නබි වදන: ස්වර්ග වාසීන් අතරින් මිනිසෙකු දෙස බලන්නට කවරෙකුට ප්රිය මනාප වන්නේ ද ඔහු මොහු දෙස බලත්වා!

عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ:

أَنَّ أَعْرَابِيًّا أَتَى النَّبِيَّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ، فَقَالَ: دُلَّنِي عَلَى عَمَلٍ إِذَا عَمِلْتُهُ دَخَلْتُ الجَنَّةَ، قَالَ: «تَعْبُدُ اللَّهَ لاَ تُشْرِكُ بِهِ شَيْئًا، وَتُقِيمُ الصَّلاَةَ المَكْتُوبَةَ، وَتُؤَدِّي الزَّكَاةَ المَفْرُوضَةَ، وَتَصُومُ رَمَضَانَ» قَالَ: وَالَّذِي نَفْسِي بِيَدِهِ لاَ أَزِيدُ عَلَى هَذَا، فَلَمَّا وَلَّى قَالَ النَّبِيُّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: «مَنْ سَرَّهُ أَنْ يَنْظُرَ إِلَى رَجُلٍ مِنْ أَهْلِ الجَنَّةِ، فَلْيَنْظُرْ إِلَى هَذَا».
[صحيح] - [متفق عليه]

අබූ හුරෙයිරා (රළියල්ලාහු අන්හු) තුමා විසින් වාර්තා කරන ලදී. සැබැවින්ම ගැමි අරාබිවරයකු නබි (සල්ලල්ලාහු අලයිහි වසල්ලම්) තුමා වෙත පැමිණ: ‘අහෝ අල්ලාහ්ගේ දූතයාණනි, මම යම් ක්රියාවක් කළ විට ස්වර්ගයට පිවිසිය හැකි ක්රියාවක් මට පෙන්වා දෙන්න.’ යැයි විමසා සිටියේය. එතුමා: "c2">“ඔබ අල්ලාහ්ට නැමදුම් කරන්න. කිසිවක් ඔහුට ආදේශ නොතබන්න. සලාතය විධිමත්ව ඉටු කරන්න. අනිවාර්යය කරන ලද සකාතය පිරිනමන්න. රමළාන් මාසයේ උපවාසයේ නිරත වන්න.” යැයි පැවසීය. ඔහු: ‘මාගේ ආත්මය කවුරුන් සන්තකයේ ඇත්තේ ද ඔහු මත දිවුරා සිටිමි. මීට වඩා කිසිවක් මම අධික නොකරමි.’ යැයි පැවසීය. පසුව ඔහු හැරී ගිය කල්හි නබි (සල්ලල්ලාහු අලෙයිහි වසල්ලම්) තුමාණෝ මෙසේ පැවසූහ: "c2">“ස්වර්ග වාසීන් අතරින් මිනිසෙකු දෙස බලන්නට කවරෙකුට ප්රිය මනාප වන්නේ ද ඔහු මොහු දෙස බලත්වා!”
පූර්ව සාධක සහිත හදීසයකි. - බුහාරි හා මුස්ලිම් හි වාර්තා වී ඇත.

