فەرموودە: شەش مافى مسوڵمان لەسەر مسوڵمان: ئەگەر پێی گەیشت سەلامی لێبکات، ئەگەر داوەتی کرد وەڵامی بداتەوە، ئەگەر داواى ئامۆژگاری لێکردیت ئامۆژگاری بکە، ئەگەر پژمی و ووتی: ( الحمد لله ) وەڵامی بدەرەوە، ئەگەر نەخۆش کەوت سەردانی بکە، ئەگەر مرد شوێنی جەنازەکەى بکەوە

عن أبي هريرة رضي الله عنه مرفوعاً: «حقُّ المسلم على المسلم ست: إذا لَقِيتَهُ فسَلِّمْ عليه، وإذا دعاك فَأَجِبْهُ، وإذا اسْتَنْصَحَكَ فانْصَحْهُ، وإذا عَطَسَ فَحَمِدَ الله فسَمِّتْهُ، وإذا مرض فعُدْهُ، وإذا مات فاتَّبِعْهُ»
[صحيح] - [رواه مسلم]

ئەم وەرگێڕاوە پێویستی بە پێداچوونەوە و وردبوونەوەی زیاتر هەیە.

لە ئەبی هورەیرەوە -ڕەزای خوای لێبێت- کە پێغەمبەر -صلى اللە علیە وسلم- دەفەرموێت: «شەش مافى مسوڵمان لەسەر مسوڵمان: ئەگەر پێی گەیشت سەلامی لێبکات، ئەگەر داوەتی کرد وەڵامی بداتەوە، ئەگەر داواى ئامۆژگاری لێکردیت ئامۆژگاری بکە، ئەگەر پژمی و ووتی: ( الحمد للە ) وەڵامی بدەرەوە (بڵێ: یرحمک الله)، ئەگەر نەخۆش کەوت سەردانی بکە، ئەگەر مرد شوێنی جەنازەکەى بکەوە».
صەحیحە - موسلیم گێڕاویەتیەوە

شیکردنەوە

ئیسلام ئاینی خۆشەویستی وتەبایی وبرایەتیە، وئامۆژگای لە سەر ئەم بنەمایانەى یەکگرتن وبەهێزبوون دەکات، بۆیە لە شەریعەتدا ئەو هۆکارانە دانراوە کە دەبێتە هۆی بەدیهێنانى ئەم ئامانجانە. ولە گرنگترین ئامانجەکان بەجێهێنانى واجبە کۆمەڵایەتیەکانە لە نێوان تاکەکانی کۆمەڵگەی مسوڵماندا، لەوانەش: سەلامکردن، و وەڵامدانەوەى داوەتکردن، وئامۆژگاری کردن وڕاوێژکاری، و وەڵامدانەوەى ئەو کەسەی دەپژمێت وسوپاسی خودا دەکات، وسەردانیکردنی نەخۆش، وشوێنکەوتنی جەنازە.