Ҳадис: Мени бир амалга далолат қилинг-ки, уни қилсам жаннатга кирай», деди. У зот «Аллоҳга ибодат қил ва Унга ҳеч нарсани ширк келтирма, фарз намозни қоим қил, Фарз қилинган закотни адо эт, Рамазон (рўзаси)ни тут!

عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ:
أَنَّ أَعْرَابِيًّا أَتَى النَّبِيَّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ، فَقَالَ: دُلَّنِي عَلَى عَمَلٍ إِذَا عَمِلْتُهُ دَخَلْتُ الجَنَّةَ، قَالَ: «تَعْبُدُ اللَّهَ لاَ تُشْرِكُ بِهِ شَيْئًا، وَتُقِيمُ الصَّلاَةَ المَكْتُوبَةَ، وَتُؤَدِّي الزَّكَاةَ المَفْرُوضَةَ، وَتَصُومُ رَمَضَانَ» قَالَ: وَالَّذِي نَفْسِي بِيَدِهِ لاَ أَزِيدُ عَلَى هَذَا، فَلَمَّا وَلَّى قَالَ النَّبِيُّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: «مَنْ سَرَّهُ أَنْ يَنْظُرَ إِلَى رَجُلٍ مِنْ أَهْلِ الجَنَّةِ، فَلْيَنْظُرْ إِلَى هَذَا».
[صحيح] - [متفق عليه] - [صحيح البخاري: 1397]

Абу Ҳурайра разияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:
Бир киши Набий соллаллоҳу алайҳи ва салламнинг ҳузурларига келиб: «Мени бир амалга далолат қилинг-ки, уни қилсам жаннатга кирай», деди. У зот «Аллоҳга ибодат қил ва Унга ҳеч нарсани ширк келтирма, фарз намозни қоим қил, Фарз қилинган закотни адо эт, Рамазон (рўзаси)ни тут!», дедилар. Шунда у «Жоним унинг қўлида бўлган Зот билан қасамки, бунга бирор нарсани зиёда қилмайман», деди. У қайтгач Пайғамбар соллаллоҳу алайҳи ва саллам: «Кимни аҳли жаннатдан бир одамга назар солиш хурсанд қилса, бунга назар солсин», дедилар.
[Тўғри матн] - [Муттафақун алайҳ] - [Саҳиҳул Бухорий - 1397]

Изоҳ

Набий соллаллоҳу алайҳи ва салламнинг ҳузурларига бир аъробий (бадавий) киши жаннатга киргизувчи амалга далолат қилишлари учун насиҳат сўраб келди. Набий соллаллоҳу алайҳи ва саллам жаннатга кириш ва дўзахдан қутилиш Ислом арконларини бажариб, ёлғиз Аллоҳга сиғиниш ва У Зотга ширк қилмаслик билан бўлади деб жавоб бердилар. Яна қўшимча ўлароқ бир кеча кундузда Аллоҳ таоло фарз қилган беш маҳал намозни қоим қилиш, Аллоҳ фарз қилган закотни ҳақдорларига бериш ва ўз вақтида Рамазон рўзасини тутиш кераклигини айтдилар. Шунда бояги киши: «Жоним қўлида бўлган Зотга қасамки, сиздан эшитган фарз амаллар устига бирорта амални қўшмайман ҳам, ундан камайтирмайман ҳам», – деди. У кетгач Набий соллаллоҳу алайҳи ва саллам: «Ким жаннат аҳлидан бўлган кишига қарамоқчи бўлса, шу бадавийга қарасин», – дедилар.

Ҳадиснинг фойдалари

1. Даъватда дастлаб Аллоҳ таолони ибодатда яккалаш (тавҳид) билан бошлаш лозим.
2. Исломга янги кирган инсонга фақат фарз нарсаларни ўргатиш билан кифояланиш.
3. Аллоҳ таолога даъват қилишда аста-секинлик билан кўтарилиш керак.
4. Кишининг динни таълимотларини ўрганишда ҳарис бўлиши.
5. Агар киши фарз амалларни қилиш билан чекланса ҳам ютуққа эришади. Аммо бунинг маъноси нафл ибодатларга енгил қараш керак дегани эмас. Чунки нафл ибодатлар фарз ибодатлардаги камчиликларни тўлдиради.
6. Баъзи ибодатларни хос зикр қилиш ундан бошқаси фарз эмаслигига далолат қилмайди, аксинча, зикр қилинган ибодатларнинг чуқур аҳамиятга эга эканига далолат қилади.