Ҳадис: Раҳо кун он чиро, ки туро ба шубҳа меандозад ва бигир он чиро, ки туро ба шубҳа намеандозад [зеро дар ростӣ оромиши хотир аст ва дар дурӯғ шакку шубҳа аст]

عَنْ أَبِي مُـحَمَّدٍ الحَسَنِ بْنِ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ - سِبْطِ رَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ وَرَيْحَانَتِهِ-، قَالَ: حَفِظْتُ مِنْ رَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ:
«دَعْ مَا يَرِيبُك إلَى مَا لَا يَرِيبُكَ».
[صحيح] - [رواه الترمذي والنسائي] - [الأربعون النووية: 11]

Аз Абумуҳаммад, Ҳасан ибни Алӣ ибни Абутолиб, набераи Паёмбар (Саллалоҳу алайҳи ва саллам) ва наваи дӯстдоштаи ӯ ривоят аст, ки гуфт: Аз Расули Аллоҳ (Саллалоҳу алайҳи ва саллам) дар ёд дорам, ки фармуд:
"Раҳо кун он чиро, ки туро ба шубҳа меандозад ва бигир он чиро, ки туро ба шубҳа намеандозад [зеро дар ростӣ оромиши хотир аст ва дар дурӯғ шакку шубҳа аст]".
[صحيح] - [رواه الترمذي والنسائي] - [الأربعون النووية - 11]

Шарҳ

Паёмбари Худо (Саллаллоҳу алайҳи ва саллам) амр фармуданд, ки инсон бояд чизеро, ки дар ҳалол ё ҳаром буданаш шакку шубҳа дорад, аз гуфтор ё кирдор, тарк кунад ва ба он чи ки шак надорад ва аз ҳалол буданаш мутмаин аст, рӯй оварад.

Аз фоидаҳои ҳадис

1. Барои як мусалмон лозим аст, ки корҳо ва амалашро бар асоси яқин бино кунад, на бар шубҳа. Ва бояд дар дини худ бо фаҳми равшан ва дониш амал намояд.
2. Наҳй аз воқеъ шудан дар чизҳои шубҳанок.
3. Агар оромии дил ва роҳатии хотир мехоҳӣ, пас чизҳои машкукро тарк кун ва онро канор гузор.
4. Аз раҳмату меҳрубонии Аллоҳ Таъоло нисбат ба бандагонаш аст, ки онҳоро ба чизҳое амр намудааст, ки боиси оромии нафс ва хотир мешавад ва онҳоро аз он чи боиси ташвиш ва саргардонӣ мешавад, манъ намудааст.