بروز رسانی: إِذَا سَمِعْتُمُ الْمُؤَذِّنَ فَقُولُوا مِثْلَ مَا يَقُولُ، ثُمَّ صَلُّوا عَلَيَّ

عَنْ ‌عَبْدِ اللهِ بْنِ عَمْرِو بْنِ الْعَاصِ رضي الله عنها أَنَّهُ سَمِعَ النَّبِيَّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ يَقُولُ:
«إِذَا سَمِعْتُمُ الْمُؤَذِّنَ فَقُولُوا مِثْلَ مَا يَقُولُ، ثُمَّ صَلُّوا عَلَيَّ، فَإِنَّهُ مَنْ صَلَّى عَلَيَّ صَلَاةً صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ بِهَا عَشْرًا، ثُمَّ سَلُوا اللهَ لِيَ الْوَسِيلَةَ، فَإِنَّهَا مَنْزِلَةٌ فِي الْجَنَّةِ، لَا تَنْبَغِي إِلَّا لِعَبْدٍ مِنْ عِبَادِ اللهِ، وَأَرْجُو أَنْ أَكُونَ أَنَا هُوَ، فَمَنْ سَأَلَ لِيَ الْوَسِيلَةَ حَلَّتْ لَهُ الشَّفَاعَةُ».
[صحيح] - [رواه مسلم] - [صحيح مسلم: 384]

از عبدالله بن عَمرو بن العاص ـ رضی الله عنهما ـ روایت است که از پیامبر ـ صلی الله علیه وسلم ـ شنیده که می‌فرمود:
«إِذَا سَمِعْتُمُ الْمُؤَذِّنَ فَقُولُوا مِثْلَ مَا يَقُولُ، ثُمَّ صَلُّوا عَلَيَّ، فَإِنَّهُ مَنْ صَلَّى عَلَيَّ صَلَاةً صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ بِهَا عَشْرًا، ثُمَّ سَلُوا اللهَ لِيَ الْوَسِيلَةَ، فَإِنَّهَا مَنْزِلَةٌ فِي الْجَنَّةِ، لَا تَنْبَغِي إِلَّا لِعَبْدٍ مِنْ عِبَادِ اللهِ، وَأَرْجُو أَنْ أَكُونَ أَنَا هُوَ، فَمَنْ سَأَلَ لِيَ الْوَسِيلَةَ حَلَّتْ لَهُ الشَّفَاعَةُ»: «هرگاه صدای مؤذن را شنیدید مانند آنچه می‌گوید بگویید، سپس بر من درود بفرستید، زیرا هر که بر من یک درود بفرستد، الله بر او ده درود خواهد فرستاد، سپس از الله برای من «وسیله» را بخواهید؛ زیرا آن منزلتی است در بهشت که تنها شایستهٔ یکی از بندگان الله است و امیدوارم من همو باشم؛ پس هر که برای من وسیله بخواهد، شفاعت بهرهٔ او می‌شود».
[صحیح است] - [به روایت مسلم] - [صحيح مسلم - 384]

شرح

پیامبر ـ صلی الله علیه وسلم ـ ارشاد فرموده‌اند که هرکس صدای مؤذن برای نماز را شنید، آن را پس از مؤذن تکرار کند و مانند آنچه او می‌گوید بگوید، جز در دو «حی علی» که پس از آن دو می‌گوید: لا حَول ولا قوة إلا بالله؛ سپس با پایان یافتن اذان، بر پیامبر ـ صلی الله علیه وسلم ـ درود می‌فرستد، زیرا کسی که بر ایشان یک صلوات بفرستد، الله به سبب آن ده درود بر او می‌فرستد و معنای صلوات الله بر بنده‌اش، ثنا و ستایش بنده نزد ملائکه است.
سپس امر نمودند که از الله برای ایشان «وسیله» درخواست شود که منزلتی در بهشت است، بالاترین منزلت بهشت؛ و شایسته و میسر نیست جز برای یک بنده از میان همهٔ بندگان الله تعالی؛ و ایشان امیدوار است که آن بنده باشد. و پیامبر ـ صلی الله علیه وسلم ـ این را از روی تواضع بیان کردند، زیرا اگر آن منزلت والا تنها شایستهٔ یک نفر باشد، آن یک نفر کسی نیست جز ایشان؛ زیرا ایشان بهترین آفریدگان هستند.
سپس ایشان تبیین نمودند که هرکس برای پیامبر ـ صلی الله علیه وسلم ـ وسیله را بخواهد، شفاعتش برای او حاصل می‌شود.