නබි වදන: සැබැවින්ම නුඹලාගේ පරමාධිපති ලැජ්ජාසහගතය. ත්යාගශීලීය. ඔහුගේ ගැත්තෙක් ඔහු වෙත ඔහුගේ අත් දෙක එසවූ විට ඒ දෙක හිස් අතින් නැවත යැවීමට ලැජ්ජා වන්නේය.

عن سلمان رضي الله عنه عن رسول الله صلى الله عليه وسلم قال: «إن ربكم حَييٌّ كريم، يستحيي من عبده إذا رفع يديه إليه، أن يَرُدَّهُمَا صِفْراً».
[صحيح] - [رواه أبو داود والترمذي وابن ماجه]

අල්ලාහ්ගේ දූතයාණන් (සල්ලල්ලාහු අලයිහි වසල්ලම්) ප්රකාශ කළ බව සල්මාන් (රළියල්ලාහු අන්හු) තුමා විසින් මෙසේ වාර්තා කරන ලදී. “සැබැවින්ම නුඹලාගේ පරමාධිපති ලැජ්ජාසහගතය. ත්යාගශීලීය. ඔහුගේ ගැත්තෙක් ඔහු වෙත ඔහුගේ අත් දෙක එසවූ විට ඒ දෙක හිස් අතින් නැවත යැවීමට ලැජ්ජා වන්නේය.”
[පූර්ව සාධක සහිත හදීසයකි] - [ඉබ්නු මාජාහ් එය වාර්තා කර ඇත - ඉමාම් තිර්මිදි එය වාර්තා කර ඇත - ඉමාම් අබූ දාවූද් එය වාර්තා කර ඇත]

විවරණය

ප්රාර්ථනාවේ දී අත් දෙක එසවීම ආගමානුගත කරුණක් බවත් සැබැවින්ම එම ක්රියාව ප්රාර්ථනාව පිළිගැනීමට හේතුවක් වන බවත් මෙම හදීසය පෙන්වා දෙයි. ඊට හේතුව එම ඉරියව්වේ පසුවීම තුළ අවශ්යතාව හෙළි කිරීම, මහත් ත්යාගශීලී ස්වාධීනයාණන් ඉදිරියේ පහත් බවින් පෙනී සිටීම, තම පරමාධිපති වන ඔහුගෙන් ගැත්තා පතන අවශ්යතාව ඔහු ඒ දෙක මත තබනු ඇතැයි ශුභවාදීව සිතීම යනාදිය පිහිටා ඇති බැවිණි. සැබැවින්ම සුවිශුද්ධයාණන් මහෝපාකාරීය ත්යාගශීලීය. තමන් වෙත තම ගැත්තා දෑත් ඔසවා පතන විට කිසිදු පිරිනැමීමකින් තොරව හිස් අතින් නැවත හරවා යැවීමට ලැජ්ජා වන්නේය. සැබැවින්ම ඔහු පරිත්යාගශීලීය, මහෝපාකාරීය.