عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ مَسْعُودٍ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ:
حَدَّثَنَا رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ وَهُوَ الصَّادِقُ المَصْدُوقُ: «أَنَّ خَلْقَ أَحَدِكُمْ يُجْمَعُ فِي بَطْنِ أُمِّهِ أَرْبَعِينَ يَوْمًا وَأَرْبَعِينَ لَيْلَةً، ثُمَّ يَكُونُ عَلَقَةً مِثْلَهُ، ثُمَّ يَكُونُ مُضْغَةً مِثْلَهُ، ثُمَّ يُبْعَثُ إِلَيْهِ المَلَكُ، فَيُؤْذَنُ بِأَرْبَعِ كَلِمَاتٍ، فَيَكْتُبُ: رِزْقَهُ وَأَجَلَهُ وَعَمَلَهُ وَشَقِيٌّ أَمْ سَعِيدٌ، ثُمَّ يَنْفُخُ فِيهِ الرُّوحَ، فَإِنَّ أَحَدَكُمْ لَيَعْمَلُ بِعَمَلِ أَهْلِ الجَنَّةِ حَتَّى لاَ يَكُونُ بَيْنَهَا وَبَيْنَهُ إِلَّا ذِرَاعٌ، فَيَسْبِقُ عَلَيْهِ الكِتَابُ، فَيَعْمَلُ بِعَمَلِ أَهْلِ النَّارِ فَيَدْخُلُ النَّارَ، وَإِنَّ أَحَدَكُمْ لَيَعْمَلُ بِعَمَلِ أَهْلِ النَّارِ حَتَّى مَا يَكُونُ بَيْنَهَا وَبَيْنَهُ إِلَّا ذِرَاعٌ، فَيَسْبِقُ عَلَيْهِ الكِتَابُ، فَيَعْمَلُ عَمَلَ أَهْلِ الجَنَّةِ فَيَدْخُلُهَا».
[صحيح] - [متفق عليه] - [صحيح البخاري: 7454]
المزيــد ...
"ਹਜ਼ਰਤ ਅਬਦੁੱਲਾਹ ਇਬਨ ਮਸਊਦ (ਰਜ਼ੀਅੱਲਾਹੁ ਅਨਹੁ) ਤੋਂ ਰਿਵਾਇਤ ਹੈ:"
"ਤੁਹਾਡੇ ਵਿੱਚੋਂ ਹਰ ਇੱਕ ਦੀ ਪੈਦਾਇਸ਼ ਉਸ ਦੀ ਮਾਂ ਦੇ ਪੇਟ ਵਿੱਚ ਚਾਲੀ ਦਿਨ ਅਤੇ ਚਾਲੀ ਰਾਤ ਇਕੱਠੀ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ।، ਫਿਰ ਉਹ ਇੰਨੇ ਹੀ ਦਿਨਾਂ ਲਈ ਲੂੰਦ (ਅਲਕਾ) ਬਣਦਾ ਹੈ, ਫਿਰ ਇੰਨੇ ਹੀ ਦਿਨਾਂ ਲਈ ਚੀਰੇ ਹੋਏ ਮਾਸ (ਮੁਦਘਾ) ਵਰਗਾ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਫਿਰ ਉਸ ਵੱਲ ਇਕ ਫਰਿਸ਼ਤਾ ਭੇਜਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਉਸ ਨੂੰ ਚਾਰ ਗੱਲਾਂ ਲਿਖਣ ਦੀ ਆਗਿਆ ਦਿੱਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ: ਉਸ ਦੀ ਰੋਜ਼ੀ, ਉਸ ਦੀ ਮੌਤ ਦਾ ਸਮਾਂ, ਉਸ ਦੇ ਕਰਮ, ਅਤੇ ਕਿ ਉਹ ਬਦਕਿਸਮਤ ਹੋਵੇਗਾ ਜਾਂ ਖੁਸ਼ਕਿਸਮਤ। ਫਿਰ ਉਹ ਉਸ ਵਿੱਚ ਰੂਹ ਫੂਂਕਦਾ ਹੈ। ਨਿਸ਼ਚਤ ਹੀ ਤੁਸੀਂ ਵਿੱਚੋਂ ਕੋਈ ਜੰਨਤੀਆਂ ਵਾਲੇ ਅਮਲ ਕਰਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ ਇਤਨਾ ਕਿ ਉਸ ਅਤੇ ਜੰਨਤ ਦੇ ਦਰਮਿਆਨ ਸਿਰਫ਼ ਇਕ ਬਾਹ ਦਾ ਫਾਸਲਾ ਰਹਿ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਫਿਰ ਤਕਦੀਰ ਲਿਖੀ ਹੋਈ ਅੱਗੇ ਆ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਤਾਂ ਉਹ ਨਾਰ ਵਾਲਿਆਂ ਦੇ ਅਮਲ ਕਰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਨਾਰ ਵਿੱਚ ਦਾਖਲ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਅਤੇ ਤੁਸੀਂ ਵਿੱਚੋਂ ਕੋਈ ਨਾਰ ਵਾਲਿਆਂ ਦੇ ਅਮਲ ਕਰਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ ਇਤਨਾ ਕਿ ਉਸ ਅਤੇ ਨਾਰ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਸਿਰਫ਼ ਇਕ ਬਾਹ ਦਾ ਫਾਸਲਾ ਰਹਿ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਫਿਰ ਤਕਦੀਰ ਲਿਖੀ ਹੋਈ ਅੱਗੇ ਆ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਤਾਂ ਉਹ ਜੰਨਤੀਆਂ ਵਾਲੇ ਅਮਲ ਕਰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਜੰਨਤ ਵਿੱਚ ਦਾਖਲ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।"
[صحيح] - [متفق عليه] - [صحيح البخاري - 7454]
ਇਬਨ ਮਸਊਦ ਨੇ ਕਿਹਾ: ਰਸੂਲੁੱਲਾਹ (ਸੱਲੱਲਾਹੁ ਅਲੈਹਿ ਵਸੱਲਮ) ਨੇ ਸਾਨੂੰ ਇਹ ਸੁਣਾਇਆ — ਅਤੇ ਉਹ ਆਪਣੇ ਕਹਿਣ ਵਿੱਚ ਸੱਚੇ ਹਨ, ਅਤੇ ਉਹ ਉਹ ਹਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਅੱਲਾਹ ਤਆਲਾ ਨੇ ਪੁਸ਼ਟੀ ਕੀਤੀ ਹੈ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਕਿਹਾ: ਤੁਹਾਡੇ ਵਿੱਚੋਂ ਹਰ ਇੱਕ ਦੀ ਤਖਲੀਕ (ਸਿਰਜਣਾ) ਇਕੱਠੀ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਜਦੋਂ ਕੋਈ ਆਦਮੀ ਆਪਣੀ ਬੀਵੀ ਨਾਲ ਮਿਲਾਪ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਉਸ ਦਾ ਫੈਲਿਆ ਹੋਇਆ ਮਣੀ (ਵੀਰਜ) ਔਰਤ ਦੇ ਪੇਟ ਵਿੱਚ ਚਾਲੀ ਦਿਨ ਤੱਕ ਇਕੱਠਾ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ ਨੁਤਫਾ (ਬੂੰਦ) ਵਜੋਂ। ਫਿਰ ਉਹ ਅਲਕਾ (ਗੰਧਾ ਖੂਨ) ਬਣ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਜੋ ਕਿ ਕਮਜ਼ੋਰ ਅਤੇ ਮੋਟਾ ਖੂਨ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਇਹ ਦੂਜੇ ਚਾਲੀ ਦਿਨਾਂ ਵਿੱਚ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਫਿਰ ਉਹ ਮੁਦਘਾ (ਮਾਸ ਦਾ ਟੁਕੜਾ) ਬਣ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਜੋ ਕਿ ਉਸ ਮਾਸ ਦੀ ਹਦ ਤੱਕ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਜਿਸ ਨੂੰ ਚੱਬਿਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਇਹ ਤੀਜੇ ਚਾਲੀ ਦਿਨਾਂ ਵਿੱਚ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਫਿਰ ਅੱਲਾਹ ਉਸ ਵੱਲ ਫਰਿਸ਼ਤਾ ਭੇਜਦਾ ਹੈ, ਜੋ ਕਿ ਤੀਜੇ ਚਾਲੀ ਦਿਨਾਂ ਦੇ ਮੁਕੰਮਲ ਹੋਣ ਦੇ ਬਾਅਦ ਉਸ ਵਿੱਚ ਰੂਹ ਫੂਂਕਦਾ ਹੈ। ਫਿਰ ਫਰਿਸ਼ਤਾ ਨੂੰ ਆਗਿਆ ਦਿੱਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਚਾਰ ਗੱਲਾਂ ਲਿਖੇ: ਉਸ ਦੀ ਰੋਜ਼ੀ, ਜੋ ਕਿ ਉਸ ਦੀ ਜਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਮਿਲਣ ਵਾਲੀਆਂ ਨਿਅਮਤਾਂ ਦੀ ਮਾਤਰਾ ਹੈ। **ਅਤੇ ਉਸ ਦੀ ਮੌਤ ਦਾ ਸਮਾਂ (ਅਜਲ), ਜੋ ਕਿ ਦੁਨਿਆ ਵਿੱਚ ਉਸ ਦੇ ਰਹਿਣ ਦੀ ਮਿਆਦ ਹੈ।