بروز رسانی: چون رسول الله ـ صلی الله علیه وسلم ـ از رکوع برمی‌خاست می‌فرمود: «سَمِعَ اللهُ لِمَنْ حَمِدَهُ

عَنِ ‌ابْنِ أَبِي أَوْفَى رضي الله عنه قَالَ:

كَانَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ إِذَا رَفَعَ ظَهْرَهُ مِنَ الرُّكُوعِ قَالَ: «سَمِعَ اللهُ لِمَنْ حَمِدَهُ، اللَّهُمَّ رَبَّنَا لَكَ الْحَمْدُ، مِلْءَ السَّمَاوَاتِ وَمِلْءَ الْأَرْضِ وَمِلْءَ مَا شِئْتَ مِنْ شَيْءٍ بَعْدُ».
[صحيح] - [رواه مسلم] - [صحيح مسلم: 476]

از ابن ابی اَوفیٰ ـ رضی الله عنه ـ روایت است که گفت:
چون رسول الله ـ صلی الله علیه وسلم ـ از رکوع برمی‌خاست می‌فرمود: «سَمِعَ اللهُ لِمَنْ حَمِدَهُ، اللَّهُمَّ رَبَّنَا لَكَ الْحَمْدُ، مِلْءَ السَّمَاوَاتِ وَمِلْءَ الْأَرْضِ وَمِلْءَ مَا شِئْتَ مِنْ شَيْءٍ بَعْدُ»: «الله شنید آنکه را حمدش گفت، بارالها و پروردگارا، حمد و ستایش از آن توست، به پری آسمان‌ها و به پری زمین و به پری هر آنچه تو پس از آن بخواهی».

الملاحظة

Nigeria kakno

النص المقترح عن ابن أبي أوفى قال: كان رسول الله صلى الله عليه وسلم إذا رفع ظهره من الركوع قال: «سمع الله لمن حمده، اللهم ربنا لك الحمد، ملء السماوات وملء الأرض وملء ما شئت من شيء بعد». الفروق

[صحیح است] - [به روایت مسلم] - [صحيح مسلم - 476]

شرح

چون پیامبر ـ صلی الله علیه وسلم ـ پشت خود را از رکوع در نماز بلند می‌کرد می‌فرمود: «سَمِعَ اللهُ لِمَنْ حَمِدَهُ» یعنی: آنکه حمد الله تعالی را به جای آورد، الله نیز او را استجابت می‌کند و ستایش او را می‌پذیرد و به او اجر و ثواب می‌دهد، سپس حمد الله را اینگونه به جا می‌آورد که: «اللَّهُمَّ رَبَّنَا لَكَ الْحَمْدُ، مِلْءَ السَّمَاوَاتِ وَمِلْءَ الْأَرْضِ وَمِلْءَ مَا شِئْتَ مِنْ شَيْءٍ بَعْدُ» یعنی: حمدی که آسمان‌ها و زمین و ما بین آنها را پر می‌کند و هرچیزی را که الله بخواهد پر می‌کند.

از نکات این حدیث

1. بیان آنچه مستحب است نمازگزار پس از بلند کردن سرش از رکوع بگوید.
2. مشروعیت اعتدال (کامل ایستادن) و طمانینه پس از برخاستن از رکوع؛ زیرا در صورتی می‌تواند این ذکر را بگوید که کامل ایستاده باشد و آرام گیرد.
3. این ذکر در همهٔ نمازهای فرض یا نفل مشروع است.