حديث: إِنَّ اللَّعَّانِين لا يَكُونُونَ شُفَعَاءَ، وَلا شُهَداءَ يَوْمَ القِيَامةِ». «کسانی که کارشان لعن و نفرین است، در روز قیامت نه از شفاعت کنندگان هستند و نه از گواهان

عَنْ أَبِي الدَّرْدَاءِ رضي الله عنه: سَمِعْتُ رَسُولَ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ يَقُولُ:
«إِنَّ اللَّعَّانِينَ لَا يَكُونُونَ شُهَدَاءَ وَلَا شُفَعَاءَ يَوْمَ الْقِيَامَةِ».
[صحيح] - [رواه مسلم] - [صحيح مسلم: 2598]

این ترجمه نیاز به بررسی و تدقیق بیشتر دارد.

از ابودرداء رضی الله عنه روایت است که گفت: از رسول الله صلی الله علیه وسلم شنیدم که می فرمودند:
«إِنَّ اللَّعَّانِين لا يَكُونُونَ شُفَعَاءَ، وَلا شُهَداءَ يَوْمَ القِيَامةِ». «کسانی که کارشان لعن و نفرین است، در روز قیامت نه از شفاعت کنندگان هستند و نه از گواهان».
[صحیح] - [مسلم روایت کرده] - [صحیح مسلم - 2598]

توضیح

پیامبر صلی الله علیه وسلم خبر می دهد، کسی که زیاد لعن می گوید در حق کسی که سزاوار لعن نیست، مستحق دو عقوبت می شود: نخست: در روز قیامت از رساندن رسالت پیامبران برای امت ها گواه نخواهد بود، و شهادتش در دنیا پذیرفته نمی شود؛ او به دلیل فاسق بودن اش، و شهادت نصیبش نخواهد شد، که همانا کشته شدن در راه الله است. دوم: هرگاه روز قیامت مؤمنان برای برادران خود که مستحق دوزخ اند شفاعت کنند، آنان از شفاعت کردن محروم می شوند.

از فوائد حدیث

1. تحریم لعن گفتن، و این که کثرت لعن گفتن از گناهان کبیره است.
2. مجازات در حدیث فقط برای کسی است که بسیار لعن می گوید، نه برای یک بار لعن گفتن یا مانند آن، بلکه از حدیث لعن مباح نیز خارج می شود، لعنی که در شرع وارد است در لعن کسانی که دارای اوصاف مذموم و بدون تعیین، مانند این که بگویی: «لعن الله اليهود والنصارى» الله یهود و نصاری را لعنت کرده، «لعن الله المُصَوِّرين» الله تصویر برداران را لعنت کرده، «لعن الله من عمل عمل قوم لوط»، «لعن الله من ذبح لغير الله»، «لعن الله المتشبِّهين من الرجال بالنساء والمتشبهات من النساء بالرجال»، الله قوم لوط را لعنت کرده، الله لعنت کرده کسی را که برای غیر الله ذبح می کند، الله مردانی را که خود را شبیه زنان می کنند و زنانی که خود را شبیه مردان می کنند لعنت کرده، و مانند آن.
3. اثبات شفاعت مومنان در روز قیامت.