بروز رسانی: هر صبح و شام "قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ" و معوَّذتين [سوره های "فلق" و "ناس"] را سه بار بخوان که تو را از همه چيز کفايت می کند.

عن عبد الله بن خُبَيْب رضي الله عنه قال: قال لي رسول الله صلى الله عليه وسلم : «اقرأ: قل هو الله أحد، والمُعَوِّذَتَيْنِ حين تمسي وحين تصبح، ثلاث مرات تكفيك من كل شيء».
[صحيح] - [رواه أبو داود والترمذي والنسائي]

از عبدالله بن خبیب رضی الله عنه روایت است که می گوید: رسول الله صلى الله عليه وسلم به من فرمود: «اقْرَأْ: "قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ"، والمُعَوِّذَتَيْنِ حِيْنَ تُمْسِي وَحِينَ تُصْبحُ، ثَلاثَ مَرَّاتٍ تَكْفيكَ مِنْ كُلِّ شَيْءٍ»: «هر صبح و شام "قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ" و معوَّذتين [سوره های "فلق" و "ناس"] را سه بار بخوان که تو را از همه چيز کفايت می کند».
صحیح است - به روایت ترمذی

شرح

در این حدیث رسول الله صلی الله علیه وسلم هر مسلمانی را به ذکر و یاد الله متعال تشویق می کند که ثمره ی آن محفوظ ماندن در پناه الله می باشد. در اینجا رسول الله صلی الله علیه وسلم عبدالله بن خبیب رضی الله عنه و تمام امتش را توصیه می کند که هرکس بر سه بار خواندن سوره ی اخلاص و معوذتین در صبح و شام مراقبت کند، الله متعال او را از هر چیزی کفایت می کند. این حدیث با فضیلتی بزرگ برای مومنانی همراه است که تلاش می کنند خود را از شرارت ها و بدی ها و آنچه سبب اذیت و آزار است، در پناه الله محفوظ بدارند. این حدیث به سه سوره ی بزرگ اشاره می کند که عبارتند از: 1- سوره ی اخلاص؛ «قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ» که الله متعال آن را به خود اختصاص داده و محتوای آن همه در مورد ذات باری تعالی می باشد؛ و کسی که آن را می خواند به اخلاص خود برای الله می افزاید؛ و این سوره خواننده ی خود را از شرک دور می گرداند. و رسول الله صلی الله علیه وسلم این سوره را برابر با یک سوم قرآن معرفی می کند. 2- سوره ی فلق؛ در این سوره از شر آنچه الله متعال خلق کرده است، به او پناه برده می شود؛ همچنین از شر شب و آنچه در شب سبب اذیت و آزار هست و از شر ساحران و حسودان؛ و به این ترتیب حاوی اغلب مواردی است که مسلمان از آن پناه می خواهد و حذر می کند. 3- سوره ی ناس؛ این سوره شامل اقسام توحید می باشد؛ چنانکه «رب الناس» توحید ربوبیت و «ملك الناس» توحید اسماء و صفات می باشد. چون فرمانروای مردم نمی تواند شایستگی فرمانروایی آنها را داشته باشد مگر با کامل بودن در بخش اسماء و صفات؛ و «إله الناس» توحید الوهیت می باشد. و در نهایت با پناه بردن از شر وسوسه های شیطان پایان می یابد: «من شر الوسواس الخناس الذي يوسوس في صدور الناس من الجنة والناس».