عَنْ أَبِي مُوسَى رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ قَالَ: قَالَ النَّبِيُّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ:
«مَثَلُ الَّذِي يَذْكُرُ رَبَّهُ وَالَّذِي لاَ يَذْكُرُ رَبَّهُ، مَثَلُ الحَيِّ وَالمَيِّتِ»، ولفظ مسلم: «مَثَلُ الْبَيْتِ الَّذِي يُذْكَرُ اللهُ فِيهِ، وَالْبَيْتِ الَّذِي لَا يُذْكَرُ اللهُ فِيهِ، مَثَلُ الْحَيِّ وَالْمَيِّتِ».
[صحيح] - [متفق عليه] - [صحيح البخاري: 6407]
المزيــد ...
Ебу Муса, Аллах нека е задоволен со него, пренесува дека Божјиот пратеник, салаллаху алејхи ве селем, рекол:
„Примерот на оној што Го спомнува својот Господар и оној што не Го спомнува е како примерот на живиот и мртвиот.“
А во верзијата на Муслим стои:
„Примерот на куќата во која се спомнува Аллах и куќата во која не се спомнува Аллах е како примерот на живиот и мртвиот.“
[صحيح] - [متفق عليه] - [صحيح البخاري - 6407]
Божјиот пратеник, салаллаху алејхи ве селем, ја појаснил разликата меѓу оној што го спомнува Аллах и оној што не го спомнува, истакнувајќи дека таа разлика е како разликата помеѓу живиот и мртвиот во нивната корист и изглед.
Примерот на оној што го спомнува својот Господар е како примерот на живиот – неговата надворешност е украсена со светлината на животот, а внатрешноста со светлината на спознавањето, и во него има корист. А примерот на оној што не го спомнува Аллах е како примерот на мртвиот – неговата надворешност е безживотна, а внатрешноста празна, и во него нема никаква корист.
Исто така, и куќата се нарекува „жива“ ако нејзините станари го спомнуваат Аллах, а ако тие се немарни во спомнувањето на Аллах, тогаш тоа е „мртва“ куќа. А кога се користат изразите „жива“ или „мртва“ во контекст за куќата, всушност се мисли на нејзините станари.