عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ رَضِيَ اللهُ عنه سَمِعْتُ رَسُولَ اللهِ صلى الله عليه وسلم يَقُولُ:
«قَالَ اللهُ تَعَالَى: قَسَمْتُ الصَّلَاةَ بَيْنِي وَبَيْنَ عَبْدِي نِصْفَيْنِ، وَلِعَبْدِي مَا سَأَلَ، فَإِذَا قَالَ الْعَبْدُ: {الْحَمْدُ لِلهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ}، قَالَ اللهُ تَعَالَى: حَمِدَنِي عَبْدِي، وَإِذَا قَالَ: {الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ}، قَالَ اللهُ تَعَالَى: أَثْنَى عَلَيَّ عَبْدِي، وَإِذَا قَالَ: {مَالِكِ يَوْمِ الدِّينِ}، قَالَ: مَجَّدَنِي عَبْدِي، -وَقَالَ مَرَّةً: فَوَّضَ إِلَيَّ عَبْدِي-، فَإِذَا قَالَ: {إِيَّاكَ نَعْبُدُ وَإِيَّاكَ نَسْتَعِينُ}، قَالَ: هَذَا بَيْنِي وَبَيْنَ عَبْدِي وَلِعَبْدِي مَا سَأَلَ، فَإِذَا قَالَ: {اهْدِنَا الصِّرَاطَ الْمُسْتَقِيمَ، صِرَاطَ الَّذِينَ أَنْعَمْتَ عَلَيْهِمْ غَيْرِ الْمَغْضُوبِ عَلَيْهِمْ وَلا الضَّالِّينَ}، قَالَ: هَذَا لِعَبْدِي وَلِعَبْدِي مَا سَأَلَ».
[صحيح] - [رواه مسلم] - [صحيح مسلم: 395]
المزيــد ...
ਅਬੂ ਹਰਾਇਰਾ ਰਜ਼ੀਅੱਲਾਹੁ ਅਨਹੁ ਤੋਂ ਰਿਵਾਇਤ ਹੈ ਕਿ ਮੈਂ ਨਬੀ ਸੱਲੱਲਾਹੁ ਅਲੈਹਿ ਵਸੱਲਮ ਨੂੰ ਕਹਿੰਦੇ ਸੁਣਿਆ:
ਅੱਲਾਹ ਤਆਲਾ ਨੇ ਫਰਮਾਇਆ: "ਮੈਂ ਨਮਾਜ਼ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਬੰਦੇ ਵਿੱਚ ਦੋ ਹਿੱਸਿਆਂ ਵਿੱਚ ਵੰਡ ਦਿੱਤਾ ਹੈ,، ਅਤੇ ਬੰਦੇ ਨੂੰ ਉਹ ਮਿਲਦਾ ਹੈ ਜੋ ਉਹ ਮੰਗਦਾ ਹੈ। ਜਦੋਂ ਬੰਦਾ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ: {ਸਭ ਤਾਰੀਫ਼ਾਂ ਅੱਲਾਹ ਲਈ ਹਨ, ਜਿਹੜਾ ਸਾਰੇ ਸੰਸਾਰ ਦਾ ਰੱਬ ਹੈ}, ਅੱਲਾਹ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ: ਮੇਰੇ ਬੰਦੇ ਨੇ ਮੇਰੀ ਸਾਰੀਫ਼ ਕੀਤੀ। ਜਦੋਂ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ: {ਰਹਿਮ ਵਾਲਾ, ਬੜਾ ਮਿਹਰਬਾਨ}, ਅੱਲਾਹ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ: