عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ رضي الله عنه عَنِ النَّبِيِّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ:
أَنَّهُ كَانَ يَقُولُ إِذَا أَصْبَحَ: «اللهُمَّ بِكَ أَصْبَحْنَا، وَبِكَ أَمْسَيْنَا، وَبِكَ نَحْيَا، وَبِكَ نَمُوتُ، وَإِلَيْكَ النُّشُورُ» وَإِذَا أَمْسَى قَالَ: «بِكَ أَمْسَيْنَا، وَبِكَ أَصْبَحْنَا، وَبِكَ نَحْيَا، وَبِكَ نَمُوتُ، وَإِلَيْكَ النُّشُورُ» قَالَ: وَمَرَّةً أُخْرَى: «وَإِلَيْكَ الْمَصِيرُ».
[حسن] - [رواه أبو داود والترمذي والنسائي في الكبرى وابن ماجه] - [السنن الكبرى للنسائي: 10323]
المزيــد ...
អំពី អាពូហ៊ូរ៉យរ៉ោះ رضي الله عنه អំពីណាពី ﷺ
ពិតណាស់ លោកតែងសូត្រនៅពេលព្រឹកថា៖
اللهُمَّ بِكَ أَصْبَحْنَا، وَبِكَ أَمْسَيْنَا، وَبِكَ نَحْيَا، وَبِكَ نَمُوتُ، وَإِلَيْكَ النُّشُورُ
(ឱអល់ឡោះជាម្ចាស់! ដោយសារទ្រង់ហើយដែលយើងខ្ញុំមកដល់ពេលព្រឹកនេះ ដោយសារទ្រង់ហើយដែលយើងខ្ញុំមកដល់ពេលល្ងាចនេះ ដោយសារទ្រង់ហើយដែលយើងខ្ញុំបានរស់ ដោយសារទ្រង់ហើយដែលយើងខ្ញុំនឹងស្លាប់ និងទៅកាន់ទ្រង់ហើយដែលយើងខ្ញុំត្រូវរស់ឡើងវិញ)។
ហើយនៅពេលល្ងាច លោកសូត្រថា៖
بِكَ أَمْسَيْنَا، وَبِكَ أَصْبَحْنَا، وَبِكَ نَحْيَا، وَبِكَ نَمُوتُ، وَإِلَيْكَ النُّشُورُ
(ដោយសារទ្រង់ហើយដែលយើងខ្ញុំមកដល់ពេលល្ងាចនេះ ដោយសារទ្រង់ហើយដែលយើងខ្ញុំបានរស់រាន ដោយសារទ្រង់ហើយដែលយើងខ្ញុំនឹងស្លាប់ និងទៅកាន់ទ្រង់ហើយដែលយើងខ្ញុំត្រូវរស់ឡើងវិញ)។
ហើយពេលខ្លះទៀត លោកសូត្រថា៖ “وَإِلَيْكَ الْمَصِيرُ” (និងទៅកាន់ទ្រង់ហើយដែលជាកន្លែងវិលត្រឡប់)”។
[حسن] - - [السنن الكبرى للنسائي - 10323]
ណាពី ﷺ នៅពេលណាដែលព្រឹកមកដល់ ពោលគឺ ចាប់ពីពេលដែលហ្វាជើរ(សេតារុណ)រះ លោកតែងសូត្រថា៖
"អល់ឡហ៊ុមម៉ា ពីកា អាស់ហ្ពាស់ណា" មានន័យថា យើងខ្ញុំចាប់ផ្តើមថ្ងៃនេះក្រោមការការពាររបស់ទ្រង់ ទទួលបានពរជ័យពីទ្រង់ រំលឹកដល់ទ្រង់ ស្វែងរកជំនួយតាមរយៈព្រះនាមរបស់ទ្រង់ ទទួលបានការណែនាំពីទ្រង់ និងចលនាដោយឫទ្ធិអំណាចរបស់ទ្រង់។ "វ៉ាពីកា អាំសៃណា វ៉ាពីកា ណាស់យ៉ា វ៉ាពីកា ណាម៉ូត" មានន័យថា យើងខ្ញុំចូលដល់ពេលល្ងាចដោយសារទ្រង់ យើងខ្ញុំរស់ដោយសារទ្រង់ និងស្លាប់ដោយសារទ្រង់។ "វ៉ាអ៊ីឡៃកាន់ណូស៊ូរ" មានន័យថា ការរស់ឡើងវិញបន្ទាប់ពីស្លាប់ និងការបែកបាក់គ្នាបន្ទាប់ពីការជួបជុំ គឺជាស្ថានភាពដែលយើងនឹងជួបប្រទះជានិច្ច នៅគ្រប់ពេលវេលា និងគ្រប់កាលៈទេសៈទាំងអស់។ យើងមិនអាចគេចវេះពីវាបាន ហើយក៏មិនអាចបោះបង់វាចោលបានដែរ។
ហើយនៅពេលដែលពេលល្ងាចមកដល់ ពោលគឺបន្ទាប់ពីពេលរសៀល(អាសើរ) ណាពី ﷺ លោកសូត្រថា៖ “بِكَ أَمْسَيْنَا، وَبِكَ أَصْبَحْنَا، وَبِكَ نَحْيَا، وَبِكَ نَمُوتُ، وَإِلَيْكَ النُّشُورُ” (ដោយសារទ្រង់ហើយដែលយើងខ្ញុំមកដល់ពេលល្ងាចនេះ ដោយសារទ្រង់ហើយដែលយើងខ្ញុំបានរស់ ដោយសារទ្រង់ហើយដែលយើងខ្ញុំនឹងស្លាប់ និងទៅកាន់ទ្រង់ហើយដែលជាកន្លែងវិលត្រឡប់)។ ទ្រង់ជាកន្លែងវិលត្រឡប់នៅក្នុងលោកនេះ និងជាកន្លែងវិលត្រឡប់នៅថ្ងៃបរលោក។ ទ្រង់គឺអ្នកដែលផ្តល់ជីវិតដល់ខ្ញុំ ហើយក៏ជាអ្នកដែលធ្វើឱ្យខ្ញុំស្លាប់ដូចគ្នាដែរ។