විවරණය

අබූ හුරෙයිරා (රළියල්ලාහු අන්හු) තුමා මෙසේ දන්වයි: සැබැවින්ම ගම්බද මිනිසෙකු තමන්ට ස්වර්ගයට පිවිසිය හැකි ක්රියාවක් පෙන්වා දෙන්නැයි ඉල්ලා නබි (සල්ලල්ලාහු අලයිහි වස්ලම්) තුමා වෙත පැමිණියේය. එවිට නබි (සල්ලල්ලාහු අලයිහි වසල්ලම්) තුමා ඔහුට පිළිතුරු දෙමින් සැබැවින්ම ස්වර්ගයට පිවිසීමත් නිරා ගින්නෙන් ආරක්ෂා වීමත් ඉස්ලාමයේ වගකීම් ඉටු කිරීම මත පිහිටන්නේය යැයි පවසා මෙසේ ද පැවසීය. ‘ඔබ අල්ලාහ්ට නැමදුම් කරන්න. ඔහුට කිසිවක් ආදේශ නොකරන්න. එනම් එය ‘නැමදුමට සුදුස්සා අල්ලාහ් හැර වෙනත් දෙවියකු නැත’ යන සාක්ෂි ප්රකාශයේ අර්ථයෙන් පිහිටා ඇත. එය ඉස්ලාමයේ මූලිකාංගවලින් පළමුවන මූලිකාංගයයි. සැබැවින්ම එහි අර්ථය; අල්ලාහ් හැර සැබෑ ලෙස නැමදුම් ලබන කිසිවකු නොමැති බවත් නැමදුම් කිරීම තුළින් අල්ලාහ් ඒකීයත්වයට පත් කිරීමත්ය. එය අල්ලාහ්ට පමණක් නැමද ඔහුට කිසිවක් ආදේශ නොකිරීම තුළිනි. "c2">“ඔබ සලාත් ඉටු කරන්න” එනම්: ජුමුආ සලාතය සමග රාත්රියේ හා දහවල් කාලයේ තම ගැත්තන්හට අල්ලාහ් අනිවාර්යය කළ ඔහු නියම කළ පස්වේල සලාතය ඉටු කරන්න. යන්නයි. "c2">“අනිවාර්ය කරන ලද සකාත් පිරිනමන්න” එනම්: නුඹ වෙත අනිවාර්යය කරන ලද; දහම් ගත කරන ලද සකාතය එයට සුදුස්සන් හට පිරිනැමීමයි. "c2">“රමළානයේ උපවාසයේ නිතර වන්න.” එනම්: රමළාන් මාසේ උපවාසය නියමිත කාලය තුළ පිළිපදින්න. යන්නයි. "c2">“මාගේ ආත්මය කවුරුන් සන්තකයේ ඇත්තේ ද ඔහු මත දිවුරා සිටිමි. මීට වඩා කිසිවක් මම අධික නොකරමි.” යැයි පැවසීය. එනම් ඔබෙන් මා සවන් දුන් අනිවාර්යය කරන ලද මෙම කටයුතුවලට අමතරව වෙනත් කිසිදු අවනත ක්රියාවක් සිදු නොකරමි යන්නයි. මුස්ලිම් තුමා මීට අමතරව මෙසේ සඳහන් කර ඇත. "c2">“ඊට වඩා මම කිසිවක් අඩු නොකරමි” පසුව ඔහු හැරී ගිය කල්හි නබි (සල්ලල්ලාහු අලෙයිහි වසල්ලම්) තුමාණෝ මෙසේ පැවසූහ: "c2">“ස්වර්ග වාසීන් අතරින් මිනිසෙකු දෙස බලන්නට කවරෙකුට ප්රිය මනාප වන්නේ ද ඔහු මොහු දෙස බලත්වා!” එනම්: මෙම ගැමි අරාබිවරයා දෙස බලත්වා! යන්නයි. සැබැවින්ම ඔහු ස්වර්ගවාසීන් අතරිනි. "c2">“මා කවර දෙයක් පිළිබඳ නියෝග කළේ ද එය ඉටු කිරීමෙහි අඛණ්ඩව සිටීම” යන අබූ අය්යූබ් (රළියල්ලහු අන්හු) තුමාගේ හදීසයට අනුව මුස්ලිම් හි ද මෙසේ සඳහන් වී ඇත. ‘කවර දෙයක් නියෝග කරනු ලැබුවේ ද එය පිළිපදින්නේ නම් ඔහු ස්වර්ගයට පිවිසීය.” ශුද්ධ වූ අල්ලාහ්ගේ නිවස වෙත වන්දනාවේ යෑම ඉස්ලාමයේ මූලිකාංග අතරින් පස්වැනි මූලිකාංගය ලෙස තිබුණ ද මෙම හදීසයේ එය සඳහන් වී නැත. ඇතැම් විට මෙය, එය අනිවාර්යය කිරීමට පෙර පහළ වූ හදීසයක් විය හැක. මෙයින් ලබන පාඩම වනුයේ, කවරෙකු අල්ලාහ් අනිවාර්යය කළ පස්වේල සලාතය ඉටු කර, රමළාන් මාසයේ උපවාසයයේ නිරත වී, තහනම් කරන ලද දැයින් වැළකී සකාත්ද ඉටු කරන්නේ නම් ස්වර්ගයට පිවිසීම හා අපා ගින්නෙන් මිදීම ඔහුට නියම වන බව මෙම හදීසය පෙන්වා දෙයි.