عَنْ عَائِشَةَ أُمِّ المؤْمنينَ رَضيَ اللهُ عنها قَالَت:
قُلْتُ لِلنَّبِيِّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: حَسْبُكَ مِنْ صَفِيَّةَ كَذَا وَكَذَا، -قَالَ أَحدُ الرُّوَاةِ: تَعْنِي قَصِيرَةً- فَقَالَ: «لَقَدْ قُلْتِ كَلِمَةً لَوْ مُزِجَتْ بِمَاءِ الْبَحْرِ لَمَزَجَتْهُ» قَالَتْ: وَحَكَيْتُ لَهُ إِنْسَانًا، فَقَالَ: «مَا أُحِبُّ أَنِّي حَكَيْتُ إِنْسَانًا وَأَنَّ لِي كَذَا وَكَذَا».
[صحيح] - [رواه أبو داود والترمذي وأحمد] - [سنن أبي داود: 4875]
المزيــد ...
از مادر مؤمنان عایشه رضی الله عنها روایت است که فرمود:
به رسول الله صلى الله عليه وسلم گفتم: برای شما همين بس که صفيه فلان عيب را دارد، برخی از راويان گفته اند: منظورش اين بود که صفيه کوتاه قامت است. این بود که رسول الله صلى الله عليه وسلم فرمود: «لَقَدْ قُلْتِ كَلِمَةً لَوْ مُزِجَتْ بِمَاءِ البَحْرِ لَمَزَجَتْهُ» «سخنی گفتی که اگر با آب دريا آميخته شود، آن را تلخ و نامطبوع می گرداند». عايشه رضی الله عنها می گويد: و ادای کسی را برای ايشان درآوردم. فرمود: «مَا أُحِبُّ أنِّي حَكَيْتُ إنْساناً وإنَّ لِي كَذَا وَكَذَا»: «دوست ندارم در قبال مالی فراوان، ادای کسی را درآورم (يا عيب کسی را بازگو کنم)».
[صحیح] - [ابو داود و ترمذی و احمد روایت کرده] - [سنن ابو داود - 4875]
عایشه رضی الله عنها در غیاب صفیه رضی الله عنها از او عیبجویی نموده و به بدی یاد می کند؛ چنانکه از باب تحقیر و کوچک شمردن وی نزد رسول الله صلی الله علیه وسلم، او را کوتاه قامت می گوید، این بود که رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمود: «اگر سخنت با آب دریا آمیخته می شد، به سبب بزرگی و خطر زیادی که دارد، رنگ و طعم و بوی آن را تغییر می داد». عایشه رضی الله عنها می گوید: و ادای کسی را نزد ایشان درآوردم؛ و این از باب تحقیر آن شخص بود که رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمود: ذکر عیب دیگری مرا خوشحال نمی کند یا انجام دادن عمل دیگری یا گفتن سخن دیگری جهت تحقیر و عیبجویی، مرا خوشحال نمی کند هرچند در برابر آن چنین و چنان از دنیا به من داده شود.