ჰადისი: მან აკრძალა აღთქმა და თქვა: «რომ მას არ მოაქვს სიკეთე, არამედ მხოლოდ ძუნწისგან გამოაქვს
عَنِ ابْنِ عُمَرَ رضي الله عنهما:
عَنِ النَّبِيِّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ أَنَّهُ نَهَى عَنِ النَّذْرِ، وَقَالَ: «إِنَّهُ لَا يَأْتِي بِخَيْرٍ، وَإِنَّمَا يُسْتَخْرَجُ بِهِ مِنَ الْبَخِيلِ».
[صحيح] - [متفق عليه] - [صحيح مسلم: 1639]
المزيــد ...
გადმოცემულია იბნ უმარისგან (ალლაჰი იყოს მათით კმაყოფილი):
ალლაჰის მოციქულისგან (ალლაჰის ლოცვა და შვიდობა მას) გადმოცემულია, რომ მან აკრძალა აღთქმა და თქვა: «რომ მას არ მოაქვს სიკეთე, არამედ მხოლოდ ძუნწისგან გამოაქვს».
[სანდო (საჰიჰ)] - [შეთანხმებული] - [საჰიჰ მუსლიმ - 1639]
ალლაჰის მოციქულმა (ალლაჰის ლოცვა და შვიდობა მას) აკრძალა აღთქმა, რაც გულისხმობს იმას, რომ ადამიანი თავის თავს აკისრებს ვალდებულებას, რომელსაც შარიათი არ ავალდებულებს. მან აღნიშნა, რომ აღთქმა არ აჩქარებს და არ აყოვნებს რაიმეს, არამედ მხოლოდ ძუნწისგან იღებს იმას, რასაც ის ვალდებულია გააკეთოს. ასევე, აღთქმა არ მოიტანს იმას, რაც წინასწარ არ არის განსაზღვრული მისთვის.
ჰადისის სარგებლობიდან
- აღთქმა შარიათით ნებადართული არ არის, თუმცა, თუ ვინმე დადებს აღთქმას, მას ევალება მისი შესრულება, თუ ის არ შეიცავს ცოდვას.
- აღთქმის აკრძალვის მიზეზი ის არის, რომ ( აღთქმას არ მოაქვს სიკეთე) ის ვერ ცვლის ალლაჰის განგებას და არ უნდა წარმოიშვას შთაბეჭდილება, რომ აღთქმის გამო მოხდა სასურველის მიღწევა. უზენაესი ალლაჰი არ საჭიროებს მას.
- ალ-ყურტუბიმ თქვა: "ეს აკრძალვა ეხება ისეთ შემთხვევებს, როდესაც ადამიანი ამბობს „თუ ალლაჰი ჩემს ავადმყოფს განკურნავს, მე გავიღებ ამდენიმე მოწყალებას". ამის საწინააღმდეგო მიზეზი ისაა, რომ როდესაც ალლაჰთან დაახლოების ქმედებას უკავშირებს კონკრეტული მიზნის მიღწევას, აშკარავდება, რომ მას უზენაესი ალლაჰისთვის დაახლოების განზრახვა არ ჰქონდა, არამედ განიხილავდა ამ ქმედებას როგორც გაცვლას, ამას ნათელს ჰფენს ის ფაქტი, რომ თუ მისი ავადმყოფი არ განიკურნება, ის არ გაიღებს იმ მოწყალებას, რაც განკურნებას დაუკავშირა. ეს კი ძუნწის მდგომარეობაა, რომელიც არაფერს გასცემს თავისი ქონებიდან, თუ არ მიიღებს სანაცვლოდ, რომელიც უმეტეს შემთხვევაში აღემატება იმას, რაც გასცა".