หะดีษ: แท้จริงแล้วท่านห้ามการนะซัร คือ การที่บุคคลผู้บรรลุศาสนภาวะมีสติสัมปชัญญะ สมัครใจ ได้บังคับตัวเองต่อสิ่งหนึ่งสิ่งใดซึ่งมิใช่เป็นสิ่งจำเป็นของบทบัญญัติ โดยการกล่าวด้วยวาจาที่บ่งชี้ถึงเรื่องนั้น โดยท่านกล่าวว่า “มันไม่ได้นำมาซึ่งความดี แต่มันจะถูกดึงออกมาจากคนตระหนี่”

عَنِ ابْنِ عُمَرَ رضي الله عنهما:
عَنِ النَّبِيِّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ أَنَّهُ نَهَى عَنِ النَّذْرِ، وَقَالَ: «إِنَّهُ لَا يَأْتِي بِخَيْرٍ، وَإِنَّمَا يُسْتَخْرَجُ بِهِ مِنَ الْبَخِيلِ».
[صحيح] - [متفق عليه] - [صحيح مسلم: 1639]

จากท่านอิบนุอุมัร เราะฎิยัลลอฮุอันฮุมา รายงานว่า:
จากท่านนบี ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะสัลลัมแท้จริงแล้วท่านห้ามการนะซัร คือ การที่บุคคลผู้บรรลุศาสนภาวะมีสติสัมปชัญญะ สมัครใจ ได้บังคับตัวเองต่อสิ่งหนึ่งสิ่งใดซึ่งมิใช่เป็นสิ่งจำเป็นของบทบัญญัติ โดยการกล่าวด้วยวาจาที่บ่งชี้ถึงเรื่องนั้น โดยท่านกล่าวว่า “มันไม่ได้นำมาซึ่งความดี แต่มันจะถูกดึงออกมาจากคนตระหนี่”
[เศาะฮีห์] - [รายงานโดย อัลบุคอรีย์ และมุสลิม] - [เศาะฮีห์มุสลิม - 1639]

คำอธิบาย​

ท่านนบี ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะสัลลัม ห้ามไม่ให้มีการนะซัร ซึ่งหมายถึงบุคคลที่ต้องผูกมัดตนเองให้ทำบางสิ่งที่ชะรีอะฮ์ไม่ได้บังคับเขาให้ทำ และท่านยังได้กล่าวอีกว่า: คำนะซัรจะไม่ก้าวหน้าหรือเลื่อนออกไป สิ่งใดๆ ก็ตาม แต่ถูกดึงมาจากคนตระหนี่ซึ่งทำแต่สิ่งที่จำเป็นสำหรับเขาเท่านั้น และคำนะซัรจะไม่นำมาซึ่งสิ่งที่เขายังไม่ได้ทำไว้