ਮੇਰੇ ਬੰਦੇ ਨੇ ਮੇਰੀ ਤਾਰੀਫ਼ ਕੀਤੀ। ਜਦੋਂ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ: {ਇਨਸਾਫ਼ ਦੇ ਦਿਨ ਦਾ ਮਾਲਕ}, ਅੱਲਾਹ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ: ਮੇਰੇ ਬੰਦੇ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਵੱਡਾ ਕੀਤਾ — ਅਤੇ ਇੱਕ ਵਾਰ ਕਿਹਾ: ਮੇਰੇ ਬੰਦੇ ਨੇ ਮੇਰੇ ਉੱਤੇ ਭਰੋਸਾ ਕੀਤਾ। ਜਦੋਂ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ: {ਸਿਰਫ਼ ਤੈਨੂੰ ਹੀ ਅਸੀਂ ਪੂਜਦੇ ਹਾਂ ਅਤੇ ਸਿਰਫ਼ ਤੇਰੀ ਹੀ ਮਦਦ ਮੰਗਦੇ ਹਾਂ}, ਅੱਲਾਹ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ: ਇਹ ਮੇਰੇ ਅਤੇ ਮੇਰੇ ਬੰਦੇ ਵਿੱਚ ਹੈ, ਅਤੇ ਬੰਦੇ ਨੂੰ ਉਹ ਮਿਲੇਗਾ ਜੋ ਉਹ ਮੰਗਦਾ ਹੈ। ਜਦੋਂ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ: {ਸਾਨੂੰ ਸਿੱਧਾ ਰਸਤਾ ਦਿਖਾ, ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਰਸਤਾ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਉੱਤੇ ਤੂੰ ਨਿਯਾਮਤ ਕੀਤੀ, ਨਾ ਕਿ ਗੁੱਸੇ ਵਾਲਿਆਂ ਅਤੇ ਭਟਕੇ ਹੋਏਆਂ ਦਾ}, ਅੱਲਾਹ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ: ਇਹ ਮੇਰੇ ਬੰਦੇ ਲਈ ਹੈ, ਅਤੇ ਬੰਦੇ ਨੂੰ ਉਹ ਮਿਲੇਗਾ ਜੋ ਉਹ ਮੰਗਦਾ ਹੈ।"
[صحيح] - [رواه مسلم] - [صحيح مسلم - 395]
ਨਬੀ ਸੱਲੱਲਾਹੁ ਅਲੈਹਿ ਵਸੱਲਮ ਨੇ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਅੱਲਾਹ ਤਆਲਾ ਨੇ ਹਦੀਸ ਕ਼ੁਦਸੀ ਵਿੱਚ ਫਰਮਾਇਆ: ਮੈਂ ਨਮਾਜ਼ ਵਿੱਚ ਸੂਰਹ ਫਾਤਿਹਾ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਬੰਦੇ ਵਿੱਚ ਦੋ ਹਿੱਸਿਆਂ ਵਿੱਚ ਵੰਡ ਦਿੱਤਾ ਹੈ, ਮੇਰਾ ਅੱਧਾ ਹੈ ਅਤੇ ਬੰਦੇ ਦਾ ਅੱਧਾ।
ਉਸਦਾ ਪਹਿਲਾ ਅੱਧਾ: ਅੱਲਾਹ ਦੀ ਹੰਸਾ, ਤਾਰੀਫ਼ ਅਤੇ ਬੜਾਈ ਹੈ, ਜਿਸ ਲਈ ਮੈਂ ਉਸਨੂੰ ਸਭ ਤੋਂ ਵਧੀਆ ਸਲਾਹ ਦਿੰਦਾ ਹਾਂ।
ਉਸਦਾ ਦੂਜਾ ਅੱਧਾ: ਬੇਨਤੀ ਅਤੇ ਦੁਆ ਹੈ, ਜਿਸਦਾ ਮੈਂ ਜਵਾਬ ਦਿੰਦਾ ਹਾਂ ਅਤੇ ਉਸਨੂੰ ਜੋ ਮੰਗਦਾ ਹੈ ਦਿੰਦਾ ਹਾਂ।
