بروز رسانی: نماز انسان به جماعت بر نمازی که در بازار و خانه اش می خواند، بيست و چند درجه برتری دارد.

عن أبي هريرة رضي الله عنه قال: قال رسول الله صلى الله عليه وسلم : «صلاةُ الرجلِ في جماعةٍ تَزِيدُ على صلاتهِ في سُوقِهِ وبَيْتِهِ بِضْعًا وَعِشْرِينَ دَرَجَةً، وذلك أنَّ أحدَهُم إذا توضأَ فأَحْسَنَ الوُضُوءَ، ثُمَّ أتى المسجدَ لا يُرِيدُ إلا الصلاةَ، لا يَنْهَزُهُ إلا الصلاةُ لم يخطُ خطوةً إلا رُفِعَ له بها درجةٌ، وحُطَّ عنه بها خطيئةٌ حتى يدخلَ المسجدَ، فإذا دخل المسجد كان في الصلاةِ ما كانت الصلاةُ هي تَحْبِسُهُ، والملائكةُ يُصلونَ على أحدِكُم ما دَامَ في مَجْلِسِهِ الذي صَلَّى فيه، يقولون: اللهُمَّ ارْحَمْهُ، اللهُمَّ اغْفِرْ له، اللهُمَّ تُبْ عليه، ما لم يُؤْذِ فِيهِ، ما لم يُحْدِثْ فِيهِ».
[صحيح] - [متفق عليه]

ز ابوهریره رضی الله عنه روایت است که رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمودند: «صَلاَةُ الرَّجُلِ في جماعةٍ تَزِيدُ عَلَى صَلاَتِهِ في سُوقِهِ وَبَيْتِهِ بضْعاً وعِشْرينَ دَرَجَةً، وذلِكَ أَنَّ أَحَدَهُمْ إِذا تَوَضَّأَ فَأَحْسَنَ الْوُضُوءَ، ثُمَّ أَتَى الْمَسْجِدَ لا يُرِيدُ إِلاَّ الصَّلاَةََ، لا يَنْهَزُهُ إِلاَّ الصَّلاَةُ، لَمْ يَخطُ خُطوَةً إِلاَّ رُفِعَ لَهُ بِها دَرجةٌ، وَحُطَّ عَنْهُ بِهَا خَطيئَةٌ حتَّى يَدْخلَ الْمَسْجِدَ، فَإِذَا دخل الْمَسْجِدَ كانَ في الصَّلاَةِ مَا كَانَتِ الصَّلاةُ هِيَ تحبِسُهُ، وَالْمَلائِكَةُ يُصَلُّونَ عَلَى أَحَدِكُمْ ما دَامَ في مَجْلِسِهِ الَّذي صَلَّى فِيه، يقُولُون: اللَّهُمَّ ارْحَمْهُ، اللَّهُمَّ اغْفِرْ لَه، اللَّهُمَّ تُبْ عَلَيْه، مالَمْ يُؤْذِ فِيه، مَا لَمْ يُحْدِثْ فِيهِ»: «نماز انسان به جماعت بر نمازی که در بازار و خانه اش می خواند، بيست و چند درجه برتری دارد؛ زيرا هرگاه يکی از شما وضوی درست و کاملی بگيرد و به مسجد برود و قصدی جز نماز نداشته و انگيزه ای جز نماز بلندش نکرده باشد، تا زمانی که وارد مسجد گردد، با هر قدمی که برمی دارد، يک درجه بر درجاتش افزود می شود و يکی از گناهاش کم می گردد. و هنگامی که وارد مسجد شود، مادامی که در انتظار نماز نشسته، گويا در حالِ نماز است. و ملائکه برای کسی که در محل نمازش نشسته، مادامی که بی وضو يا باعث آزار کسی نشده، دعا می کنند و می گويند: يا الله، بر او رحم فرما و او را بيامرز؛ يا الله، توبه ی او را بپذير».
[صحیح است] - [متفق علیه]

شرح

چون کسی در مسجد به همراه جماعت نماز بخواند، این نماز وی از نمازی که آن را در خانه یا در بازار بخواند، بیست و چند برابر برتر است؛ چون نماز خواندن به همراه جماعت، درواقع عمل نمودن به امر الهی مبنی بر وجوب نماز جماعت می باشد. سپس سبب این برتری را ذکر می کند: وقتی مردی در خانه اش وضوی کاملی می گیرد و به سوی مسجد خارج می شود و تنها عامل خارج شدن وی از خانه، رفتن به مسجد می باشد، در این صورت هیچ قدمی بر نمی دارد مگر اینکه الله متعال درجه ای به درجات او می افزاید و گناهی از گناهان او را محو و پاک می گرداند؛ فرقی نمی کند فاصله ی او تا مسجد نزدیک باشد یا دور؛ و این فضلی بزرگ است؛ تا اینکه وارد مسجد می شود؛ وقتی وارد مسجد شد و به اندازه ای که برای او مقدر بود، نماز خواند و سپس در انتظار نماز فرض نشست، مادامی که در انتظار نماز است، گویا در نماز است؛ و این نیز نعمت بزرگی می باشد. و اگر بعد از خواندن نماز تحیة المسجد مدت زمان زیادی بنشیند و برای نماز فرض منتظر باشد، برای او اجر و پاداش نماز نوشته می شود. و مادامی که در محل نمازش نشسته، ملائکه برای او دعا می کنند که: یا الله بر او رحم بفرما، یا الله او را بیامرز و ببخش، یا الله توبه اش را بپذیر. این نیز فضل بزرگی برای کسی است که با این نیت و با این افعال در مسجد حاضر می شود.