عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ رضي الله عنه قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ:
«صَلَاةُ الرَّجُلِ فِي جَمَاعَةٍ تَزِيدُ عَلَى صَلَاتِهِ فِي بَيْتِهِ وَصَلَاتِهِ فِي سُوقِهِ بِضْعًا وَعِشْرِينَ دَرَجَةً، وَذَلِكَ أَنَّ أَحَدَهُمْ إِذَا تَوَضَّأَ فَأَحْسَنَ الْوُضُوءَ، ثُمَّ أَتَى الْمَسْجِدَ لَا يَنْهَزُهُ إِلَّا الصَّلَاةُ، لَا يُرِيدُ إِلَّا الصَّلَاةَ، فَلَمْ يَخْطُ خَطْوَةً إِلَّا رُفِعَ لَهُ بِهَا دَرَجَةٌ، وَحُطَّ عَنْهُ بِهَا خَطِيئَةٌ، حَتَّى يَدْخُلَ الْمَسْجِدَ، فَإِذَا دَخَلَ الْمَسْجِدَ كَانَ فِي الصَّلَاةِ مَا كَانَتِ الصَّلَاةُ هِيَ تَحْبِسُهُ، وَالْمَلَائِكَةُ يُصَلُّونَ عَلَى أَحَدِكُمْ مَا دَامَ فِي مَجْلِسِهِ الَّذِي صَلَّى فِيهِ، يَقُولُونَ: اللهُمَّ ارْحَمْهُ، اللهُمَّ اغْفِرْ لَهُ، اللهُمَّ تُبْ عَلَيْهِ، مَا لَمْ يُؤْذِ فِيهِ، مَا لَمْ يُحْدِثْ فِيهِ».
[صحيح] - [متفق عليه] - [صحيح مسلم: 649]
المزيــد ...
ਅਬੂ ਹੁਰੈਰਾ (ਰਜ਼ੀਅੱਲਾਹੁ ਅਨਹੁ) ਤੋਂ ਰਿਵਾਇਤ ਹੈ ਕਿ ਰਸੂਲੁੱਲਾਹ (ਸੱਲੱਲਾਹੁ ਅਲੈਹਿ ਵ ਸੱਲਮ) ਨੇ ਫਰਮਾਇਆ:
ਇੱਕ ਆਦਮੀ ਦੀ ਨਮਾਜ਼ ਜਮਾਤ ਵਿੱਚ ਅਦਾਅ ਕਰਨਾ, ਆਪਣੇ ਘਰ ਜਾਂ ਬਾਜ਼ਾਰ ਵਿੱਚ ਅਕੇਲੇ ਪੜ੍ਹੀ ਨਮਾਜ਼ ਤੋਂ ਈੱਕੀ ਤੋਂ ਵੱਧ ਦਰਜਿਆਂ ਤੱਕ ਜ਼ਿਆਦਾ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਇਹ ਇਸ ਲਈ ਹੈ ਕਿ ਜਦ ਕੋਈ ਵਿਅਕਤੀ ਚੰਗੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਵੁਜ਼ੂ ਕਰਕੇ ਮਸਜਿਦ ਵੱਲ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਸਿਰਫ ਨਮਾਜ਼ ਦੀ ਨੀਅਤ ਨਾਲ, ਤਾਂ ਉਹ ਹਰ ਕਦਮ 'ਤੇ ਇੱਕ ਦਰਜਾ ਚੜ੍ਹਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਇੱਕ ਗੁਨਾਹ ਮਾਫ਼ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਜਦ ਤੱਕ ਉਹ ਮਸਜਿਦ ਵਿੱਚ ਦਾਖ਼ਲ ਨਹੀਂ ਹੋ ਜਾਂਦਾ। ਅਤੇ ਜਦ ਉਹ ਮਸਜਿਦ ਵਿੱਚ ਦਾਖ਼ਲ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਜਦ ਤੱਕ ਉਹ ਨਮਾਜ਼ ਦੀ ਉਡੀਕ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਉਹ ਨਮਾਜ਼ ਦੀ ਹਾਲਤ ਵਿੱਚ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਅਤੇ ਫਿਰ ਫਰਿਸ਼ਤੇ ਉਸ ਉੱਤੇ ਰਹਿਮ ਦੀ ਦੁਆ ਕਰਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ – "ਏ ਅੱਲ੍ਹਾ! ਇਸ ਉੱਤੇ ਰਹਿਮ ਕਰ। ਏ ਅੱਲ੍ਹਾ! ਇਸ ਨੂੰ ਬਖ਼ਸ਼ ਦੇ। ਏ ਅੱਲ੍ਹਾ! ਇਸ ਦੀ ਤੌਬਾ ਕਬੂਲ ਕਰ" – ਜਦ ਤੱਕ ਉਹ ਮਸਜਿਦ ਵਿੱਚ ਨੁਕਸਾਨ ਨਾਹ ਪਹੁੰਚਾਏ ਜਾਂ ਕੋਈ ਹਦਸਾ (ਵੁਜ਼ੂ ਤੋੜਨ ਵਾਲੀ ਚੀਜ਼) ਨਾਹ ਹੋਵੇ।
[صحيح] - [متفق عليه] - [صحيح مسلم - 649]
ਨਬੀ ਸੱਲੱਲਾਹੂ ਅਲੈਹਿ ਵਸੱਲਮ ਦੱਸਦੇ ਹਨ ਕਿ ਜੇਕਰ ਕੋਈ ਮੁਸਲਮਾਨ ਜਮਾਤ ਵਿਚ ਨਮਾਜ਼ ਪੜ੍ਹਦਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਉਸ ਦੀ ਨਮਾਜ਼ ਉਸਦੀ ਘਰ ਜਾਂ ਬਾਜ਼ਾਰ ਵਿਚ ਪੜ੍ਹੀ ਨਮਾਜ਼ ਨਾਲੋਂ ਪੱਚੀਸ ਗੁਣਾ ਵਧੀਆ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਫਿਰ ਉਹ ਇਸ ਦਾ ਕਾਰਨ ਦੱਸਦਾ ਹੈ: ਜਦੋਂ ਕੋਈ ਬੰਦਾ ਵੁਡੂ ਕਰਦਾ ਹੈ ਤੇ ਉਸਨੂੰ ਪੂਰਾ ਅਤੇ ਚੰਗੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਫਿਰ ਮਸਜਿਦ ਵੱਲ ਚਲਦਾ ਹੈ ਸਿਰਫ਼ ਨਮਾਜ਼ ਪੜ੍ਹਨ ਦੀ ਨਿਯਤ ਨਾਲ, ਤਾਂ ਉਹ ਹਰ ਕਦਮ ਜੋ ਵੁਡੂ ਅਤੇ ਨਮਾਜ਼ ਵਾਸਤੇ ਚੁੱਕਦਾ ਹੈ, ਉਸਦੇ ਲਈ ਇੱਕ ਦਰਜਾ ਵਧਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਤੇ ਉਸਦੀ ਇੱਕ ਗਲਤੀ ਮਾਫ਼ ਕਰ ਦਿੱਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਜਦੋਂ ਉਹ ਮਸਜਿਦ ਵਿੱਚ ਦਾਖਲ ਹੋ ਕੇ ਨਮਾਜ਼ ਦੀ ਉਡੀਕ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਉਹ ਨਮਾਜ਼ ਦਾ ਸਵਾਬ ਅਤੇ ਇਨਾਮ ਉਸ ਸਮੇਂ ਦਾ ਵੀ ਪਾਉਂਦਾ ਹੈ ਜੋ ਉਹ ਨਮਾਜ਼ ਦੀ ਉਡੀਕ ਵਿੱਚ ਬਿਤਾਉਂਦਾ ਹੈ। ਅਤੇ ਫਰਿਸ਼ਤੇ ਉਸਦੇ ਲਈ ਦੁਆ ਕਰਦੇ ਹਨ ਜਦ ਤੱਕ ਉਹ ਉਸ ਮਕਾਨ ਵਿੱਚ ਬੈਠਾ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ ਜਿੱਥੇ ਉਹ ਨਮਾਜ਼ ਪੜ੍ਹਦਾ ਹੈ, ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ: "ਹੇ ਅੱਲਾਹ! ਉਸ ਨੂੰ ਮਾਫ਼ ਕਰ, ਹੇ ਅੱਲਾਹ! ਉਸ 'ਤੇ ਰਹਿਮ ਕਰ, ਹੇ ਅੱਲਾਹ! ਉਸ ਦੀ ਤੌਬਾ ਕਬੂਲ ਕਰ" ਜਦ ਤੱਕ ਉਹ ਆਪਣਾ ਵੁਦੂ ਨਾ ਤੋੜੇ, ਜਾਂ ਉਹ ਕੁਝ ਐਸਾ ਨਾ ਕਰੇ ਜੋ ਲੋਕਾਂ ਜਾਂ ਫਰਿਸ਼ਤਿਆਂ ਨੂੰ ਪਰੇਸ਼ਾਨ ਕਰੇ।