Hadis: İnsanlar arasında yerleşmiş küfür niteliği taşıyan iki huy vardır ki bunlar; bir kimsenin nesebine dil uzatmak ve ölen kimsenin ardından yüksek sesle ağlamaktır

عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ رضي الله عنه قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ:

«اثْنَتَانِ فِي النَّاسِ هُمَا بِهِمْ كُفْرٌ: الطَّعْنُ فِي النَّسَبِ، وَالنِّيَاحَةُ عَلَى الْمَيِّتِ».
[صحيح] - [رواه مسلم] - [صحيح مسلم: 67]

Bu tercümenin daha fazla incelenmesi ve araştırılması gerekiyor.

Ebû Hureyre -radıyallahu anh-'dan rivayet edildiğine göre o şöyle demiştir: Rasûlullah -sallallahu aleyhi ve sellem- şöyle buyurmuştur:
«İnsanlar arasında yerleşmiş küfür niteliği taşıyan iki huy vardır ki bunlar; bir kimsenin nesebine dil uzatmak ve ölen kimsenin ardından yüksek sesle ağlamaktır.»
[Sahih Hadis] - [Müslim rivayet etmiştir] - [صحيح مسلم - 67]

Şerh

Peygamber -sallallahu aleyhi ve sellem- kâfirlerin davranışları ve İslam öncesi ahlak olmak üzere, insanların iki özelliğini şöyle haber vermektedir:
Birincisi: İnsanların soyları hakkında konuşarak onları ayıplamak, onları küçük görmek, onlara karşı kibirli davranmak.
İkincisi: Kadere öfkelenerek musibet anında sesini yükseltmek veya aşırı üzüntüden elbiseyi yırtıp koparmak.

Hadisten Çıkarılan Hükümler

1. İnsanlara karşı tevazu göstermek ve kibirli olmamak teşvik edilmiştir.
2. Musibete sabretmek, öfkelenmemek gerekir.
3. Bu fiiller küçük küfürdür. Küfür özelliklerinden herhangi birini üzerinde taşıyan kimse, büyük küfür işlemediği sürece irtidatla sonuçlanan kâfir olmaz.
4. İslam, insanların soyları hakkında konuşarak onları ayıplama ve diğer sebeplerle birlikte, Müslümanlar arasında ayrılığa yol açacak her şeyi yasaklamıştır.