حديث: هیچ مسلمانی نیست که خوب وضو بگيرد و دو رکعت نماز با حضور قلب و توجه کامل (خشوع و خضوع) بجا آورد، مگر اینکه بهشت بر او واجب می گردد

عَنْ عُقْبَةَ بْنِ عَامِرٍ رضي الله عنه قَالَ: كَانَتْ عَلَيْنَا رِعَايَةُ الْإِبِلِ فَجَاءَتْ نَوْبَتِي فَرَوَّحْتُهَا بِعَشِيٍّ فَأَدْرَكْتُ رَسُولَ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَائِمًا يُحَدِّثُ النَّاسَ فَأَدْرَكْتُ مِنْ قَوْلِهِ:
«مَا مِنْ مُسْلِمٍ يَتَوَضَّأُ فَيُحْسِنُ وُضُوءَهُ، ثُمَّ يَقُومُ فَيُصَلِّي رَكْعَتَيْنِ، مُقْبِلٌ عَلَيْهِمَا بِقَلْبِهِ وَوَجْهِهِ، إِلَّا وَجَبَتْ لَهُ الْجَنَّةُ» قَالَ فَقُلْتُ: مَا أَجْوَدَ هَذِهِ، فَإِذَا قَائِلٌ بَيْنَ يَدَيَّ يَقُولُ: الَّتِي قَبْلَهَا أَجْوَدُ، فَنَظَرْتُ فَإِذَا عُمَرُ قَالَ: إِنِّي قَدْ رَأَيْتُكَ جِئْتَ آنِفًا، قَالَ: «مَا مِنْكُمْ مِنْ أَحَدٍ يَتَوَضَّأُ فَيُبْلِغُ - أَوْ فَيُسْبِغُ - الْوَضُوءَ ثُمَّ يَقُولُ: أَشْهَدُ أَنْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللهُ وَأَنَّ مُحَمَّدًا عَبْدُ اللهِ وَرَسُولُهُ إِلَّا فُتِحَتْ لَهُ أَبْوَابُ الْجَنَّةِ الثَّمَانِيَةُ يَدْخُلُ مِنْ أَيِّهَا شَاءَ».
[صحيح] - [رواه مسلم] - [صحيح مسلم: 234]

از عقبة بن عامر رضی الله عنه روایت است که می گوید: ما شتران مان را نوبتی برای چراندن می برديم، روزی که نوبت من بود بعد از چراندن شتران، و در آخر روز آنها را به خوابگاه شان بردم، و نزد رسول الله صلی الله علیه وسلم رفتم که ايشان را ايستاده درحال سخن با مردم یافتم و به اين قسمت از سخنانش رسيدم که فرمودند:
«هیچ مسلمانی نیست که خوب وضو بگيرد و دو رکعت نماز با حضور قلب و توجه کامل (خشوع و خضوع) بجا آورد، مگر اینکه بهشت بر او واجب می گردد» عقبه رضی الله عنه می فرماید: گفتم: چه سخن خوبی است، ناگهان شخصی که روبرويم بود، گفت: سخن قبلی بهتر از اين بود؛ چون دقت کردم، ديدم عمر بن خطاب رضی الله عنه است. وی ادامه داد و فرمود: من ديدم که هم اکنون آمدی؛ رسول الله صلی الله علیه وسلم (قبل از این) فرمودند: «هیچ یک از شما نیست که به طور کامل وضو بگيرد و سپس بگوید: "اشهد أن لا إله إلا الله وأشهد أنَّ محمداً عبدالله و رسوله" مگر اینکه دروازه های هشتگانه ی بهشت برای او باز می شوند تا از هر کدام بخواهد وارد شود».
[صحیح] - [مسلم روایت کرده] - [صحیح مسلم - 234]

توضیح

پیامبر صلی الله علیه وسلم در حالی که با مردم صحبت می نمودند، دو فضیلت بزرگ را بیان فرمودند:
اول: هر كه بشکل احسن، و کامل وضو بگيرد و آن را بطریقۀ مسنون تکمیل نماید، و حق آب هر عضو را بدهد، سپس گويد: أشهد أن لا إله إلا الله، وأن محمدًا عبد الله ورسوله؛ -گواهی می دهم كه معبود بر حق جز الله نيست، و این که محمد بندۀ الله و رسول اوست- مگر این که درهای هشت گانه بهشت ​​به روی او باز شده، و از هر کدام آن که بخواهد وارد می شود.
دوم: هر کس این گونه وضوء کامل بگیرد، بعد از این وضو برخیزد و دو رکعت نماز بجا آورد» با قلب خود و با اخلاص و عاجزی آن را ادا نماید، رو و تمام اعضای بدنش را به عاجزی کامل تسلیم الله نماید، مگر اینکه بهشت ​​بر او واجب می شود.

از فوائد حدیث

1. فضل ولطف بزرگ الله متعال با دادن اجر بزرگ در برابر کار اندک.
2. مشروعیت وضو گرفتن کامل و تمام کردن آن، و بعد از آن بجا آوردن دو رکعت نماز با خشوع، و ثواب بزرگی که از آن حاصل می شود.
3. وضو گرفتن کامل، و بعد از آن خواندن این ذکر، از اسباب ورود بهشت ​​می باشد.
4. همچنان مستحب بودن گفتن این ذکر برای کسی که غسل می کند.
5. حرص صحابه برای انجام کارهای خیر از قبیل فراگیری و نشر علم، و همکاری در انجام آن و در امور معیشتی آنان.
6. در ذکر بعد از وضو، صفا بودن دل و پاکی آن از شرک است، قسمیکه در وضو پاکی و خالی بودن آن از پلیدی می باشد.