حديث: اثْنَتَان في النَّاسِ هُمَا بِهِم كُفْرٌ: الطَّعْنُ فِي النَّسَبِ، وَالنِّيَاحَةُ عَلَى الْمَيِّتِ». «دو رفتار در ميان مردم رواج دارد که هر دو از مصادیق کفر است: طعنه زدن در نسب و نوحه گری بر مُرده

عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ رضي الله عنه قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ:
«اثْنَتَانِ فِي النَّاسِ هُمَا بِهِمْ كُفْرٌ: الطَّعْنُ فِي النَّسَبِ، وَالنِّيَاحَةُ عَلَى الْمَيِّتِ».
[صحيح] - [رواه مسلم] - [صحيح مسلم: 67]

این ترجمه نیاز به بررسی و تدقیق بیشتر دارد.

از ابوهریره رضی الله عنه روایت است که رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمودند:
«اثْنَتَان في النَّاسِ هُمَا بِهِم كُفْرٌ: الطَّعْنُ فِي النَّسَبِ، وَالنِّيَاحَةُ عَلَى الْمَيِّتِ». «دو رفتار در ميان مردم رواج دارد که هر دو از مصادیق کفر است: طعنه زدن در نسب و نوحه گری بر مُرده».
[صحیح] - [مسلم روایت کرده] - [صحیح مسلم - 67]

توضیح

رسول الله صلى الله عليه وسلم خبر می دهند که دو رفتار در میان مردم استمرار خواهد داشت که هردو از اعمال کفار و اخلاق جاهلیت می باشند؛ و آنها:
اول: عیبجویی در نسب های مردم و تحقیر، و تکبر بر آنان می باشد.
دوم: بلند کردن صدا به هنگام مصیبتِ از دست دادن کسی به علت نارضایتی از تقدیر می باشد، و یا قطع لباس از شدت مصیبت.

از فوائد حدیث

1. تشویق به فروتنی و عدم تکبر بر مردم.
2. وجوب صبر بر مصیبت و عدم نارضایتی.
3. این اعمال کفر اصغر است، و هر کس آن را که یکی از شاخه های کفر است انجام دهد کافر نمی شود که سبب خروج او از اسلام شود، تا این که به سبب آن کفر اکبر را انجام دهد.
4. نهی اسلام از هر آنچه سبب تفرقه میان مسلمانان می شود از قبیل طعنه زدن در نسب ها و غیره.