بروز رسانی: قَالَ اللهُ تَعَالَى: قَسَمْتُ الصَّلَاةَ بَيْنِي وَبَيْنَ عَبْدِي نِصْفَيْنِ، وَلِعَبْدِي مَا سَأَلَ

عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ رَضِيَ اللهُ عنه سَمِعْتُ رَسُولَ اللهِ صلى الله عليه وسلم يَقُولُ:
«قَالَ اللهُ تَعَالَى: قَسَمْتُ الصَّلَاةَ بَيْنِي وَبَيْنَ عَبْدِي نِصْفَيْنِ، وَلِعَبْدِي مَا سَأَلَ، فَإِذَا قَالَ الْعَبْدُ: {الْحَمْدُ لِلهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ}، قَالَ اللهُ تَعَالَى: حَمِدَنِي عَبْدِي، وَإِذَا قَالَ: {الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ}، قَالَ اللهُ تَعَالَى: أَثْنَى عَلَيَّ عَبْدِي، وَإِذَا قَالَ: {مَالِكِ يَوْمِ الدِّينِ}، قَالَ: مَجَّدَنِي عَبْدِي، -وَقَالَ مَرَّةً: فَوَّضَ إِلَيَّ عَبْدِي-، فَإِذَا قَالَ: {إِيَّاكَ نَعْبُدُ وَإِيَّاكَ نَسْتَعِينُ}، قَالَ: هَذَا بَيْنِي وَبَيْنَ عَبْدِي وَلِعَبْدِي مَا سَأَلَ، فَإِذَا قَالَ: {اهْدِنَا الصِّرَاطَ الْمُسْتَقِيمَ، صِرَاطَ الَّذِينَ أَنْعَمْتَ عَلَيْهِمْ غَيْرِ الْمَغْضُوبِ عَلَيْهِمْ وَلا الضَّالِّينَ}، قَالَ: هَذَا لِعَبْدِي وَلِعَبْدِي مَا سَأَلَ».
[صحيح] - [رواه مسلم] - [صحيح مسلم: 395]

از ابوهریره ـ رضی الله عنه ـ روایت است که گفت: شنیدم که رسول الله ـ صلی الله علیه وسلم ـ می‌فرمود:
«قَالَ اللهُ تَعَالَى: قَسَمْتُ الصَّلَاةَ بَيْنِي وَبَيْنَ عَبْدِي نِصْفَيْنِ، وَلِعَبْدِي مَا سَأَلَ، فَإِذَا قَالَ الْعَبْدُ: {الْحَمْدُ لِلهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ}، قَالَ اللهُ تَعَالَى: حَمِدَنِي عَبْدِي، وَإِذَا قَالَ: {الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ}، قَالَ اللهُ تَعَالَى: أَثْنَى عَلَيَّ عَبْدِي، وَإِذَا قَالَ: {مَالِكِ يَوْمِ الدِّينِ}، قَالَ: مَجَّدَنِي عَبْدِي، -وَقَالَ مَرَّةً: فَوَّضَ إِلَيَّ عَبْدِي-، فَإِذَا قَالَ: {إِيَّاكَ نَعْبُدُ وَإِيَّاكَ نَسْتَعِينُ}، قَالَ: هَذَا بَيْنِي وَبَيْنَ عَبْدِي وَلِعَبْدِي مَا سَأَلَ، فَإِذَا قَالَ: {اهْدِنَا الصِّرَاطَ الْمُسْتَقِيمَ، صِرَاطَ الَّذِينَ أَنْعَمْتَ عَلَيْهِمْ غَيْرِ الْمَغْضُوبِ عَلَيْهِمْ وَلا الضَّالِّينَ}، قَالَ: هَذَا لِعَبْدِي وَلِعَبْدِي مَا سَأَلَ»: «نماز را بین خود و بنده‌ام به دو نیم کرده‌ام و برای بنده‌ام هر آن چیزی است که بخواهد، پس چون بنده بگوید: الحمدلله رب العالمین، الله تعالی می‌فرماید: بنده‌ام مرا ستایش گفت؛ و چون بگوید: الرحمن الرحیم: می‌فرماید: بنده‌ام مرا ثنا گفت؛ و چون بگوید: مالك یوم الدین، می‌فرماید: بنده‌ام مرا به بزرگی ستود؛ - و باری می‌فرماید: بنده‌ام اختیارش را به من سپرد - و چون بگوید: ایاك نعبد وایاك نستعین، می‌فرماید: این بین من و بنده‌ام است؛ و برای بنده‌ام هر آن چه بخواهد هست؛ پس چون بگوید: اهدنا الصراط المستقیم، صراط الذین انعمت علیهم غیر المغضوب علیهم ولا الضالین، می‌فرماید: این برای بنده‌ام است و برای بنده‌ام هر آن چیزی است که بخواهد».
[صحیح است] - [به روایت مسلم] - [صحيح مسلم - 395]

شرح

پیامبر ـ صلی الله علیه وسلم ـ خبر داده است که الله تعالی در حدیث قدسی می‌فرماید: سورهٔ فاتحه در نماز را بین خود و بنده‌ام دو نیم کرده‌ام، نصف آن برای من و نصف آن برای او.
نصف اول آن حمد و ثنا و بزرگداشت الله است که برای آن بهترین پاداش را به بنده‌ام می‌دهم.
و نصف دوم آن تضرع و دعاست و دعایش را استجابت می‌کنم و آنچه خواسته را به او عطا می‌کنم.
پس چون نمازگزار بگوید: {الحمد لله رب العالمین} (ستایش مخصوص الله پروردگار جهانیان است)، الله می‌فرماید: بنده‌ام مرا حمد و ستایش گفت؛ و چون بگوید: {الرحمن الرحیم} (آن رحمت‌گستر مهربان)، الله می‌فرماید: بنده‌ام مرا ثنا گفت و مرا ستود و به رحمتی که بر همهٔ خلق گسترده‌ام اعتراف کرد؛ و چون بگوید: {مالك یوم الدین} (مالک روز جزاست)، الله می‌فرماید: بنده‌ام مرا تمجید کرد و آن شرف وسیع است.
پس چون بگوید: {إياك نعبد وإياك نستعین}، الله متعال می‌فرماید: این میان من و بنده‌ام است.
نصف اول از این آیه برای الله است یعنی: {إیاك نعبد} که به معنای اعتراف به الوهیت برای الله است و استجابت او با عبادت است و با این بخش، نیمهٔ مخصوص الله به پایان می‌رسد.
و نیمهٔ دوم آیه برای بنده است یعنی: {إیاك نستعین} که درخواست یاری از الله و وعدهٔ یاری اوست.
پس چون بگوید: {إهدنا الصراط المستقيم * صراط الذين أنعمت عليهم غير المغضوب عليهم ولا الضالين} الله می‌فرماید: این تضرع و دعایی است از سوی بنده‌ام و بنده‌ام آنچه بخواهد را خواهد داشت و دعایش را اجابت کردم.