عَنْ أَبِي مُوسَى رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ قَالَ: قَالَ النَّبِيُّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ:
«مَثَلُ الَّذِي يَذْكُرُ رَبَّهُ وَالَّذِي لاَ يَذْكُرُ رَبَّهُ، مَثَلُ الحَيِّ وَالمَيِّتِ»، ولفظ مسلم: «مَثَلُ الْبَيْتِ الَّذِي يُذْكَرُ اللهُ فِيهِ، وَالْبَيْتِ الَّذِي لَا يُذْكَرُ اللهُ فِيهِ، مَثَلُ الْحَيِّ وَالْمَيِّتِ».
[صحيح] - [متفق عليه] - [صحيح البخاري: 6407]
المزيــد ...
ਅਬੀ ਮੂਸਾ ਰਜ਼ੀਅੱਲਾਹੁ ਅਨਹੁ ਤੋਂ ਰਿਵਾਇਤ ਹੈ ਕਿ ਨਬੀ ਸੱਲੱਲਾਹੁ ਅਲੈਹਿ ਵਸੱਲਮ ਨੇ ਫਰਮਾਇਆ:
ਜਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਉਹ ਜਿੰਦੜੀ ਅਤੇ ਮਰੇ ਹੋਏ ਦਾ ਫਰਕ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਉਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਉਹ ਵਿਅਕਤੀ ਜੋ ਆਪਣੇ ਰੱਬ ਦਾ ਜ਼ਿਕਰ ਕਰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਜੋ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ, ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਹਾਲ ਵੱਖਰਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।ਮੁਸਲਿਮ ਦੀ ਰਿਯਾਏਤ ਵਿੱਚ ਆਇਆ ਹੈ:
"ਜਿਸ ਘਰ ਵਿੱਚ ਅੱਲਾਹ ਦਾ ਜ਼ਿਕਰ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਜਿਸ ਘਰ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ, ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਹਾਲ ਵੀ ਜਿੰਦੜੀ ਅਤੇ ਮੌਤ ਵਰਗਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।"
[صحيح] - [متفق عليه] - [صحيح البخاري - 6407]
ਨਬੀ ਸੱਲੱਲਾਹੁ ਅਲੈਹਿ ਵਸੱਲਮ ਨੇ ਉਸ ਵਿਅਕਤੀ ਅਤੇ ਉਸ ਵਿਅਕਤੀ ਵਿਚਕਾਰ ਫਰਕ ਵੱਡੀ ਵਿਆਖਿਆ ਕੀਤੀ ਜੋ ਅੱਲਾਹ ਦਾ ਜ਼ਿਕਰ ਕਰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਜੋ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ। ਇਹ ਫਰਕ ਜਿਵੇਂ ਜੀਉਂਦੇ ਅਤੇ ਮਰੇ ਹੋਏ ਵਿੱਚ ਹੁੰਦਾ ਹੈ — ਜੀਉਂਦਾ ਵਿਅਕਤੀ ਬਾਹਰੋਂ ਰੋਸ਼ਨੀ ਅਤੇ ਜੀਵਨ ਦੇ ਚਮਕਦਾਰ ਨੂਰ ਨਾਲ ਸਜਿਆ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਅੰਦਰੋਂ ਗਿਆਨ ਅਤੇ ਸਮਝ ਨਾਲ ਭਰਪੂਰ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਉਸ ਵਿੱਚ ਲਾਭ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਉਸਦੇ ਮੁਕਾਬਲੇ, ਜੋ ਅੱਲਾਹ ਦਾ ਜ਼ਿਕਰ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ, ਉਹ ਮਰੇ ਹੋਏ ਵਰਗਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਜਿਸਦਾ ਬਾਹਰੀ ਦਿੱਖ ਖ਼ਾਲੀ ਹੈ, ਅੰਦਰੋਂ ਸੂਨਾਪਣ ਅਤੇ ਬੇਵਕੂਫ਼ੀ ਹੈ ਅਤੇ ਉਸ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਲਾਭ ਨਹੀਂ।
ਉਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਘਰ ਨੂੰ ਵੀ "ਜੀਉਂਦਾ" ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਜੇ ਉਸਦੇ ਰਹਿਣ ਵਾਲੇ ਅੱਲਾਹ ਦਾ ਜ਼ਿਕਰ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਉਹ "ਮਰਾ ਹੋਇਆ" ਘਰ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਉਸਦੇ ਰਹਿਣ ਵਾਲੇ ਅੱਲਾਹ ਦੇ ਜ਼ਿਕਰ ਤੋਂ ਨਿਰਸ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ। ਜਦੋਂ ਘਰ ਨੂੰ "ਜੀਉਂਦਾ" ਜਾਂ "ਮਰਾ" ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਅਸਲ ਮਰਾਦ ਘਰ ਦੇ ਰਹਿਣ ਵਾਲਿਆਂ ਦੀ ਹਾਲਤ ਹੁੰਦੀ ਹੈ।