Хадис: „Возвишениот Аллах вели: Секое дело што го прави синот Адемов, му припаѓа нему, освен постот! Навистина, постот е Мој и Јас го наградувам за него

عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ:
«قَالَ اللَّهُ: كُلُّ عَمَلِ ابْنِ آدَمَ لَهُ، إِلَّا الصِّيَامَ، فَإِنَّهُ لِي وَأَنَا أَجْزِي بِهِ، وَالصِّيَامُ جُنَّةٌ، وَإِذَا كَانَ يَوْمُ صَوْمِ أَحَدِكُمْ فَلاَ يَرْفُثْ وَلاَ يَصْخَبْ، فَإِنْ سَابَّهُ أَحَدٌ أَوْ قَاتَلَهُ، فَلْيَقُلْ إِنِّي امْرُؤٌ صَائِمٌ، وَالَّذِي نَفْسُ مُحَمَّدٍ بِيَدِهِ، لَخُلُوفُ فَمِ الصَّائِمِ أَطْيَبُ عِنْدَ اللَّهِ مِنْ رِيحِ المِسْكِ، لِلصَّائِمِ فَرْحَتَانِ يَفْرَحُهُمَا: إِذَا أَفْطَرَ فَرِحَ، وَإِذَا لَقِيَ رَبَّهُ فَرِحَ بِصَوْمِهِ».
[صحيح] - [متفق عليه] - [صحيح البخاري: 1904]

Ебу Хурејре, радијаллаху анху, пренесува: Аллаховиот пратеник, салаллаху алејхи ве селем, рекол:
„Возвишениот Аллах вели: Секое дело што го прави синот Адемов, му припаѓа нему, освен постот! Навистина, постот е Мој и Јас го наградувам за него. Постот е штит, кога некој од вас пости, нека не зборува простаклаци и нека не го крева гласот, расправајќи се, ако некој го навреди или се степа со него, нека каже: ,Јас постам!‘ Се колнам во Оној во чија рака е душата на Мухамед, здивот од устата на постачот е поубав кај Аллах од мирисот на мошус. Постот има две радости: една кога ќе го заврши постот и друга кога ќе Го сретне својот Господар, и ќе се израдува на својот пост!“
[صحيح] - [متفق عليه] - [صحيح البخاري - 1904]

Објаснување

Аллаховиот пратеник, алејхи селам, нè известил дека Возвишениот Аллах, во хадис кудсиј, рекол:
„Секое добро дело на потомците Адамови ќе се множи десет до седумстотини пати, освен постот. Аллах вели постот е Мој и во него не се појавува лицемерието, и Јас ќе наградам за него, и само Јас ја знам висината на наградата и умножувањето на човековите добри дела.“
Потоа рече: (А постот е штит) и заштита, перде и силна тврдина која штити од Џехенемот. Затоа што тоа е воздржување од страстите и правење гревови, а Џехенемот е опкружен со страстите.
(Па ако е ден кога некој од вас пости, нека не работи или зборува непристојно) ​како што се сексуалниот однос и неговите предуслови, ниту пак со вулгарни зборови.
(И нека не го подигнува гласот) во расправии и препирки.
(Ако некој го навреди или се кара со него) за време на рамазан, нека каже: „Јас сум постач.“ Можеби ќе престане да го прави тоа, но доколку продолжи да се кара, тогаш ќе се брани според тоа колку е нападнат.
Тогаш тој, Аллаховиот мир и спас нека е над него, се заколнал во Оној во чија рака е неговата душа дека промената на миризбата во устата на тој што пости, на Аллах ќе Му биде попријатна на Судниот ден отколку мирисот на мошусот кој го имаме, и ќе имаме поголема награда од користењето на мошусот кој се препорачува во петочниот намаз и на седенките на кои се спомнува Аллах.
Тој што пости има две радости: кога го прекинува постот, се радува на престанувањето на гладот ​​и жедта, бидејќи му е дозволено да го прекине постот, и се радува на потполнување на постот и завршувањето на неговиот ибадет, за олеснување од Господарот и помошта да го продолжи неговиот пост.
(А кога ќе го сретне Господарот свој, тој му се радува на постот) за неговата награда и добивка.

من فوائد الحديث

1. Вредност на постот е дека тој го штити постачот на овој свет од страстите, а во задгробниот живот од пеколните маки.
2. Еден од адабите на постот е да се избегнува непристојниот говор и непримерното зборување и да се биде трпелив на лошото однесување од луѓето и да се одговари на нивните навреди со трпение и љубезност.
3. Ако тој што пости и прави богоугодни дела е среќен поради потполнувањето и завршеток на неговиот ибадет, тоа нема да му ја намали неговата награда на идниот свет.
4. Потполната радост е во средбата со Возвишениот Аллах, кога на трпеливите и на постачите ќе им се додели неограничена награда.
5. Да ги информираме другите за ибадетот, кога е тоа потребно и кога е од интерес, не е лицемерие, како што е кажано: (Јас постам).
6. Постачот чиј пост е целосен е оној чии екстремитети не прават гревови, чиј јазик не лаже, не е вулгарен и лажно не сведочи, а стомакот апстинира од храна и пиење.
7. Забранета е галамата, кавгата и викањето додека се пости, како што е забрането и за тие кои не постат.
8. Овој хадис, во кој Аллаховиот Пратеник, салаллаху алејхи ве селем, пренесува говор од Аллах, се нарекува хадис кудси или хадис илахи (божествен хадис). Тоа е хадис чиишто изрази и значења се од Семоќниот Аллах, но ги нема оние карактеристики на Куранот со кои тој се одликува, како што се: неговото цитирање претставува чин на обожување, обврската да бидеме чисти кога го допираме, Куранот е предизвик кон сите луѓе и некои други специфичности.