Хадис: „О, луѓе, покајте се пред Аллах! Зашто јас секој ден Му се покајувам Нему повеќе од стопати.“

عن الْأَغَرِّ رضي الله عنه، وَكَانَ مِنْ أَصْحَابِ النَّبِيِّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ، قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ:
«يَا أَيُّهَا النَّاسُ تُوبُوا إِلَى اللهِ، فَإِنِّي أَتُوبُ فِي الْيَوْمِ إِلَيْهِ مِائَةَ مَرَّةٍ».
[صحيح] - [رواه مسلم] - [صحيح مسلم: 2702]

Ел-Егер, Аллах нека е задоволен со него, кој бил еден од асхабите на Божјиот пратеник, салаллаху алејхи ве селем, пренесува дека тој рекол:
„О, луѓе, покајте се пред Аллах! Зашто јас секој ден Му се покајувам Нему повеќе од стопати.“
[صحيح] - [رواه مسلم] - [صحيح مسلم - 2702]

Објаснување

Божјиот пратеник, салаллаху алејхи ве селем, им наредува на луѓето да се каат и постојано да бараат прошка од Аллах, и истовремено ги известува дека тој лично секој ден се кае и бара прошка повеќе од стопати – иако му се простени и минатите и идните гревови. Со тоа се изразува неговата длабока понизност и целосна преданост на Возвишениот Аллах.

من فوائد الحديث

1. Секој човек, без оглед на неговиот степен на иман и положба, има потреба постојано да се враќа кон Севишниот Аллах и да се усовршува преку искрено покајание. Бидејќи секој – без исклучок – има извесен пропуст во исполнувањето на обврските кон Возвишениот Аллах, како што Тој вели: „И покајте се сите заедно пред Аллах, о, верници, за да бидете успешни.“ (Ен-Нур, 31)
2. Покајанието е општа обврска, било да се работи за гревови и забранети дела, или за пропусти при извршувањето на задолжителните обврски.
3. Искреноста (ихлас) е услов за прифаќање на покајанието – оној што ќе го остави гревот од некоја друга причина, а не поради Аллах, не се смета за вистински покајаник.
4. Имамот ен-Невеви рекол: „Покајанието има три услови: да се остави гревот, да се жали поради неговото правење и цврсто да се одлучи дека никогаш повеќе нема да се врати на него. А ако гревот се однесува на некое право на друг човек, тогаш има и четврт услов, а тоа е да му се надомести неправдата на оној кому му е направена или да се добие халал од него.“
5. Напомена: Барањето прошка од Пратеникот, салаллаху алејхи ве селем, не значи дека е поради направен грев – туку тоа е дел од неговата потполна покорност и постојано сеќавање на Аллах, и израз на неговата длабока свест за величината на Божјото право, како и за неможноста човек целосно да Му се заблагодари за Неговите бројни дарови. Воедно, тоа е пример за уметот по него.