بروز رسانی: دو خصلت در میان مردم است که کفر هستند: عیبجویی از نَسَب و نوحه‌خوانی بر مرده

عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ رضي الله عنه قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ:
«اثْنَتَانِ فِي النَّاسِ هُمَا بِهِمْ كُفْرٌ: الطَّعْنُ فِي النَّسَبِ، وَالنِّيَاحَةُ عَلَى الْمَيِّتِ».
[صحيح] - [رواه مسلم] - [صحيح مسلم: 67]

از ابوهُرَیره رضی الله عنه روایت است که می‌گوید: رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمودند:
«اثْنَتَانِ فِي النَّاسِ هُمَا بِهِمْ كُفْرٌ: الطَّعْنُ فِي النَّسَبِ، وَالنِّيَاحَةُ عَلَى الْمَيِّتِ»: «دو خصلت در میان مردم است که کفر هستند: عیبجویی از نَسَب و نوحه‌خوانی بر مرده».
[صحیح است] - [به روایت مسلم] - [صحيح مسلم - 67]

شرح

پیامبر صلی الله علیه وسلم دربارهٔ دو خصلت از خصلت‌های مردم خبر می‌دهد که از کارهای کافران و اخلاق جاهلیت است و آن دو عبارتند از:
نخست: عیبجویی از اصل و نَسَب مردم و کوچک شمردن و تحقیر آنان و تکبر ورزیدن بر آنان است.
دوم: بلند کردن صدا هنگام مصیبت از روی اعتراض به تقدیر یا دریدن لباس از شدت بی‌صبری.

از نکات این حدیث

1. تشویق به تواضع و تکبر نورزیدن بر مردم.
2. وجوب صبر بر مصیبت و بی‌صبری نکردن.
3. این کارها از مصادیق کفر اصغر هستند و کسی که یکی از شعبه‌های کفر را مرتکب شود، از دین خارج نمی‌شود تا آنکه مرتکب کفر اکبر شود.
4. نهی اسلام از هر آنچه باعث تفرقه میان مسلمانان می‌شود، از جمله عیبجویی در اصل و نَسَب مردم و سایر موارد.