ დღეს ალლაჰის მოციქულთან (ალლაჰის ლოცვა და მშვიდობა მას) გამოვიდა თავისი სახლიდან და მეჩეთში დაინახა ხალხი, რომლებიც ალლაჰს იხსენებდნენ და მადლობას უხდიდნენ იმისთვის, რომ ისლამისკენ წარუძღვა მათ და ამ მოწყალებით დააჯილდოვა. მოციქულმა (ალლაჰის ლოცვა და მშვიდობა მას) ჰკითხა მათ და დააფიცა ისევე, როგორც მუ'ავია მოიქცა მის საჰაბებთან, შემდეგ მოციქულმა (ალლაჰის ლოცვა და მშვიდობა მას) აუხსნა მათ თავისი შეკითხვისა და დაფიცების მიზეზი: ჩემთან მოვიდა ანგელოზი ჯიბრილი, ალლაჰის მშვიდობა მას, და მაცნობა, რომ ალლაჰი, ყოვლად დიდებული და ძლევამოსილი თქვენით ამაყობს და თქვენ გაქებთ ანგელოზების წინაშე. ალლაჰი მათ აჩვენებს თქვენს კეთილ საქმეებს, აჩვენებს თქვენს ღირსებას და გიწონებთ მათთან.