بروز رسانی: هر گروهی از مجلسی برخيزند که در آن الله متعال را ياد نکرده اند، گويا از لاشه ی الاغی مُرده برخاسته اند و اين مجلس برای آنان مايه ی حسرت و افسوس خواهد بود.

عن أبي هريرة رضي الله عنه قال: قال رسول الله صلى الله عليه وسلم : «ما من قوم يقومون من مجلس لا يذكرون الله تعالى فيه، إلا قاموا عن مثل جيفة حمار، وكان لهم حسرة».
[صحيح] - [رواه أبو داود]

از ابوهريره رضی الله عنه روایت است که رسول الله صلى الله عليه وسلم فرمودند: «مَا مِنْ قَوْمٍ يَقُومُونَ مِنْ مَجْلسٍ لا يَذكُرُونَ الله تَعَالَى فيهِ، إلاَّ قَامُوا عَنْ مِثلِ جيفَةِ حِمَارٍ، وكانَ لَهُمْ حَسْرَةً»: «هر گروهی از مجلسی برخيزند که در آن الله متعال را ياد نکرده اند، گويا از لاشه ی الاغی مُرده برخاسته اند و اين مجلس برای آنان مايه ی حسرت و افسوس خواهد بود».
صحیح است - به روایت ابوداوود

شرح

کسانی که در مجلسی گردهم آمده و در آن ذکر و یادی از الله متعال نکنند، وضعیت شان همچون کسانی است که مهمان سفره ای با پذیرایی لاشه ی الاغ می باشند؛ لاشه ای که در نهایت بدبویی و پلیدی است؛ و از این مجلس چنان بر می خیزند مانند کسانی که از این لاشه بر می خیزند. و این مثالی است برای کوتاهی در ذکر و یاد الله؛ بنابراین از اینکه فرصت های خود را غنیمت نشمرده و در آنها کوتاهی کردند و عمر گرانبهای خود را در مسیری تلف کردند که سودی نداشت، به شدت اظهار ندامت و پشیمانی می کنند. شایسته ی هر مسلمانی است که تلاش کند مجالس وی، مجلس طاعت و عبادت باشد؛ و باید از مجالس لهو و بیهوده فرار کند چنانکه از بدبویی و تعفن و پلیدی گریزان است؛ انسان در برابر عمر و وقتی که در اختیار دارد و فرصت هایی که الله متعال در اختیار او قرار می دهد، مسئول است و در برابر آنها محاسبه می شود که خیر و شر آنها به خود او بازمی گردد.