بروز رسانی: آيا می دانيد مفلس کيست؟

عن أبي هريرة رضي الله عنه أن رسول الله صلى الله عليه وسلم قال: «أتدرون من المفلس؟» قالوا: المفلس فينا من لا دِرْهَمَ له ولا متاع، فقال: «إن المفلس من أمتي من يأتي يوم القيامة بصلاة وصيام وزكاة، ويأتي وقد شتم هذا، وَقَذَفَ هذا، وأكل مال هذا، وسَفَكَ دم هذا، وضرب هذا، فيعطى هذا من حسناته، وهذا من حسناته، فإن فنيت حسناته قبل أن يقضى ما عليه، أخذ من خطاياهم فطُرِحَتْ عليه، ثم طرح في النار».
[صحيح] - [رواه مسلم]

از ابوهریره رضی الله عنه روایت است که رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمودند: «أَتَدْرُون من الْمُفْلِس؟»: «آيا می دانيد مفلس کيست؟» گفتند: مفلس در میان ما کسی است که درهم و کالایی (ثروتِ نقدی و غيرنقدی) ندارد. رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمود: «إِنَّ الْمُفْلِسَ مِنْ أُمَّتِي مَنْ يَأْتِي يَوْمَ الْقيامةِ بِصَلاةٍ وَصِيَامٍ وزَكَاةٍ، ويأْتِي وقَدْ شَتَمَ هذا، وقذَف هذَا، وَأَكَلَ مالَ هَذَا، وسفَكَ دَم هذَا، وَضَرَبَ هذا، فيُعْطَى هذَا مِنْ حسَنَاتِه، وهَذا مِن حسَنَاتِه، فَإِنْ فَنِيَتْ حسناتُهُ قَبْلَ أَنْ يقْضِيَ مَا عَلَيْه، أُخِذَ مِنْ خَطَايَاهُمْ فَطُرحَتْ علَيْه، ثُمَّ طُرِح في النَّارِ»: «مفلس در امت من کسی است که روز قيامت با انبوهی از (اعمال نيک، مانند) نماز و روزه و زکات حاضر می شود؛ ولی درحالی می آید که فلانی را دشنام داده و به آن يکی تهمت زده و مالِ اين را خورده و خونِ آن يکی را ريخته و فلانی را زده است. لذا از نيکی هايش به هريک از اينها داده می شود؛ و اگر نيکی هايش پيش از ادای حقوقی که بر گردن دارد، تمام شود، از بدی های آنان گرفته می شود و به حسابِ او منظور می شود و سپس او را در آتشِ دوزخ می اندازند».
[صحیح است] - [به روایت مسلم]

شرح

رسول الله صلی الله علیه وسلم از صحابه رضوان الله علیهم می پرسد: می دانید مفلس کیست؟ و آنان در پاسخ از مفهومی که در میان مردم معروف و مشهور است می گویند: فقیری که نه پولی دارد و نه کالایی. پس رسول الله صلی الله علیه وسلم به آنان خبر می دهد که: مفلس در این امت کسی است که روز قیامت با نیکی های بزرگ و اعمال نیک زیاد اعم از نماز و روزه و زکات حاضر می شود، درحالی می آید که فلانی را دشنام داده، فلانی را کتک زده، مال فلانی را گرفته و به فلانی تهمت زده و خون فلانی را ریخته است؛ و مردم خواهان گرفتن حق شان هستند و حقوقی را که در دنیا نگرفتند، در آخرت می گیرند. و به این ترتیب قصاص آنها از او گرفته می شود، به این صورت که از نیکی های او برداشته شده و به نیکی های آنها افزوده می شود و این کار با عدالت و قصاص عادلانه بر وفق حق صورت می گیرد. و چنانچه نیکی هایش تمام شود، از گناهان آنها برداشته شده و به گناهان این فرد افزوده می شود و سپس او را به آتش می اندازند.