** **ਅਤੇ ਉਸ ਦੀ ਮੌਤ ਦਾ ਸਮਾਂ (ਅਜਲ), ਜੋ ਕਿ ਦੁਨਿਆ ਵਿੱਚ ਉਸ ਦੇ ਰਹਿਣ ਦੀ ਮਿਆਦ ਹੈ।** **ਫਿਰ ਨਬੀ ਕਰੀਮ (ਸੱਲੱਲਾਹੁ ਅਲੈਹਿ ਵਸੱਲਮ) ਨੇ ਕਸਮ ਖਾਧੀ ਕਿ ਬੇਸ਼ਕ ਇਨਸਾਨ ਜੰਨਤੀਆਂ ਵਾਲੇ ਅਮਲ ਕਰਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਉਸ ਦੇ ਅਮਲ ਨੇਕ ਹੁੰਦੇ ਹਨ — ਯਾਨੀ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਜਾਹਰੀ ਤੌਰ 'ਤੇ ਉਹ ਚੰਗਾ ਦਿਖਾਈ ਦਿੰਦਾ ਹੈ — ਅਤੇ ਉਹ ਇੰਝ ਹੀ ਕਰਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ ਜਦ ਤੱਕ ਕਿ ਜੰਨਤ ਅਤੇ ਉਸ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਸਿਰਫ਼ ਇੱਕ ਬਾਹ ਦਾ ਫਾਸਲਾ ਰਹਿ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਜਿਵੇਂ ਕਿਸੇ ਇਨਸਾਨ ਅਤੇ ਜ਼ਮੀਨ ਦੇ ਕਿਸੇ ਟੁਕੜੇ ਵਿਚਕਾਰ ਇੱਕ ਬਾਹ ਰਹਿ ਜਾਂਦੀ ਹੋਵੇ।**ਤਦਕਦਰ ਲਿਖੀ ਹੋਈ (ਉੱਤੇ) ਹਾਵੀ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਜੋ ਉਸ ਲਈ ਮੁਕੱਰਰ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸੀ, ਅਤੇ ਉਹ ਨਾਰ ਵਾਲਿਆਂ ਦੇ ਅਮਲ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਉਸ ਦੇ ਉਹੀ ਅਮਲ ਆਖ਼ਰ ਵਿੱਚ ਲਿਖੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ, ਅਤੇ ਉਹ ਨਾਰ ਵਿੱਚ ਦਾਖ਼ਲ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।** ਕਿਉਂਕਿ ਅਮਲ ਦੀ ਕਬੂਲੀਅਤ ਦੀ ਸ਼ਰਤ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਇਨਸਾਨ ਉਸ 'ਤੇ ਕਾਇਮ ਰਹੇ ਅਤੇ ਉਸ ਨੂੰ ਨਾਂ ਬਦਲੇ। ਲੋਕਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਕੁਝ ਅਖੀਰ ਤਕ ਨਾਰ ਵਾਲਿਆਂ ਵਾਲੇ ਅਮਲ ਕਰਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ, ਇਤਨਾ ਕਿ ਉਹ ਨਾਰ ਦੇ ਬਿਲਕੁਲ ਨੇੜੇ ਪਹੁੰਚ ਜਾਂਦੇ ਹਨ — ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਉਹ ਨਾਰ ਤੋਂ ਸਿਰਫ਼ ਇਕ ਬਾਹ ਦੇ ਫ਼ਾਸਲੇ 'ਤੇ ਹੋਣ — ਤਾਂ ਲਿਖੀ ਹੋਈ ਤਕਦੀਰ ਉੱਤੇ ਹਾਵੀ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਅਤੇ ਉਹ ਜੰਨਤੀਆਂ ਵਾਲੇ ਅਮਲ ਕਰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਜੰਨਤ ਵਿੱਚ ਦਾਖਲ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।