ਜਦੋਂ ਨਮਾਜ਼ੀ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ: {ਅਲਹਮਦੁ ਲਿਲਲਾਹਿ ਰੱਬਿਲ ਆਲਮੀਨ}, ਤਾਂ ਅੱਲਾਹ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ: ਮੇਰੇ ਬੰਦੇ ਨੇ ਮੇਰੀ ਸਿਫ਼ਤ ਕੀਤੀ।ਜਦੋਂ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ: {ਅਰ ਰਹਮਾਨਿਰ ਰਹੀਮ}, ਤਾਂ ਅੱਲਾਹ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ: ਮੇਰੇ ਬੰਦੇ ਨੇ ਮੇਰੀ ਤਾਰੀਫ਼ ਕੀਤੀ ਅਤੇ ਮੈਨੂੰ ਸਾਰੇ ਮਖਲੂਕ ਉੱਤੇ ਆਪਣੀ ਨੇਅਮਤਾਂ ਦੇਣ ਵਾਲਾ ਮੰਨਿਆ।ਜਦੋਂ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ: {ਮਾਲਿਕਿ ਯੌਮੀੱਦ ਦੀਨ}, ਤਾਂ ਅੱਲਾਹ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ: ਮੇਰੇ ਬੰਦੇ ਨੇ ਮੇਰੀ ਤਅਜ਼ੀਮ ਕੀਤੀ, ਅਤੇ ਇਹ ਵੱਡੀ ਇੱਜ਼ਤ ਹੈ।
ਜਦੋਂ (ਨਮਾਜ਼ੀ) ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ: {ਇਯ੍ਯਾਕ ਨਅਬੁਦੁ ਵ ਇਯ੍ਯਾਕ ਨਸਤਾਈਨ} (ਸਿਰਫ ਤੈਨੂੰ ਹੀ ਅਸੀਂ ਇਬਾਦਤ ਕਰਦੇ ਹਾਂ ਅਤੇ ਤੈਨੂੰ ਹੀ ਮਦਦ ਲਈ ਪੁਕਾਰਦੇ ਹਾਂ), ਤਾਂ ਅੱਲਾਹ ਫਰਮਾਉਂਦਾ ਹੈ: ਇਹ ਮੇਰੇ ਅਤੇ ਮੇਰੇ ਬੰਦੇ ਦਰਮਿਆਨ ਹੈ।
ਇਸ ਆਯਤ ਦਾ ਪਹਿਲਾ ਅੱਧਾ ਹਿੱਸਾ ਅੱਲਾਹ ਲਈ ਹੈ — {ਇਯ੍ਯਾਕ ਨਅਬੁਦ} — ਜੋ ਕਿ ਅੱਲਾਹ ਦੀ ਉਲੂਹੀਅਤ (ਇਲਾਹ ਹੋਣ) ਦਾ ਇਤਿਰਾਫ਼ ਹੈ ਅਤੇ ਉਸ ਦੀ ਇਬਾਦਤ ਦੇ ਇਲਾਨ ਨਾਲ ਜੁੜਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ। ਇੱਥੇ ਅੱਲਾਹ ਵਾਲਾ ਹਿੱਸਾ ਖ਼ਤਮ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।
ਇਸ ਆਯਤ ਦਾ ਦੂਜਾ ਅੱਧਾ ਹਿੱਸਾ — {ਇਯ੍ਯਾਕ ਨਸਤਾਫ਼ੀਨ} — ਬੰਦੇ ਲਈ ਹੈ, ਜੋ ਕਿ ਅੱਲਾਹ ਤੋਂ ਮਦਦ ਦੀ ਬੇਨਤੀ ਹੈ ਅਤੇ ਅੱਲਾਹ ਵਲੋਂ ਮਦਦ ਦੇਣ ਦੇ ਵਾਅਦੇ ਨਾਲ ਜੁੜਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ।
ਜਦੋਂ (ਨਮਾਜ਼ੀ) ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ:{ਇਹਦਿਨਾਸ ਸਿਰਾਤਲ ਮੁਸਤਕੀਮ \* ਸਿਰਾਤਲ ਲਜ਼ੀਨਾ ਅਨਅਮਤਾ ਅਲੈਹਿਮ ਗ਼ੈਰਿਲ ਮਗਜ਼ੂਬਿ ਅਲੈਹਿਮ ਵਲੱਦਾਲੀਨ},ਤਾਂ ਅੱਲਾਹ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ: ਇਹ ਮੇਰੇ ਬੰਦੇ ਵਲੋਂ ਬੇਨਤੀ ਅਤੇ ਦੁਆ ਹੈ, ਅਤੇ ਮੇਰੇ ਬੰਦੇ ਲਈ ਉਹ ਹੈ ਜੋ ਉਸ ਨੇ ਮੰਗਿਆ, ਮੈਂ ਉਸ ਦੀ ਦੁਆ ਕਬੂਲ ਕਰ ਲਈ ਹੈ।