بروز رسانی: نزد الله متعال مؤمنِ توانمند و قوی از مؤمن ضعيف، بهتر و محبوب تر است و در هر دو، خير و نيکی است؛ مشتاق چيزی باش که به نفع توست و از الله کمک بخواه و عاجز و درمانده نشو.

عن أبي هريرة رضي الله عنه مرفوعًا: "المؤمن القوي، خيرٌ وأحب إلى الله من المؤمن الضعيف، وفي كلٍّ خيرٌ، احْرِصْ على ما ينفعك، واسْتَعِنْ بالله ولا تَعْجِزْ، وإن أصابك شيء، فلا تقل لو أني فعلت كان كذا وكذا، ولكن قل قَدَرُ الله وما شاء فعل، فإن لو تفتح عمل الشيطان".
[صحيح] - [رواه مسلم]

ار ابوهریره رضی الله عنه روایت است که رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمودند: ««المُؤمِن الْقَوِيُّ خيرٌ وَأَحبُّ إِلى اللَّهِ مِنَ المُؤْمِنِ الضَّعِيفِ وفي كُلٍّ خيْرٌ. احْرِصْ عَلَى مَا ينْفَعُكَ، واسْتَعِنْ بِاللَّهِ وَلاَ تَعْجَزْ. وإنْ أصابَك شيءٌ فلاَ تقلْ: لَوْ أَنِّي فَعلْتُ كانَ كَذَا وَكذَا، وَلَكِنْ قُلْ: قدَّرَ اللَّهُ، ومَا شَاءَ فَعَلَ، فَإِنَّ لَوْ تَفْتَحُ عَمَلَ الشَّيْطَان»: «نزد الله متعال مؤمنِ توانمند و قوی از مؤمن ضعيف، بهتر و محبوب تر است و در هر دو، خير و نيکی است؛ مشتاق چيزی باش که به نفع توست و از الله کمک بخواه و عاجز و درمانده نشو. و اگر اتفاقی برای تو افتاد، نگو: اگر چنين می کردم، چنين و چنان می شد؛ بلکه بگو: الله اين را مقدَّر کرده و هرچه بخواهد، انجام می دهد؛ زيرا گفتنِ "اگر" دروازه ی وسوسه ی شيطان را باز می کند».
[صحیح است] - [به روایت مسلم]

شرح

مراد مومنی است که ایمانی قوی داشته باشد نه مومنی که از نظر جسمی قوی باشد؛ و چنین مومنی بهتر است از مومنی که ایمانش ضعیف باشد؛ و نزد خداوند از مومن ضعیف محبوب تر می باشد؛ هرچند مومن قوی و ضعیف در نفس ایمان یکسان هستند اما آنکه از ایمان قوی برخوردار است، نفع وی دیگران را شامل می گردد؛ اما مومن ضعیف نفع وی تنها متوجه خودش می باشد؛ به این ترتیب مومن قوی از مومن ضعیف برتر است؛ هرچند در هر دو خیر و نیکی می باشد؛ و نباید کسی گمان برد که در مومن ضعیف هیچ خیری نیست؛ بلکه در مومن ضعیف هم خیر و نیکی می باشد و بدون تردید از کافر بهتر است. سپس رسول الله صلی الله علیه وسلم امتش را به صورت جامع و مانع وصیت می کند؛ آنها را به تلاش برای کسب و انجام آنچه به سودشان است فرمان می دهد؛ فرقی نمی کند به سود دین شان باشد یا دنیای شان؛ و چون منفعت دین و دنیا در تعارض قرار گرفت، باید منفعت دین ترجیح داده شود؛ چون وقتی دین اصلاح گردد، دنیای انسان اصلاح می گردد، اما اگر دنیا با فساد دین اصلاح گردد، به فساد می کشد. و در ادامه توصیه می کند که از الله متعال استعانت بجوییم و لو برای کاری ناچیز باشد و به تنبلی و ناتوانی روی نیاوریم. و بعد از اشتیاق تلاش و کوشش و استعانت از خداوند و روی آوردن به عمل، چون نتیجه بر خلاف انتظار بود، فرمان می دهد چنین نگوییم: اگر چنان می کردیم چنان می شد؛ زیرا این مساله برتر از اراده ی انسان می باشد؛ بنابراین بنده آنچه را بدان امر شده، انجام می دهد و الله متعال بر امرش غالب و چیره است؛ اما کلمه «لو به معنای اگر» گشاینده ی وسوسه ها و غم و اندوه و پشیمانی و نگرانی می باشد. بلکه در این مواقع بنده باید همان چیزی را بگوید که بدان امر شده است: این قضا و قدر الهی بوده و الله متعال هرآنچه بخواهد انجام می دهد.